ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2011/07/blog-post_15.html

 

Πηγή: «Επίτομη Ιστορία της Κύπρου»
Συγγραφέας: Στ.Καρκαλέτσης

Με αφορμή το άρθρο "Πως… θα του το έλεγαν οι τέως βουλευτές;" θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ίσως σε κάποιους να μην αρέσουν, εντούτοις η Ιστορία δεν ξεχνά-ειδικά το Κυπριακό!

Οι πολιτικές ευθύνες του Καραμανλή ξεκινούν από το 1955.Όταν εξήγγειλε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του (10/2/1955), ο Άγγλος πρέσβης Τσαρλς Πικ τηλεγραφούσε με ανακούφιση στο Λονδίνο πως ο νέος πρωθυπουργός δεν ανέφερε ούτε μία φορά τις λέξεις «Αυτοδιάθεση» και «Ένωση». Αλλά και ως υπουργός της Ε.Ρ.Ε φέρεται να δήλωσε ότι «επί του Κυπριακού θα κατεβάλλετο προσπάθεια εξουδετερώσεως των αντιδράσεων της κοινής γνώμης προς συμβιβαστική επίλυση τούτου» («Νεολόγος» Πατρών 21/12/1958).

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μαζί με τους Αβέρωφ και Μακάριο, εξέτρεψε τον αγώνα από την Ένωση, αντιμετωπίζοντας με αλλεργία ένα αίτημα που σε τελευταία ανάλυση ήταν παλλαϊκό και πανεθνικό.

Υπήρξε «...επιπόλαιος διαχειριστής του Κυπριακού, γιατί κατόρθωσε, αντί μονίμων διευθετήσεων, να παράγει μόνο στιγμιαίες κρίσεις, που θα είχαν αποφευχθεί αν ο Καραμανλής και οι συνεργάτες του δεν έσπευδαν να «τακτοποιήσουν» το Κυπριακό με τον ίδιο τρόπο που το διευθέτησαν το Φεβρουάριο του 1959. Ούτε είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί ο Καραμανλής κατηγόρησε μόνο τους Τούρκους και τον Ιωαννίδη το 1974, ενώ αποσιώπησε τα δικά του χονδροειδή σφάλματα...» (Κων/νου Καρέτσου, «Οι Έλληνες στα πολιτικά άγκιστρα σελ.136»).

Στις 13/8/1974, ενώ πλησιάζει ο Αττίλας 2,ο Καραμανλής γράφει στον Κίσσινγκερ πως αν οι Τούρκοι επιτεθούν «...και η Ελλάς βρεθεί του διλήμματος «πόλεμος ή ταπείνωση» κατ’ανάγκη θα προτιμήσουμε τον πόλεμο. Όσον αφορά εμένα προσωπικώς, θα αντιμετωπίσω το δίλλημα ή να αποδεχθώ τον πόλεμο ή να παραιτηθώ.»

Τελικά βέβαια ο Καραμανλής ούτε θα πολεμήσει ούτε θα παραιτηθεί!!Η θέση του πρωθυπουργού ότι δεν είχε τη δύναμη να αλλάξει τους στρατηγούς του, διότι δήθεν θα τον ανέτρεπαν, είναι αμφίβολης εγκυρότητας.

Οι καταθέσεις των Γκιζίκη, Πηλιχού, Παλαϊνη (όλοι Iωαννιδικοί) δεν δείχνουν καμία διάθεση ανατροπής του Καραμανλή*. Το ίδιο προκύπτει από την έξωση από το στράτευμα του Ιωαννίδη (2 Αυγούστου) και των Μπονάνου-Γαλατσάνου (17 Αυγούστου), χωρίς αντιδράσεις των στρατιωτικών.

Παρά την πλήρη αδράνεια και εγκατάλειψη της μαχόμενης Κύπρου,πράξεις που θα διατηρήσουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μόνιμο υπόλογο απέναντι στην Ιστορία και το Έθνος, αυτός θα ζητήσει λίγες μόνο μέρες μετά την τραγωδία με θράσος «…από τον Ελληνισμό της Κύπρου συστράτευση, σωφροσύνη και εμπιστοσύνη στην Ελλάδα».

Ουδέποτε στο μέλλον θα επισκεφθεί την Κύπρο!

* Διατείνεται ενδεικτικά ο Χαρ. Παλαϊνης προς τον Ι.Βαρβιτσιώτη κατά την συγκρότηση του «Φακέλλου της Κύπρου»: «Κανείς διοικητής ή αξιωματικός δεν εσκέφθη τις ώρες εκείνες να κάνει πραξικόπημα και να ανατρέψει την κυβέρνηση» (ΠΟΝΤΙΚΙ,31/10/1988)

ΥΓ: Σαφέστατα δεν είχε μόνο ο Καραμανλής ευθύνες για την τραγωδία της Κύπρου. Όμως δεν μπορεί να αγνοηθούν και οι δικές του.