Γέροντας Παΐσιος: «Οἱ λογισμοὶ τοῦ ἀνθρώπου δείχνουν τὴν πνευματικὴ τοῦ κατάσταση»

http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2010/06/blog-post_1209.html

| author: ΡΩΜΙΟΣ

- Γέροντα, πῶς γίνεται τὸ ἴδιο πράγμα νὰ τὸ βλέπουν διαφορετικὰ δύο ἄνθρωποι;
- Ὅλα τὰ μάτια βλέπουν τὸ ἴδιο καθαρά; Γιὰ νὰ δὴ κανείς καθαρά, πρέπει νὰ ἐχη τὰ
μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ὑγιέστατα, γιατί τότε ἔχει τὴν ἐσωτερικὴ καθαρότητα.
- Γιατί, Γέροντα, μερικές φορές, τὸ ἴδιο περιστατικὸ ἔνας τὸ θεωρεὶ εὐλογία καὶ ἄλλος
δυστυχία;
- Καθένας τὸ ἑρμηνεύει ἀνάλογα μὲ τὸν...λογισμό του. Τὸ κάθε πράγμα μπορεῖς νὰ τὸ δὴς ἀπὸ
τὴν καλή του πλευρὰ ἢ ἀπὸ τὴν κακή του πλευρά. Εἶχα ἀκούσει τὸ ἕξης περιστατικό: Σὲ ἕνα
μοναστήρι ποῦ βρισκόταν σὲ κατοικημένη περιοχὴ εἶχαν τυπικὸ νὰ κάνουν ἑσπερινὸ καὶ ὄρθρο
τὰ μεσάνυχτα καὶ πήγαιναν καὶ κοσμικοί, γιατὶ τὸ μοναστήρι ἤταν περιτριγυρισμένο ἀπὸ
σπίτια ποῦ σιγὰ-σιγὰ εἶχαν χτισθῆ ἔκεϊ κοντά. Μιὰ φορὰ ἕνας ἀρχάριος νέος μοναχὸς ξέχασε
τὸ κελλὶ τοῦ ἀνοιχτὸ καὶ μπῆκε μέσα μιὰ γυναίκα. Ὅταν τὸ ἔμαθε, στενοχώρια, κακό! Ὤ, μολὺν-
θηκε τὸ κελλί! Τρομερό, χάθηκε ὃ κόσμος! Παίρνει οἰνόπνευμα, ρίχνει στὸ πάτωμα καὶ βάζει
φωτιά, γιὰ νὰ τὸ ἀπολυμάνη! Παραλίγο νὰ κάψη τὸ μοναστήρι. Τὸ πάτωμα τοῦ κελλιοῦ του
τὸ ἔκαψε, τόν λογισμὸ τοὺ ὄμως δεν τον ἔκαψε. Ἐκείνον ἐπρεπε νὰ κάψη, γιατὶ τὸ κακὸ
στὸν λογισμὸ τοῦ βρισκόταν. Ἂν ἔφερνε καλὸ λογισμὸ καὶ ἔλεγε ὅτι ἢ γυναίκα μπῆκε στὸ κελλὶ ἀπὸ
εὐλάβεια, για νὰ ὠφεληθῆ, γιὰ νὰ πάρη χάρη καὶ νὰ ἄγωνισθη καὶ αὔτη στὸ σπίτι της, θὰ
ἀλλοιωνόταν πνευματικὰ καὶ θὰ δόξαζε τὸν Θεό.
Ἀπὸ τὴν ποιότητα τῶν λογισμῶν ἑνὸς ἀνθρώπου φαίνεται ἢ πνευματική του κατάσταση. Οἱ
ἄνθρωποι κρίνουν τὰ πράγματα ἀνάλογα μὲ τὸ περιεχόμενο ποῦ ἔχουν μέσα τους. Ἂν δὲν ἔχουν
πνευματικὸ περιεχόμενο, βγάζουν λάθος συμπεράσματα καὶ ἄδικοϋν τον ἄλλον. Ἀν λ.χ. δὴ
κάποιον ἀργὰ τὸ βράδυ ἔξω ἕνας ποῦ κάνει ἐλεημοσύνες τὴν νύχτα, γιὰ νὰ μὴν τὸν βλέπουν, ποτὲ
δὲν θὰ βάλη κακὸ λογισμό. Ἀν τόν δὴ ὅμως κάποιος ποὺ ξενυχτάει στην ἁμαρτία, θὰ πῆ: τὸ
τέρας, ποιὸς ξέρει ποῦ ξενυχτοῦσε, γιατὶ τέτοιες ἐμπειρίες ἔχει. Ἡ, ἀν ἄκουγωνται τὴν νύχτα
ἀπὸ τὸν ἐπάνω ὄροφο ντοὺκ-ντούκ, ἕνας ποῦ ἔχει καλοὺς λογισμοὺς θὰ πῆ: «μετάνοιες κάνει»,
ἐνῶ ἕνας ποῦ δὲν ἔχει καλοὺς λογισμοὺς θὰ πῆ: «ὅλη τὴν νύχτα χορεύει». Ἂν ἀκούγεται μελωδία,
ὃ ἕνας θὰ πῆ:«τί ὡραῖες ψαλμωδίες», ἐνῶ ὃ ἄλλος θὰ πῆ: «τί τραγούδια εἶναι αὐτά;».
Θυμάστε πῶς ἀντιμετώπισαν τὸν Χριστὸ οἱ δύο ληστὲς ποῦ εἶχαν σταυρωθῆ μαζί Του; Καὶ οἱ δύο
ἔβλεπαν τὸν Χριστὸ ἐπάνω στὸν Σταυρό, τὴν γῆ νὰ σείεται κ.λπ.Τί λογισμὸ ὅμως ἔβαλε ὃ ἕνας καὶ τί ὃ ἄλλος!
Ὃ ἕνας, ὃ ἓξ εὐωνύμων, βλασφημοῦσε καὶ ἔλεγε:Εἰ σὺ εἰ δ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ
ἤμας. Ὃ ἄλλος, ὃ ἐκ δεξιῶν, ἔλεγε: Ἤμεϊς μὲν ἄξια ὤν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν οὔτος δὲ
οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. Ὃ ἕνας σώθηκε, ὃ ἄλλος κολάσθηκε.
Πηγή: Γέρων Παΐσιος – Elder Paisios
Τὸ εἴδαμε στὸ ἰστολόγιο:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου