Το φυσικό μας αέριο μακριά από Τούρκους-μουσουλμάνους

| Εκτύπωση | 11/01/2012 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ όντος, ο Πρόεδρος Χριστόφιας πρόσφερε στην Τουρκία και στους Τούρκους της Κύπρου χαριστικά μερίδιο από τα κέρδη από το φυσικό αέριο. Θα δοθούν στους Τούρκους ακόμα και σε περίπτωση μη εξεύρεσης λύσης! Η κίνηση του Προέδρου μπορεί να εμφιλοχωρείται από καλές προθέσεις, στην προσπάθειά του να πείσει την Τουρκία να συμπεριφερθεί ορθολογιστικά και να συναινέσει σε δίκαιη και λειτουργική λύση. Στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις, όμως, λειτουργεί ο νόμος της ισχύος και ο κανόνας των συμφερόντων.
Ή για να θυμηθούμε τους παμπόνηρους Βρετανούς, ισχύει το «Μνημόνιο Crowe» που ορθά, ωμά και ρεαλιστικά επισημαίνει: «Η ιστορία καταδεικνύει ότι ο κίνδυνος που απειλεί την ανεξαρτησία του ενός ή του άλλου κράτους έχει, σε γενικές γραμμές, προκύψει, τουλάχιστον μερικώς, μέσα από την εφήμερη επικράτηση ενός στρατιωτικά ισχυρού και οικονομικά αποτελεσματικού γειτονικού κράτους» (The Crowe Memorandum: On avoiding gratuitous concessions, by Eyre Crowe - 1/1/1907 - Μετάφραση: Μάριος Λ. Ευρυβιάδης).
Ο γράφων, σε αναλύσεις του, έγκριτοι ακαδημαϊκοί και αρθρογράφοι, ακόμα προχθές ο Ιωάννης Θ. Μάζης, καθηγητής Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας στο Παν/μιο Αθηνών, υποδεικνύουν έντονα το νέο ολέθριο λάθος του Προέδρου και της Κυβέρνησης στον χειρισμό του φυσικού αερίου. Ο καθηγητής Μάζης, ειδικά, επισημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα οφείλουν να αποφύγουν πάση θυσία εμπλοκή της Τουρκίας ή του αραβομουσουλμανικού στοιχείου, στη μεταφορά του φυσικού αερίου μας προς την Ευρώπη.
Ποια είναι η κατάσταση πραγμάτων σήμερα και πώς θα εξελιχθεί προσεχώς στην περιοχή μας; Η Τουρκία θέλει να αναδειχθεί σε περιφερειακή και, μελλοντικά, σε παγκόσμια δύναμη. Όμως δεν έχει την ενεργειακή και οικονομική δύναμη να αντέξει και να διασφαλίσει μια τέτοια μακρόπνοη φιλόδοξη προοπτική. Διά του δόγματος Νταβούτογλου, περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονές της, επιδιώκει να αναδειχθεί σε δύναμη εκπροσώπησης του αραβομουσουλμανικού κόσμου έναντι του Ισραήλ.
Από την άλλη, οι Άραβες δεν εμπιστεύονται την Τουρκία, για λόγους θρησκευτικούς, πολιτικούς, ακόμα και ιδεολογικούς. Το Κάιρο, η Ριάντ, η Τεχεράνη υποβλέπουν με ακραία καχυποψία τους τουρκικούς σχεδιασμούς που συγκρούονται προς δικές τους πολιτικο-θρησκευτικές ή και νεο-ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες. Το τρίτο στοιχείο είναι η εντεινόμενη αστάθεια στον αραβικό κόσμο. Η «αραβική άνοιξη» εξελίσσεται σε βαρύτατον «αραβικό χειμώνα».
Το τέταρτο στοιχείο είναι η κλιμακούμενη ένταση στην περιοχή, εξαιτίας του πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράν και πιθανού πολέμου, που θα οδηγήσει σε ανάφλεξη όλη τη Μέση Ανατολή και θα προκαλέσει έναν νέο ενεργειακό χειμώνα. Η Κύπρος και η Ελλάδα θα επηρεαστούν αμεσότατα από αυτές τις ενδεχόμενες εξελίξεις. Γι’ αυτό συνιστά πολιτική και εθνική αυτοχειρία η πρόσκληση Χριστόφια-Πραξούλας στην Τουρκία να εισπράξει μερίδιο από τα μελλοντικά κέρδη από το αέριο.
Και πότε; Όταν όλοι υποστηρίζουν ότι τα συμφέροντα, η άμυνα και η ασφάλειά μας εξαρτώνται από τη στενότατη συνεργασία με το Ισραήλ. Οι θέσεις Χριστόφια-Πραξούλας στέλνουν λανθασμένα και ολέθρια για την Κύπρο μηνύματα στο Ισραήλ και εξ αυτού στις ΗΠΑ. Εμφανίζουν μια κυβέρνηση Χριστόφια μη σοβαρή, επιπόλαια και ανεύθυνη, που θυσιάζει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και την ασφάλεια της Κύπρου, σε ιδεολογήματα παρωχημένων εποχών.
Το ψάρι στον Βόσπορο, ο καφές και το ρακί δεν… δελεάζουν ούτε εξημερώνουν το τουρκικό θηρίο. Το τιθασεύουν ισχυρές συνεργασίες συμφερόντων και ασφάλειας με αξιόπιστους φίλους, συνεργάτες και συμμάχους. ΠΗΓΗ