Θ. Κολοκοτρώνης: «Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε»

πηγη	(1)  (0)
Στις 2 Φεβρουαρίου του 1825 φυλακίστηκε για πρώτη φορά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Ύδρα για «επαναστατική διάθεση εναντίον της νομίμου Κυβερνήσεως». Στις 13 Νοεμβρίου 1824, οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κολοκοτρώνη σκότωσαν τον γιο του Πάνο, πράγμα που στοίχισε πολύ στον Κολοκοτρώνη και τον οδήγησε στην απόφαση να παραδοθεί το Δεκέμβριο του 1924, όπως και έκανε. Το Φεβρουάριο του 1825 φυλακίστηκε μαζί με το Δηλιγιάννη και το Νοταρά στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία της Ύδρας, από όπου απελευθερώθηκε μετά από λίγο, καθώς θεωρήθηκε ότι ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, ο οποίος είχε ήδη καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και είχε εξολοθρεύσει στην κρίσιμη μάχη στο Μανιάκι τον Παπαφλέσσα και τους λίγους γενναίους που τον ακολούθησαν. Οι πολιτικοί είχαν στρίψει προς ασφαλείς περιοχές για να σωθούν, αφήνοντας την Πελοπόνησσο έρμαιο του Ιμπραήμ, που έκαιγε έσφαζε και σάρωνε την επανάσταση. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Γέρος διεμήνυε στον Ιμπραήμ: ... «Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου». O ελληνικός εμφύλιος πόλεμος κατα τη διάρκεια της επανάστασης κράτησε από το 1823 μέχρι το 1825 και χρηματοδοτήθηκε με το δάνειο των 800 χιλιάδων λιρών που πήραν οι Έλληνες για να πολεμήσουν του Τούρκους υποθηκεύοντας την ελληνική γη! Ο εμφύλιος χωρίζεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση συγκρούονται οι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη και οι πολιτικοί της Πελοποννήσου, καθώς και οι νησιώτες. Με άλλα λόγια συγκρούονται οι στρατιωτικοί από τη μία, και προεστοί, κοτζαμπάσηδες και προύχοντες από την άλλη. Στη δεύτερη φάση η αναμέτρηση συνεχίζεται ανάμεσα στους ρουμελιώτες από τη μία και μωραΐτες από την άλλη, οι οποίοι πλέον ήταν κάποιοι από τους προεστούς μαζί με τους καπεταναίους.