486
Shares
Share
Tweet
Share
Share
Email
Print
Όσα λεφτά και να ‘χει κάποιος δεν μπορεί να πάρει απευθείας ανάθεση στην παραγωγή της υστεροφημίας του
Η λογική και η αισθητική της αυτοπρότασης θυμίζουν την
τελετή λήξης της φιέστας του 2004 με τα ημιφορτηγά γεμάτα καρπούζια και
τους κορυβαντιώντες Ρομά. Κιτς σαν τον πλούτο δίχως καλλιέργεια.
Επίσης, έχουν ιδιαίτερα «χαλαρή» σχέση με τη λογική και σχεδόν ανύπαρκτη
με τη δεοντολογία. Βασικοί κανόνες επιστημονικής δεοντολογίας που
παραβιάζονται από το ποστάρισμα του γιαννοαγγελοπουλικού υπαλλήλου: τα
ανθρώπινα διανοήματα και η αρτιότητα κάθε πνευματικού έργου κρίνονται
από το περιεχόμενό τους, όχι από το καθεστώς που επικρατούσε όταν
δημιουργήθηκαν.
Oταν αναφέρουμε ότι κάτι «γράφτηκε επί χούντας», είναι σαν να θέλουμε να ταυτίσουμε το περιεχόμενό του με κάθε αρνητική εκδήλωση του καθεστώτος και παθογένεια της εποχής. Αυτό το επιχείρημα είναι τόσο φτηνό ώστε ακόμα και η Αριστερά το έχει ξεπεράσει.
Επίσης αυτή η στάση δείχνει και μια αξιοθρήνητη ανασφάλεια. Αν θέλεις να γράψεις κάτι -από Aρλεκιν μέχρι Ιστορία-, δεν σε εμποδίζει κάποιος. Και στιλό έχει η Ελλάς και μολύβια και περγαμηνές και υπολογιστές, ακόμα και μαρμάρινες πλάκες. Αρπα ό,τι νομίζεις και γράφε. Μη «νιαουρίζεις» στην εξουσία για να σε προσέξει ώστε να… γράψεις ιστορία. Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία με αυτόν τον τρόπο. Η ποιότητα, το βάθος και το εθνικό πρόσημο, η σύνδεση με την ψυχή της πατρίδας είναι αυτά που κερδίζουν το στοίχημα με τον χρόνο· όχι η εύνοια του Μητσοτάκη που θα σου πει «γράψε για το ’21 να σε αποστηθίζουν τα παιδιά για τις εξετάσεις τους».
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος δεν χρειάστηκε βαποριές γεμάτες με μετρητά για να γράψει Ελληνική Ιστορία. Οι γνώσεις του και η συνθετική δεινότητά του ήταν αρκετές για να παραμένει μέχρι σήμερα αξεπέραστο το έργο του…
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Oταν αναφέρουμε ότι κάτι «γράφτηκε επί χούντας», είναι σαν να θέλουμε να ταυτίσουμε το περιεχόμενό του με κάθε αρνητική εκδήλωση του καθεστώτος και παθογένεια της εποχής. Αυτό το επιχείρημα είναι τόσο φτηνό ώστε ακόμα και η Αριστερά το έχει ξεπεράσει.
Επίσης αυτή η στάση δείχνει και μια αξιοθρήνητη ανασφάλεια. Αν θέλεις να γράψεις κάτι -από Aρλεκιν μέχρι Ιστορία-, δεν σε εμποδίζει κάποιος. Και στιλό έχει η Ελλάς και μολύβια και περγαμηνές και υπολογιστές, ακόμα και μαρμάρινες πλάκες. Αρπα ό,τι νομίζεις και γράφε. Μη «νιαουρίζεις» στην εξουσία για να σε προσέξει ώστε να… γράψεις ιστορία. Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία με αυτόν τον τρόπο. Η ποιότητα, το βάθος και το εθνικό πρόσημο, η σύνδεση με την ψυχή της πατρίδας είναι αυτά που κερδίζουν το στοίχημα με τον χρόνο· όχι η εύνοια του Μητσοτάκη που θα σου πει «γράψε για το ’21 να σε αποστηθίζουν τα παιδιά για τις εξετάσεις τους».
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος δεν χρειάστηκε βαποριές γεμάτες με μετρητά για να γράψει Ελληνική Ιστορία. Οι γνώσεις του και η συνθετική δεινότητά του ήταν αρκετές για να παραμένει μέχρι σήμερα αξεπέραστο το έργο του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου