| Εκτύπωση | 16/10/2011 | Του Δρα. Χριστ. Χριστοδούλου*
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Θα μνημονεύσουμε μόνο λίγα γιατί η εξαντλητική παράθεσή τους δεν χωρεί σε άρθρο αλλά σε βιβλίο. Μεταξύ τούτων, αναφέρεται η δήλωσή του, όταν επισκέφθηκε τη Συρία και συνάντησε τον Πρόεδρο Άσαντ, ότι εμείς οι Έλληνες της Κύπρου αισθανόμαστε πλησιέστερα προς τη Συρία απ' ό,τι στην Ελλάδα. Είναι, επίσης, η απίστευτης αναλήθειας θέση που διατύπωσε στην αλησμόνητη σε γλωσσική ανεπάρκεια (μιλούσε εκ του προχείρου στην αγγλική γλώσσα) και περιεχόμενο ομιλία του στο διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Brookings των ΗΠΑ, ότι δεν είναι μόνο η Τουρκία που εισέβαλε στην Κύπρο αλλά και η Ελλάδα, εννοώντας, προφανώς, το προδοτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών.
Έχουμε, βέβαια, καταγράψει και την εκπληκτική δήλωσή του ότι «το Μπαϊράμι και το Πάσχα είναι αδέλφια δίδυμα». Ακόμη και την έντονη αποδοκιμασία που επανειλημμένα δημοσιοποίησε εναντίον όλων όσοι τον καλούσαν να πάρει έγκαιρα μέτρα για την αποτροπή των δυσμενών επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης στην Κύπρο, τους οποίους χαρακτήριζε ως κινδυνολόγους και υπονομευτές της κυπριακής οικονομίας.
Αλλά και την προ ενός έτους αναιρετική δήλωσή του, όταν πλέον η κυπριακή οικονομία άρχισε να δείχνει τα σοβαρά κοινωνικά και άλλα προβλήματά της, ότι «η κυπριακή οικονομία καίγεται και μαζί μ’ αυτήν καιγόμαστε κι εμείς»! Είναι, βέβαια, και οι πρόσφατες δηλώσεις και παραδοχές του, μετά την τραγωδία στη ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης και την απώλεια 13 ανθρώπινων ζωών, ότι δεν γνώριζε πού βρίσκεται το Μαρί(!) και συνεπώς και ούτε ότι αυτό γειτνιάζει με τον μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της Κύπρου στο Βασιλικό.
Πρωτοφανείς τοποθετήσεις
Πρόσφατη, αλλά όχι τελευταία, γιατί, δυστυχώς, θα ακολουθήσουν και άλλες, η γεμάτη παράπονο ομολογία του στους ομογενείς της Νέας Υόρκης ότι όταν βρίσκεται στην Κύπρο είναι δυστυχής γιατί εκεί επικρατεί «το μαύρο μας το χάλι», ενώ όταν είναι στο εξωτερικό αισθάνεται ευτυχής γιατί διαπιστώνει ενότητα και ομοψυχία μεταξύ των ομογενών. Η τοποθέτησή του αυτή συμπληρώθηκε και από μια δεύτερη, απίστευτου μεγέθους γκάφα, ότι σε περίπτωση ανεύρεσης υδρογονανθράκων θα μετάσχουν και οι αδελφοί μας Τουρκοκύπριοι στη μοιρασιά του πλούτου που θα προκύψει έστω και αν ακόμη μέχρι τότε δεν θα έχει εξευρεθεί λύση του πολιτικού μας προβλήματος.
Οι πιο πάνω πρωτοφανείς τοποθετήσεις του Προέδρου Χριστόφια έχουν κριθεί, αξιολογηθεί και σφοδρότατα επικριθεί απ' όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εκτός από το ΑΚΕΛ, βεβαίως, και τα μέσα και όργανα που το ίδιο ελέγχει. Αλλά και ο ίδιος ο λαός στη συντριπτική πλειοψηφία του, εκτός από τη μειοψηφία εκείνη που άγεται και φέρεται από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, έχει παντοιοτρόπως εκφράσει και διαδηλώσει την απαρέσκεια και την αγανάκτησή του για τις πιο πάνω όχι απλώς άστοχες ή ατυχείς, αλλά παντελώς απαράδεκτες δηλώσεις και τοποθετήσεις του Προέδρου κ. Χριστόφια. Είναι χαρακτηριστικό και επιβεβαιωτικό των πιο πάνω, ότι μόνο ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ και οι κομματικοί του σύντροφοι έσπευσαν ή τόλμησαν να υπερασπισθούν τον Πρόεδρο για τα εν λόγω ολισθήματά του, τα οποία απέδωσαν σε σκόπιμη δήθεν διαστρέβλωση, αποσπασματική παράθεση και εσκεμμένη δήθεν παρερμηνεία.
Προβληματική κατάσταση
Η κατάσταση είναι, πραγματικά, όχι μόνο απογοητευτική, αλλά και επικίνδυνα προβληματική. Οι αλλεπάλληλες γκάφες, τα ανεπανάληπτα ολισθήματα και τα κολοσσιαίου μεγέθους σφάλματα του κ. Χριστόφια, ανεξήγητα με βάση την κρίση του κοινού ανθρώπου, αντί να οδηγήσουν τους κομματικούς συντρόφους και τον στενό του περίγυρο σε περίσκεψη και προβληματισμό, αντί να τους ανησυχήσουν για την καθημερινή τεράστια ζημιά που προκαλείται στον τόπο και στα μεγάλα εθνικά μας θέματα, περισσότερο μεγεθύνουν την απόκρυψη της πραγματικότητας από τον άνθρωπο και ηγέτη. Ο κομματικός φανατισμός, η ιδεολογική μονοδρομικότητα και η διάζευξή τους από την τόλμη και το σθένος να κρίνουν και να συμβουλεύουν υπεύθυνα, σωστά και αληθινά, εξωθούν τον Πρόεδρο και σε άλλες ακόμη μεγαλύτερες κατ’ εξακολούθησιν γκάφες.
Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί η διαρκής μυθοποίηση που διαχέει την υπεράσπιση που του κάνει ο στενότερος κομματικός συνεργάτης και διάδοχός του στο ΑΚΕΛ κ. Άντρος Κυπριανού, ο οποίος μέχρι πρόσφατα μας υπέβαλλε ότι η κριτική των λανθασμένων πολιτικών και των επιζήμιων και παρορμητικών ερασιτεχνισμών του, αποσκοπούν στην πολιτική και φυσική εξόντωση του Προέδρου κ. Χριστόφια!
Επανέλαβε τον εαυτό του
Και, καθώς ήταν φυσικό και ευλόγως αναμενόμενο, ο κ. Άντρος Κυπριανού επανέλαβε τον εαυτό του και όσον αφορά τα πρόσφατα τραγικά ολισθήματα του κ. Χριστόφια. Οργάνωσε συγκέντρωση στο Προεδρικό για να γιορτάσει δήθεν την επέτειο της κυπριακής ανεξαρτησίας με ζορνέδες και νταούλια, ενώ στην ουσία για να αναστηλώσει το ηθικό και να συμβάλει στην ανάκτηση του χαμένου κύρους του κ. Χριστόφια. Και, παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας το αξίωμα ότι όσα ωφελούν την ιδιοτέλεια τα προπαγανδίζει και τα προβάλλει η αφέλεια, ο κ. Άντρος Κυπριανού μας είπε και τα εξής ερεσχελικά και αμίμητα.
«Ένα πράγμα είναι να ασκείς κριτική κι άλλο να πυροβολείς και να λοιδορείς αδιακρίτως. Σε ποιαν άλλη χώρα, και μάλιστα ημικατεχόμενη, την ώρα που η κατοχική δύναμη απειλεί με επίθεση, αντί όλη η πολιτική ηγεσία να στέκεται στο πλευρό του Προέδρου της Δημοκρατίας, πριονίζει με την κριτική της όχι τον Χριστόφια τελικά, αλλά τον δίκαιο αγώνα της Κύπρου»!
Είναι εκπληκτική και αυτή η δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ, ο οποίος, στην απέλπιδα προσπάθειά του να υπερασπισθεί τον πολιτικό και κομματικό του μέντορα και να συγκαλύψει τα φοβερά πολιτικά του ολισθήματα, αποκαλύπτει ο ίδιος το φρικτό και απευκταίο πολιτικό πνεύμα που διαχέει την ιδεολογικοπολιτική κοσμοθεωρία του.
Δεν ανέχονται την κριτική
Γιατί και ο πλέον άσχετος με την πολιτική κατανοεί πλέον σ’ αυτόν τον τόπο ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο πατριάρχης του δεν είναι την υπόσκαψη και την υπονόμευση που δεν ανέχονται -και που στην πραγματικότητα ποτέ δεν ασκήθηκε εναντίον τους- αλλά την κριτική και την επίκριση, τη μομφή και την απαξίωση των σφαλερών και επιζήμιων πολιτικών και αποφάσεών τους.
Και ταυτίζουν την ενότητα με τον ετσιθελισμό του κ. Χριστόφια. Και ερμηνεύουν τη σύμπνοια και την ομόνοια με το παπικό αλάθητο του κ. Χριστόφια. Και προκρίνουν και ανάγουν σε ομοψυχία την αδιαμαρτύρητη και άκριτη αποδοχή και υιοθέτηση των οποιωνδήποτε ερήμην του λαού αποφάσεών του. Αυτή, όμως, η κλήση και δακρύβρεκτη επίκληση για ενότητα και ομοψυχία υπό τον Πρόεδρο Χριστόφια δεν είναι ούτε ενότητα ούτε σύμπνοια ούτε ομοψυχία. Είναι απόταξη του κοινού λογισμού, είναι καθυπόταξη της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, είναι προσομοίωμα του μακαρία τη λήξει αποστεωμένου και ιστορικά αποταγμένου σταλινισμού.
Εξόφθαλμη πολιτική ανεπάρκεια και ανικανότητα
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χριστόφιας έχει διαπράξει τόσα λάθη στη διάρκεια της διακυβέρνησής του που η Κύπρος δεν γνώρισε στα πενήντα ένα χρόνια της ανεξαρτησίας της. Σφάλματα και ολισθήματα που δεν μπορούν να αποδοθούν παρά μόνο σε απολιθωμένο διεθνισμό ή σε εξόφθαλμη πολιτική ανεπάρκεια και ανικανότητα εκτίμησης των πολιτικών δεδομένων και σωστής ερμηνείας των διαρκώς μεταβαλλόμενων διεθνών και εσωτερικών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Καιρός να ανανήψουν και ο κ. Χριστόφιας και ο κ. Κυπριανού και τα νεότευκτα, στρατευμένα σταλινάκια τους και να αντιληφθούν ότι ηγούνται λαού και όχι όχλου. Ότι κυβερνούν ανθρώπους και όχι πληθυσμό. Ότι η ενότητα αφορά σκεπτόμενα όντα και όχι συρφετό άλογων όντων και αγέλη ετεροκινούμενων προβάτων. Επιτέλους, πότε θα αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι πρέπει να σεβαστούν την πραγματική σημασία των όρων και των λέξεων;
Γιατί δεν μπορεί τη μια μέρα ο κ. Χριστόφιας να διακηρύσσει στη διαπασών ότι είναι αδιαπραγμάτευτα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ενώ να έχει ήδη εκχωρήσει με μονομερείς παροχές την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, την παραμονή δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, τη δημιουργία νέου κράτους από δύο ισότιμα συνεταιρικά κρατίδια, την κατοχύρωση δικαιωμάτων των παράνομων χρηστών των κατεχόμενων περιουσιών μας και τη μοιρασιά με το ψευδοκράτος τού φυσικού αερίου και πετρελαίου της αποκλειστικής οικονομικής μας ζώνης, ακόμη και πριν από την εξεύρεση λύσης του προβλήματός μας. Εκτός αν «αδιαπραγμάτευτα» σημαίνει να τα εκχωρούμε αυθωρεί και παραχρήμα χωρίς διαπραγμάτευση.
Κι έχει, δυστυχώς, στην παρούσα διακυβέρνηση τη θέση της η σοφή παραγγελία του Κινέζου αρχαίου φιλόσοφου Λάο-Τσε περί της ανάγκης αποκαταστάσεως της πραγματικής σημασίας των λέξεων.
Και για να προσαρμόσουμε την παραγγελία αυτή στην περίπτωσή μας, δεν είναι οι υπονομευτές του κ. Χριστόφια που έδωσαν την ευκαιρία στον Έρογλου και τον Ντάουνερ να προτείνουν κοινή Επιτροπή για εξεύρεση τρόπου μοιρασιάς των φυσικών μας πόρων αλλά ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας, που έδωσε «και προσωπική εγγύηση» γι’ αυτήν τη μοιρασιά ακόμη και πριν από τη λύση. Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, δεν είναι οι πολιτικοί και ο λαός, που πριονίζουν τον κ. Χριστόφια, αλλά ο ίδιος, που πριονίζει την Κύπρο με τα αχαρακτήριστα σφάλματα και τους ετσιθελισμούς του.
Ο κ. Χριστόφιας είχε ακόμη μια ευκαιρία να καταδείξει ότι δεν τον απολείπει η πολιτική ευθιξία και η προσωπική ευθύνη. Μετά το καταπελτικό πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής όφειλε, όπως είχε υποσχεθεί, να αναλάβει τις προσωπικές και πολιτικές ευθύνες του. Καθώς υπαγορεύει η πολιτική δεοντολογία, ως τον πρωτεύθυνο και πρωτοφειλέτη για την τραγωδία στο Μαρί, σύμφωνα με το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής. Και να περισώσει το προσωπικό του κύρος και την πολιτική του αξιοπρέπεια. Αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της ενότητας μεταξύ του αγανακτισμένου και διχασμένου λαού.
ΤΟΥ ΔΡ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Πρώην Υπουργός Οικονομικών
και Εσωτερικών και τέως Διοικητής
της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου