Ναπολεόντεια σύνδρομα, λουδοβίκεια συμπλέγματα και κατάθλιψη

| Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Από την περ. Παρασκευή, μετά τη συνέντευξη του Προέδρου Χριστόφια, κάθε σκεπτόμενος πολίτης έχει περιπέσει σε κατάσταση κατάθλιψης. Μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, διακατέχεται από βαθύ αίσθημα απελπισίας, ενοχής, άγχους, απόγνωσης. Απελπισίας, επειδή είδε έναν Πρόεδρο να απεκδύεται κάθε ευθύνη για τα σοβαρά προβλήματα του τόπου. Ενοχής, επειδή ψήφισε έναν Πρόεδρο που, αντί της «δίκαιης κοινωνίας», που ευαγγελίστηκε, οδήγησε τον τόπο στην πιο καταστροφική οικονομική κρίση. Άγχους, επειδή αυτός ο Πρόεδρος δεν προσφέρει λύσεις, απλώς συντηρεί μια ήδη ζοφερή κατάσταση.
Απόγνωσης, επειδή οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι ο τόπος δεν γνώρισε χειρότερη προεδρία από καταβολής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λογικά, ο Δ. Χριστόφιας, στο εναπομείναν χρονικό διάστημα, θα φρόντιζε όσο το δυνατόν να κτίσει την υστεροφημία του. Το μόνο που κάνει είναι να κόβει κορδέλες… Είναι διάχυτη η εκτίμηση ανάμεσα στους πολίτες ότι εξαιτίας της αντίστροφης μέτρησης, για την αποχώρησή του από την προεδρία, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την επίλυση προβλημάτων.
Η οικονομία κινείται ολοταχώς κατά κρημνόν. Δεν ευθύνεται μόνο η παγκόσμια οικονομική κρίση. Αυτό είναι ένα βολικό άλλοθι, που δεν πείθει, επειδή όλοι θυμόμαστε τις διάτορες διαβεβαιώσεις του Προέδρου και του τότε Υπουργού Οικονομικών ότι η κρίση θα μας προσπεράσει, επειδή η οικονομία είναι εύρωστη και το τραπεζικό σύστημα ισχυρό. Ναι, αυτό το τραπεζικό σύστημα που, σήμερα, ο Δ. Χριστόφιας, το ΑΚΕΛ, η ΠΕΟ και ο Κυβ. Εκπρόσωπος έχουν δαιμονοποιήσει και βάλθηκαν επί σκοπώ να το τινάξουν στον αέρα. Ότι οι τράπεζες φέρουν μερίδιο ευθύνης, αυτό είναι γεγονός.
Όμως, μέγιστο μερίδιο, σε βαθμό οικονομικού κακουργήματος, φέρει η Κυβέρνηση και ο τέως Υπουργός Οικονομικών, που ενεργούσε κατ' εντολήν του Προεδρικού και του ΑΚΕΛ. Η αναβλητικότητα και η ανευθυνότητα, με τις οποίες η Κυβέρνηση αντιμετώπισε την κρίση, οδήγησαν στις απανωτές υποβαθμίσεις και την οικονομία στο επίπεδο σκουπιδιών. Η Κύπρος κατάντησε κράτος αναξιόπιστο, το οποίο κανείς πια δεν δανείζει.
Αυτήν την αφόρητη και ανεπίτρεπτη αναξιοπιστία, ο Δ. Χριστόφιας φρόντισε να υπερτονίσει και ενισχύσει με εκείνην την απίστευτη δήλωσή του ότι, αν δεν μπορέσουμε να τηρήσουμε τη δέσμευσή μας για 2,5% στο έλλειμμα, «δεν χάθηκε ο κόσμος» αν φτάσουμε στο 3%, επειδή «θα μας πουν και μπράβο». Με την ίδια πρωτόφαντη επιπολαιότητα αντιμετώπισε και τους εργαζόμενους. Διαβεβαίωσε ότι δεν θα πειραχτούν οι αποδοχές και τα ωφελήματά τους και ειδικά των δημόσιων υπαλλήλων. Πέρα από την εξόφθαλμη προεκλογική προσέγγιση, ο Πρόεδρος φαίνεται να ζει σε άλλους κόσμους:
Η ανεργία πλήττει μόνο τον ιδιωτικό τομέα και όχι τον δημόσιο. Το κρατικό μισθολόγιο είναι η μέγιστη γάγγραινα των δημόσιων οικονομικών. Αφού, λοιπόν, τα ωφελήματα των δημ. υπαλλήλων δεν θα επηρεαστούν, γιατί δεν εξηγεί πού και πώς ο προσβληθείς και απαξιωθείς Β. Σιαρλή θα βρει τα 200 εκ., που τώρα χρειάζεται για να διατηρήσει το έλλειμμα στο 2,5%;
Οι πολίτες είδαν έναν Πρόεδρο θυμωμένο, είρωνα, επιθετικό, αλαζόνα, με μειωτικές και προσβλητικές διαθέσεις έναντι παλιών συνεργατών του. Είδαν περισσότερο έναν Χριστόφια με ναπολεόντεια σύνδρομα και λουδοβίκεια συμπλέγματα. Δεν φέρει καμία ευθύνη, φταίνε όλοι οι άλλοι, το κράτος είναι εκείνος, αυτός έχει την πείρα, τα ξέρει όλα, οι άλλοι είναι άπειροι και άσχετοι. Η αλαζονεία, το υπερφίαλον και η υψαύχην συμπεριφορά προκάλεσαν ακόμα πιο μαύρες σκέψεις στους σκεπτόμενους πολίτες. Ο επόμενος Πρόεδρος να ετοιμάζεται: Θα παραλάβει κατεστραμμένη και καμένη Κύπρο…                                                                                             ΠΗΓΗ