| Εκτύπωση Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Οι κυβερνώντες, κόμματα και συντεχνίες, μέσα στις επίκτητες επιτηδειότητες και στις παμπόνηρες μεθοδεύσεις τους, δίνουν την εντύπωση ότι θα… αντισταθούν στην Τρόικα, θα αποτρέψουν το πικρόν ποτήριον των μέτρων και θα επιμηκύνουν την εφαρμογή τους. Ακόμα προχθές, ο Πρόεδρος Χριστόφιας, σε μια νέα, λαϊκίστικη και δημαγωγική αντιμετώπιση των μέτρων που πρέπει να εφαρμοστούν, υποσχέθηκε στους δημόσιους υπαλλήλους ότι θα αγωνιστεί ώστε να μην επηρεαστούν πολύ τα ιερά κεκτημένα τους.
Ουδέ λέξιν για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που είναι οι μόνοι που εδώ και τέσσερα χρόνια αίρουν τον σταυρό απολύσεων, πετσοκομμμένων απολαβών και μιας ανεργίας που ξεπέρασε τις 37.000. Θα αντιπαρέλθουμε κωμικές σκέψεις για σύγκρουση δήθεν μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Η αλήθεια είναι μία και πικρή, και καλόν είναι να κατανοηθεί… χτες:
Η οικονομία οδηγήθηκε στο βάραθρο εξαιτίας διαχρονικής ασωτίας κυβερνήσεων, της απληστίας και κολάσιμων λαθών τραπεζών και τραπεζιτών, και της εγκληματικής ανεπάρκειας και της ενσυνείδητης αδιαφορίας της σημερινής Κυβέρνησης να πάρει έγκαιρα μέτρα. Η παγκόσμια κρίση απλώς ανέδειξε τα πιο πάνω και τα επέτεινε. Γι’ αυτό καταφύγαμε στον Μηχανισμό Στήριξης και στην Τρόικα. Εμείς θεωρούμε, πρώτον, την προσφυγή σε αυτά τα όργανα ως μέγιστη και ανεξιλέωτη προσβολή, επειδή τα καλούμε να μας πουν και να μας επιβάλουν μέτρα που η Κυβέρνηση ΟΦΕΙΛΕ προ καιρού να πάρει. Δεύτερον, δεν έχουμε άλλη επιλογή: Θα υποστούμε το μνημόνιο.
Θα πονέσουμε. Δεν ευθύνεται η Τρόικα αλλ’ οι κυβερνήσεις, οι συντεχνίες και τα κόμματα που, διαχρονικά, συνήργησαν σε αυτό το κατάντημα, μετά το μεγάλο φαγοπότι που είχαν στήσει. Τώρα αναπετούν τα λάβαρα της… αντίστασης. Το ΑΚΕΛ και η ΠΕΟ δεν θέλουν τον Μηχανισμό και την Τρόικα. Ωραία! Να τους πουν να πάνε στο καλό, αλλά ταυτόχρονα να μας εξηγήσουν πού θα βρουν τα δεκάδες δισεκατομμύρια για τις τράπεζες, το κρατικό μισθολόγιο, τα επιδόματα, τις παχυλές απολαβές, τις κλίμακες, τις προσαυξήσεις, την ΑΤΑ, τον 13ο, τις ζουμερές συντάξεις, τα δισεκατομμύρια χρεών στο ΤΚΑ.
Τόσα χρόνια, ανεύθυνες και εγκληματούσες κυβερνήσεις και συνένοχα κόμματα υπέκυπταν σε αδίστακτες συντεχνίες και ικανοποιούσαν παράλογα αιτήματα διά τον φόβο των ψήφων. Δημιούργησαν ένα σπάταλο, υδροκέφαλο και ανεπρόκοπο κράτος. Τώρα, όμως, δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Η Κυβέρνηση, που περιμένει εναγωνίως, εμπαιζόμενη, το ρωσικό δάνειο, τα κόμματα και οι συντεχνίες οφείλουν να καθορίσουν θέσεις, να τις διαπραγματευτούν και να ελπίζουν ότι θα αποτρέψουν σκληρή λιτότητα.
Με το μνημόνιο ελπίζεται, πρώτον, να διορθωθούν οι ασωτίες, οι στρεβλώσεις και οι ανευθυνότητες δεκαετιών, που δημιούργησαν ένα δημοσιονομικό τέρας. Δεύτερον, να υπάρξει προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας, με νέες θέσεις εργασίας, κοινωνική συνοχή και ανάπτυξη, στηριγμένη στον οικονομικό ορθολογισμό και όχι στον κυβερνητικό και κομματικό ψηφοθηρικό αμοραλισμό. Ο Β. Σιαρλή έκανε τις προάλλες μια σοβαρή δήλωση, αλλ’ όλοι τον αγνόησαν: Να μάθουμε να ξοδεύουμε, είπε, με βάση όσα κερδίζουμε, επειδή μέχρι σήμερα ξοδεύαμε πέραν των δυνάμεών μας. Οι παχιές αγελάδες… ψόφησαν! Τώρα θα μάθουμε να ζούμε οδυνηρά με τις ισχνές. Δεν πρέπει να λογοδοτήσουν για όλα αυτά; ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου