Το αντικείμενο του άρθρου είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ΕΣ στον τομέα των φορητών αντιαρματικών μικρού βεληνεκούς, μιας χρήσης, δηλαδή στην αντικατάσταση των M-72A2 LAW των 66 χιλιοστών και των RPG-18 Mukha των 64 χιλιοστών. Τα πρώτα συστήματα M-72 LAW παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1970, ενώ τα RPG-18 παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1994 από τα αποθέματα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Εκτός των M-72 και RPG-18 οι Ειδικές Δυνάμεις χρησιμοποιούν και το νεότερο ACL-89 STRIM των 89 χιλιοστών, γαλλικής προέλευσης. Είναι ελαφρύ, κατασκευασμένο από ίνες γυαλιού και πλαστικό. Υπηρετείται από δύο (2) άτομα, τον πυροβολητή και τον γεμιστή. Ο πύραυλος ζυγίζει 2,2 κιλά. Η κεφαλή μπορεί να διεισδύσει 400 χιλιοστά θωράκισης ή ένα (1) μέτρο σκυροδέματος. Το σύστημα δέχεται και βλήματα κατά προσωπικού με εναερίως πυροδοτούμενα πυρομαχικά, τα οποία ενσωματώνουν 1.600 σφαιρίδια που διασπείρονται σε ακτίνα 20 μέτρων καθώς και βλήματα υψηλής εκρηκτικότητας (HEAT : High Explosive Anti-Tank). Επιπλέον, δύναται να βάλει και καπνογόνα και φωτιστικά βλήματα.
Το απόθεμα των M-72 και RPG-18 έχει μειωθεί, λόγω λήξης του ορίου ζωής τους. Σε κάθε περίπτωση, και τα δύο (2) συστήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται σε επίπεδο Ομάδας Πεζικού, σε αντιαρματικό ρόλο και σε ρόλο προσβολής προσωπικού ή καταστροφής οχυρώσεων, ενσωματώνουν ξεπερασμένη τεχνολογία, είναι αναξιόπιστα κατά των τουρκικών αρμάτων, ενώ το δραστικό τους βεληνεκές είναι μικρό και δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα. Αντικείμενο του συγκεκριμένου άρθρου είναι οι επιλογές, που έχει ο ΕΣ, για την αντικατάσταση τους με συστήματα πολλαπλής χρήσης, ενώ θα ακολουθήσει και δεύτερο άρθρο με τις επιλογές αντικατάστασης με συστήματα μιας χρήσης. Άποψη μας είναι ότι παρά την οικονομική δυσκολία και τις πολλές ανάγκες, η αντικατάσταση των M-72 και RPG-18 θα ενίσχυε την αντιαρματική ικανότητα του ΕΣ. ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου