Η σκληρή δουλειά της Γιωρκάτζη και το ανεπρόκοπο κράτος

| Εκτύπωση|Με τον Σάββα Ιακωβίδη                                 

Ο θεσμός του Γενικού Ελεγκτή ευτυχώς ακόμα βρίσκεται υψηλά στη συνείδηση των πολιτών. Όχι, όμως, της Κυβέρνησης και της Βουλής. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, η Γενική Ελέγκτρια Χρυστάλλα Γιωρκάτζη επιδίδει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ετήσια έκθεσή της για το προηγούμενο έτος. Κάθε νέα έκθεση είναι περισσότερο πολυσέλιδη, ενώ έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό και μόνο τι καταδεικνύει; Ότι οι ανεπάρκειες, οι δυσλειτουργίες, οι στρεβλώσεις, οι ανευθυνότητες και οι αναξιότητες της κρατικής μηχανής, των Ημικρατικών Οργανισμών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αντί να μειώνονται, αυξάνονται!
Με απλά λόγια: Όλες αυτές οι υπηρεσίες, που μετά φόβου Θεού και πολιτών όφειλαν να διαχειρίζονται κρατικούς πόρους, «γράφουν κανονικά» τη Γενική Ελέγκτρια και τις υποδείξεις και τις τεκμηριωμένες καταγγελίες της. Ένα απλό παράδειγμα: Η διεύθυνση του ΚΟΤ για τρία χρόνια αποφεύγει να καταθέσει τελικές οικονομικές καταστάσεις στην Ελεγκτική Υπηρεσία. Ο ΚΟΤ, όμως, διαχειρίστηκε σε αυτά τα χρόνια κρατική χορηγία ύψους 187 εκ. ευρώ.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, παραλαμβάνοντας την έκθεση από την κ. Γιωρκάτζη, είπε ότι αυτή «θα μελετηθεί, θα περάσει από το Υπουργικό Συμβούλιο και ό,τι ανήκει στον καθένα θα δώσει και τις απαντήσεις του και σε εσάς και στην κοινωνία». Πότε, πόσο και πώς μελετήθηκε η έκθεση της Γεν. Ελέγκτριας; Πότε τα Υπουργεία, οι Ημικρατικοί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις, τις παροτρύνσεις και τις τεκμηριωμένες συμβουλές της Ελεγκτικής Υπηρεσίας;
Αν όλοι αυτοί, που διαχειρίζονται κρατικούς και δημόσιους πόρους, συμμορφώνονταν έστω και κατ’ ελάχιστον και υλοποιούσαν όσα η Χρ. Γιωρκάτζη τόσα χρόνια υποδεικνύει, πρώτον, η έκθεσή της κάθε χρόνο θα μειωνόταν σε όγκο. Και, δεύτερον, η κατάσταση θα βελτιωνόταν συνεχώς, προς όφελος του πολίτη και του κράτους. Τέτοιες προοπτικές δεν υπάρχουν. Γιατί; Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτον, η ανικανοκρατία, που έχει επιβληθεί από κόμματα και κυβερνήσεις. Δεύτερον, η ευθυνοφοβία της ηγετικής πυραμίδας της κρατικής και ημικρατικής μηχανής. Τρίτον, η αδίστακτη, παραλυτική παρέμβαση των κομμάτων.
Από την άλλη, είναι το ρουσφέτι και η αναξιοκρατία, το βόλεμα ημετέρων και η μετριοκρατία που επιβλήθηκαν, διαχρονικά, με κυβερνητική και κομματική σφραγίδα. Ακόμα και τώρα, που η Τρόικα με το μνημόνιο απαιτεί δραστική μείωση της Δημόσιας Υπηρεσίας, το ΑΚΕΛ διορίζει όπου φτάσει δικούς του. Υποτίθεται ότι η Βουλή είναι η νομοθετική και ελεγκτική της Κυβέρνησης εξουσία. Γιατί δεν την ασκεί; Αν στη Δημόσια Υπηρεσία το 98% είναι… εξαίρετοι (!), γι’ αυτήν την απίστευτη κωμικότητα υπεύθυνοι είναι η Βουλή, τα κόμματα και οι συντεχνίες.
Πόσα χρόνια ακούμε για εναλλαξιμότητα; Πόσα χρόνια γίνεται λόγος για διόρθωση των κακώς εχόντων στην κρατική μηχανή; Πόσα χρόνια ακούμε υποψηφίους για την προεδρία ότι ΘΑ μεταρρυθμίσουν το κράτος, ΘΑ εξυγιάνουν τη Δημόσια Υπηρεσία, ΘΑ αυξήσουν την παραγωγικότητά της και ΘΑ την εκσυγχρονίσουν; Γιατί βουλιάζει περισσότερο στο τέλμα;
Γιατί τα γραφεία εξυπηρέτησης του πολίτη λειτουργούν αποτελεσματικά και τάχιστα παρά η Δημ. Υπηρεσία; Γιατί δεν λειτουργεί και αυτή εξίσου καλά; Αναζητήστε παρωχημένες αντιλήψεις περί τσιμεντωμένων κεκτημένων, συντεχνιακούς εκβιασμούς, κομματικές παρεμβολές και κυβερνητικές ανεπάρκειες, επειδή δεν υπήρξε ποτέ πολιτική βούληση να βάλει εύτολμα το μαχαίρι της αλλαγής στο κόκαλο.
Τώρα, που το κράτος και ο τόπος γονάτισαν, η Τρόικα μάς επιβάλλει να κάνουμε αυτά που ΟΦΕΙΛΑΜΕ εμείς να κάνουμε, πριν από χρόνια. Η Χρυστάλλα Γιωρκάτζη τα έλεγε, τα υπεδείκνυε, τα εισηγείτο. Γιατί δεν την άκουσε κανείς;                                                                                   ΠΗΓΗ