Ο εξευτελισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνεται τέλειος…

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Οι ηγέτες μας δεν μαθαίνουν. Δεν αντιλαμβάνονται την τεράστια σημασία της σημειολογίας στην πολιτική στοχοθεσία. Δεν κατανοούν ότι η πολιτική είναι και εντυπώσεις και εικόνες, που εκπέμπονται προς τρίτους για το τι είμαστε, ποιοι είμαστε και τι επιδιώκουμε. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, που μελετούν και αξιοποιούν ό,τι αποκαλείται «μαλακή δύναμη» (soft power), μετέρχονται αυτήν τη δύναμη για να προβάλουν προς τα έξω μιαν ελκυστική, σοβαρή, υπεύθυνη, σύγχρονη και πειστικά εντυπωσιακή εικόνα της χώρας τους.
Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που οι ΗΠΑ επέβαλλαν, διά πραξικοπημάτων, τη θέλησή τους σε άλλους λαούς ή κυβερνήσεις, που δεν χώνευαν. Ή νόμιζαν ότι αντιστρατεύονταν τα συμφέροντά τους. Σήμερα, έχουν ένα υπερόπλο, πολύ πιο αποτελεσματικό από την ισχύ των αεροπλάνων και των αρμάτων. Είναι ακριβώς αυτή η «μαλακή δύναμη», δηλ. η ωραία και αξιόπιστη εικόνα τους προς τους τρίτους.

Γιατί επαναφέρουμε αυτά; Διότι το περ. Σάββατο, σε ρεπορτάζ του «Φιλελεύθερου», καταγγέλλεται ότι σε οχήματα της πυροσβεστικής, που συμμετείχαν σε κοινή άσκηση με Τ/κύπριους, καλύφθηκαν τα σήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απορούμε γιατί κόμματα και πολίτες εξοργίζονται γι’ αυτόν τον νέο εξευτελισμό μας. Πολλοί σε αυτό τον τόπο έχουν κοντές μνήμες. Ο εξευτελισμός και η υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας άρχισε από τον Φεβρουάριο του 1977, όταν ο διεθνώς αναγνωρισμένος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, δέχτηκε να συναντηθεί με τον κατοχικό Ντενκτάς, υποτελή και εκτελεστικό όργανο της εισβολικής Τουρκίας.
Δηλ. ο Μακάριος ανέχθηκε να υποβιβαστεί, αυτός, ένας Πρόεδρος διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους, σε εκπρόσωπο κοινότητας, για να συνομιλήσει με τον κακό δαίμονα της Κύπρου. Ο Μακάριος δεν κατάλαβε ότι από εκείνη τη συνάντηση έδινε μοναδικό και ανεπανάληπτο άλλοθι στην κατοχική Τουρκία, που την έθετε στον πάγκο που απλού, τρίτου παρατηρητή που, δήθεν, ενδιαφερόταν για λύση και, τάχα, συμβούλευε τον υποτελή της;
Ενός κακού μύρια έπονται. Ακολούθησε η συνάντηση Κυπριανού - Ντενκτάς (1979) και στη συνέχεια όλοι σχεδόν οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτοϋποβιβάζονταν σε απλούς μουχταραίους για να συναντηθούν με τους κατοχικούς ηγέτες, δήθεν για να… λύσουν το Κυπριακό.
Γιατί δεν το έλυσαν; Διότι ο πραγματικός ένοχος, η κατοχική Τουρκία, που οι ηγέτες μας έβαλαν στις κερκίδες, απαιτεί διάλυση και έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γ. Βασιλείου, όταν πήγε να συναντήσει για πρώτη φορά τον Ντενκτάς, κατέβασε τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας από το προεδρικό όχημα. Η διάνοιξη των κατοχικών οδοφραγμάτων εξακόντισε τον εξευτελισμό, τον διασυρμό και την κατερείπωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάθε φορά που ανοίγει ένα κατοχικό οδόφραγμα, είναι και μια τεράστια τρύπα στη νομιμότητα και στην κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Έλληνες Κύπριοι που αιμοδοτούν τα κατοχικά καζίνα, τα ξενοδοχεία και μεταβαίνουν μέσω Τύμπου στην Τουρκία, τι κάνουν; Δεν εξευτελίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία;
Ως ηγεσία και ως Έλληνες δεν έχουμε αξιοπρέπεια. Σκοτωνόμαστε για τις ομάδες και τις ιδεολογίες, αλλά παίζουμε τους πελλούς και αρνούμαστε να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Αν αγαπούσαμε πραγματικά και με ανιδιοτέλεια αυτό τον τόπο, άλλες θα ήταν η συμπεριφορά, η πολιτική και οι αποφάσεις ηγεσίας και λαού. Επιμένουμε να είμαστε δουλοπρεπείς ραγιάδες.
Εναβρυνόμαστε να αυτοεξευτελιζόμαστε και να μας εξευτελίζουν. Δεν είμαστε πατριώτες με την έννοια της αυτοθυσίας, της προαγωγής των συμφερόντων της Κύπρου και της εν παντί υπεράσπισης της ελευθερίας της έναντι εχθρών και πολεμίων. Τώρα, γιατί ενοχλούμαστε;                                                                                                                                                                                               ΠΗΓΗ