Πώς ο Πρόεδρος Χριστόφιας υπηρετεί τον «απλό άνθρωπο»;

| Εκτύπωση | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι γνήσιος μαρξιστής, λενινιστής. Το αποδεικνύει και το επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο. Το κόμμα του, το ΑΚΕΛ, με τη συνεπικουρία κεντρο-αριστερών κομμάτων, τον ανέδειξε στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το θεωρεί ως ύψιστη τιμή. Δεν θα συζητήσουμε σήμερα πόσο τιμημένο ή και πόσο εκτεθειμένο, μειωμένο ή και προσβεβλημένο το ΑΚΕΛ αισθάνεται από την Προεδρία Χριστόφια.
Αυτή είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση που το ΑΚΕΛ, κάποια στιγμή, θα κληθεί, εκόν-άκον, να την κάνει. Από την πρώτη μέρα της ανάληψης της Προεδρίας, ο Δ. Χριστόφιας προτάσσει ως κορωνίδα και διάστιξη της πολιτικής του την έγνοια, το ενδιαφέρον, την προσοχή και την αταλάντευτη προσπάθειά του για τον «απλό άνθρωπο». Δεν περνά ημέρα και δεν χάνει καμία ευκαιρία να αναφέρεται στον «απλό άνθρωπο». Το περ. Σάββατο, μιλώντας σε εκδήλωση προς τιμήν του Οικονόμου Αιμιλιανού Δημοσθένους, στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, στο Κελλάκι, είπε:

«Είτε συμμερίζεται κάποιος τις πνευματικές απόψεις του πατρός Αιμιλιανού είτε όχι, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει στον άνθρωπο την αφοσίωση, την πίστη, καθώς και το ολόψυχο δόσιμό του στην υπηρεσία των αξιών που πρεσβεύει. Με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνομαι την πολιτική. Την αντιλαμβάνομαι ως υπηρεσία προς τον απλό άνθρωπο. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο». Ο Β.Ι. Λένιν είπε κάποτε: «Θαυμαστά, γοητευτικά, μεθυστικά συνθήματα χωρίς καμία βάση, να η πεμπτουσία της επαναστατικής έκφρασης».
Ο μέγας εκείνος ιδεολόγος εννοούσε, ωμά και κυνικά, τη διαβουκόληση των μαζών, την παραπλάνηση και την εξαπάτησή τους με ωραία και ηχηρά συνθήματα, για να τις παρασύρουν να ακολουθήσουν τους ιδεολογικούς ινστρούχτορές τους. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας παραπλανά ή και εξαπατά τους πολίτες. Τι εννοεί όταν αναφέρεται σε αυτόν τον ανώνυμο, άγνωστο «απλό άνθρωπο»; Με αυτήν την αναφορά, ο Δ. Χριστόφιας διαχωρίζει κατ’ ανεπίτρεπτο τρόπο, πιστεύουμε, τους πολίτες σε «απλούς» και «μη απλούς» ανθρώπους.
Όταν μιλά για τον «απλό άνθρωπο», η πρώτη σκέψη του είναι ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο τεχνίτης. Δεν εννοεί, πάντως, τους εργαζόμενους με το «λευκό κολάρο», τους μανδαρίνους των Υπουργείων, τους οποίους μάλλον θεωρεί ως υπηρέτες ενός καπιταλιστικού, νεοφιλελεύθερου συστήματος που, κατ’ ισχυρισμόν του, εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τους εργαζόμενους. Με αφορμή, λοιπόν, την Προεδρία του και την πολιτική που ακολούθησε αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια, πώς ο «απλός άνθρωπος»
υπηρετήθηκε από τον Δ. Χριστόφια
; Με την ανεργία των 37.000 ανθρώπων; Με την καταβαράθρωση της οικονομίας και τις ζοφερές προοπτικές της; Με την καταφυγή στον Μηχανισμό και στην Τρόικα των «κλεφταράδων της υφηλίου»; Με το αναμενόμενο πετσόκομμα απολαβών και ωφελημάτων των εργαζομένων; Με τη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου τους; Με την ασφυκτική αβεβαιότητα για το αύριο;
Πώς ο Πρόεδρος υπηρετεί τον «απλό άνθρωπο» όταν αυτός υφίσταται ανελέητα τις επιπτώσεις της κρίσης, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ο Δ. Χριστόφιας και η κυβέρνησή του έπαιρναν έγκαιρα μέτρα; Φωνάζει κατά των τραπεζών, αλλά τρεις Υπουργοί του ήταν ή χρημάτισαν τραπεζίτες - Σταυράκης, Καζαμίας και Σιαρλή.
Πώς μπορεί ο Πρόεδρος να κόπτεται για τον «απλό άνθρωπο», που είναι άνεργος, που δεν μπορεί να μορφώσει τα παιδιά του, που πένεται και θα κληθεί και πάλι να πληρώσει τα σπασμένα της ολέθριας πολιτικής Χριστόφια; Και με ποια μούτρα ο Πρόεδρος απευθύνεται στον «απλό άνθρωπο» όταν, με τη συμπλήρωση της θητείας του, θα πάρει 357.867 ευρώ ως εφάπαξ και ετήσια σύνταξη 83.076 ευρώ; ΠΗΓΗ