Εκτύπωση | 25/01/2012 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
|Εδώ και έναν σχεδόν αιώνα μάχονται με ψεύδη, με εξαγορασμένους «ακαδημαϊκούς» και ιστορικούς», με πληρωμένες πανεπιστημιακές έδρες, με δημοσιεύματα και κραυγές να αποδείξουν ότι οι 1,5 εκατ. Αρμένιοι δεν… υπήρξαν και, άρα, ούτε και γενοκτονία σε βάρος τους διεπράχθη. Αν οι Τούρκοι ήταν πολιτισμένος λαός, θα είχαν απολογηθεί πριν από δεκαετίες προς τους Αρμενίους και το θέμα θα είχε καταχωρισθεί στην ιστορία. Αυτό έπραξαν οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες έναντι πρώην πολεμικών αντιπάλων τους. Αλλ’ οι Τούρκοι δεν παραδέχονται και δεν ανέχονται άλλες χώρες να καταδικάζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ο τελευταίος στόχος τους είναι η Γαλλία. Μετά τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, προχθές και η Γαλλική Γερουσία επικύρωσε νόμο διά του οποίου ποινικοποιείται η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, με ποινή φυλάκισης και μεγάλο πρόστιμο.
Η τουρκική κυβέρνηση εξεμάνη. Με δηλώσεις Ερντογάν, Γκιουλ και Νταβούτογλου η Γαλλία απειλείται με αντίποινα, ενώ υποβαθμίστηκαν οι διπλωματικές, εμπορικές και άλλες σχέσεις της Τουρκίας με το Παρίσι. Οι Τούρκοι κυριολεκτικά αφηνίασαν. Είναι η αντίδραση ενός δολοφόνου και γενοκτόνου. Οι Τούρκοι εμφανίζονται, αίφνης, ως αμύντορες της ιστορίας! Ποιοι; Αυτοί που αρνούνται την ιστορία -όπως η γενοκτονία των Αρμενίων- και τη διαστρεβλώνουν για να εξυπηρετούνται οι σκοποί τους. Δεν μας ενδιαφέρει αν η ενέργεια της Γαλλίας να ποινικοποιήσει την άρνηση της γενοκτονίας ενέχει προεκλογικές σκοπιμότητες. Απλώς, να αντλήσουμε κάποια συμπεράσματα. Οι Αρμένιοι, ευθύς μετά την ολοκλήρωση του εγκλήματος, αναζήτησαν τους πρωτεργάτες της γενοκτονίας: Ταλαάτ, Ενβέρ και Κεμάλ, και τους εκτέλεσαν. Έκτοτε δεν σταμάτησαν να απαιτούν δικαιοσύνη και αναγνώριση της γενοκτονίας από τους Τούρκους. Αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών και η Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνώρισαν τη γενοκτονία.
Η Γαλλία, ανεξάρτητα από τις όποιες σκοπιμότητες αποδίδονται στην ποινικοποίηση της γενοκτονίας, δεν υπέκυψε στους τουρκικούς εκφοβισμούς. Ως χώρα δημοκρατική, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, δεν μπορούσε όχι μόνο να αναγνωρίσει αλλά και να ποινικοποιήσει την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Το αντίθετο θα ήταν προσβολή προς τη μνήμη των 1,5 εκ. θυμάτων και όλων των θυμάτων γενοκτονιών. Το μήνυμα της Γαλλίας είναι ότι οφείλουμε να θυμόμαστε, να μην ξεχνούμε και να απαιτούμε τιμωρία των γενοκτόνων. Τι να πούμε, όμως, για τους Έλληνες της Κύπρου… Τριάντα οκτώ σχεδόν χρόνια από τον αιμοσταγή Αττίλα και πολλών οι μνήμες, οι ευαισθησίες και οι αντιστάσεις στομώθηκαν και αμβλύνθηκαν σε βαθμό κακουργηματικής λήθης. Οι Αρμένιοι διδάσκουν. Οφείλαμε να τους μιμηθούμε. Τουλάχιστον στην υπεράσπιση της συλλογικής μνήμης.πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου