Το μυστικό που κρατάει όρθιο τον Παρθενώνα επί 2.500 χρόνια

Το μυστικό που κρατάει τον Παρθενώνα όρθιο επι 2.500 χρόνια χωρίς σχεδόν την παραμικρή ζημιά από τους σεισμούς που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια αποκαλύπτεται μετά από μελέτες που δείχνουν ότι παρά το γεγονός πως δεν έχει καν θεμέλια έχει τριπλή αντισεισμική θωράκιση.Σύμφωνα με την Πολιτικό Μηχανικό, Νίκη Τιμοθέου μελέτες της όλης αρχιτεκτονικής και δομικής του φόρμας, κατέδειξαν πως οι αρχαίοι είχαν από τότε ανακαλύψει, αυτό που σήμερα ονομάζουμε σεισμική μόνωση.
Ο ναός αυτός, σύμφωνα με την κυρία Τιμοθέου, κοντράρει επιτυχώς τη θεωρία της σύγχρονης πολιτικής μηχανικής, διότι χωρίς να έχει καν θεμέλια, είναι τριπλά μονωμένος σεισμικά!
Αυτή η τριπλή μόνωση, όπως μας εξήγησε, εντοπίζεται σε διαφορετικά σημεία του οικοδομήματος.
Το πρώτο σημείο βρίσκεται στις στρώσεις τεράστιων οριζόντιων και εξαιρετικά λείων μαρμάρων πάνω στις οποίες πατάει ο Παρθενώνας.
Το δεύτερο παρατηρείται στους μεταλλικούς ελαστικούς συνδέσμους οι οποίοι συνδέουν τις πλάκες κάθε στρώματος, και που στο κέντρο τους εντοπίζονται μικροί σιδηροπάσσαλοι γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μολύβι (το μολύβι έχει την ιδιότητα να προστατεύει το σίδηρο από τη σκουριά και να εξασθενεί με την ελαστικότητά του, το όποιο κύμα, αφού μέρος της κινητικής του αυτής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμική).
Και το τρίτο εντοπίζεται στις κολώνες του κτίσματος, οι οποίες δεν τοποθετήθηκαν μονοκόμματες, αφού οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν πως για να αντέξουν στους κραδασμούς της γης, θα έπρεπε να τοποθετηθούν σε φέτες μαρμάρου, τέλεια εφαρμοσμένες η μία πάνω στην άλλη.
Το αποτέλεσμα αυτής της τριπλής μονωτικής φόρμουλας, όπως σημείωσε η κυρία Τιμοθέου, ήταν τα επιφανειακά σεισμικά κύματα να κινούν το ένα στρώμα των μαρμάρινων πλακών, επάνω στο άλλο, την ίδια ώρα που οι σύνδεσμοι εκτόνωναν την κινητική ενέργεια που ανέπτυσσε ο εγκέλαδος!
Οι κολώνες, τέλος, με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένες, επέτρεπαν στο όλο οικοδόμημα να ταλαντώνεται, αλλά να μην καταρρέει!
Πηγή Perierga .blogspot
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΠΗΓΗ

Απλός προβληματισμός αναγνώστη

Η μείωση μισθών και συντάξεων από το 2009, έγιναν για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Η κατάργηση του δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα στους Δ.Υ. έγιναν για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Η συνεπαγόμενη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, μαζί με τις χιλιάδες απολύσεις, έγιναν για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας γίνεται για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Το ξεπούλημα του νερού (!!!) γίνεται για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Τα 3 μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις έγιναν για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Η μείωση της εθνικής κυριαρχίας μέσω της απαξίωσης των ενόπλων δυνάμεων γίνεται για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Η «υπόσχεση» του Σαμαρά για τα «ευρωπαϊκά» κοιτάσματα υδρογονανθράκων, έγινε για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Η λαθραία εισαγωγή εργαζομένων μέσω Τουρκίας κ.α., γίνεται για να τονωθεί η ανάπτυξη της οικονομίας, ώστε να αναταθεί η παραγωγή και τελικά για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Το κούρεμα των ομολόγων το 2012 (συνολικά 210 δίς), έγινε για να μειωθεί το χρέος της χώρας.

Από το 2009 «έχουμε δανειστεί» τουλάχιστον 240 δίς ευρώ. Προχθές 28/8/2013 ο Σταικούρας δήλωσε πώς το χρέος αυξήθηκε στα 321,6 δίς ευρώ τον Ιούλιο.

Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος:

Πού πήγαν τα 240 δίς που καλούμαι να πληρώσω ως φορολογούμενος;

Πώς, αφού «δανείστηκα» 240 δίς, αντί να μειώνεται, το χρέος αυξάνεται;

Πώς, αφού «δανείστηκα» 240 δίς από το 2009, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, αυτό αυξάνεται;

Επιμένουν οι επαΐοντες πώς το χρέος είναι βιώσιμο;

Μήπως τα χρήματα που «δανείστηκα» πήγαν ΟΛΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, κι εγώ καλούμαι να τα πληρώσω;

Αναγνώστης                                                      ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ     ΕΔΩ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΚΡΕΜΑΝΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΑ

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΙΑ ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ  ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ .......ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΛΛΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ .....ΤΟ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΕΙ ............. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ !! 

(oneiropagida)                                                                                                                                                                                                                                         ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ       ΕΔΩ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Επιχειρησιακή Εκπαίδευση Προσωπικού στην ΠΕ της 96 ΑΔΤΕ

Στιγμιότυπα από την επιχειρησιακή εκπαίδευση Προσωπικού στην Περιοχή Ευθύνης της 96 ΑΔΤΕ.



ΠΗΓΗ

Τελετή Εγκαινίων Στρατιωτικών Οικημάτων στην Κομοτηνή

Tην Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013, πραγματοποιήθηκε στο Στρατόπεδο «ΠΑΡΑΣΧΟΥ» στην Κομοτηνή, η τελετή εγκαινίων των ανακατασκευασθέντων στρατιωτικών οικημάτων, από τον Διοικητή του Δ΄ Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγο κ. Χρήστο Χαλκίδη, παρουσία του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμονα, καθώς και του Αντιπεριφερειάρχη Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης, κ. Δαμιανίδη Παύλου. Τα οικήματα θα διατεθούν στο προσωπικό της Α’ ΕΑΝ που μετασταθμεύει από το Αμύνταιο.                                    ΠΗΓΗ

ΚΑΘΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΑΤΥΠΩΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ!!

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.

Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοΕλληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.
27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου
Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)
Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:
1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών
άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.
Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει… ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1). 

πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική. Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»
paraxeno
hellas-now.com
           ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ        

29 Αυγούστου 1949: Η ημέρα της πολεμικής αρετής των Ελλήνων στο Γράμμο - Βίτσι

Λόγοι γεωγραφικοί και ιστορικοί ανάγκασαν την Ελλάδα, από την αρχή της μακραίωνης Ιστορίας της, να διεξάγει συνεχείς αγώνες για την διαφύλαξη της ύπαρξής της, της ανεξαρτησίας της, της ακεραιότητάς της. Αγωνιζόμενη συνεχώς εναντίον των βαρβαρικών επιδρομών, διαφύλαττε συνάμα και διέδιδε τον ανώτερο πολιτισμό, τον οποίο η ίδια δημιούργησε. Τους αγώνες αυτούς για την Ελλάδα, την Ελευθερία και τον Πολιτισμό, διεξήγαγαν οι ικανοί προς πόλεμο Έλληνες όλων των γενεών. Η Ελλάς ουδέποτε ανέθεσε την άμυνά της σε μισθοφόρους. Ο στρατός της ήταν πάντοτε Εθνικός. Τον αποτελούσαν πολίτες ελεύθεροι, καλούμενοι στα όπλα και στελεχούμενοι από τους μονίμους στρατιωτικούς. Αυτοί έγραψαν με τις θυσίες τους τις χρυσές σελίδες της Ιστορίας μας. Δημιούργησαν τον Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες και το καταπληκτικό έπος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κράτησαν επί χίλια χρόνια την Ελληνική Αυτοκρατορία του Βυζαντίου. Ανέστησαν το γένος του 1821. Συνέχισαν τους αγώνες για την ολοκλήρωση της Εθνικής παλυγγενεσίας και για την διαφύλαξη της ελεύθερης Ελλάδας. Και χάρισαν σε όλο τον ελεύθερο κόσμο την πρώτη νίκη κατά του κομμουνισμού.
Δικαίως λοιπόν ορίστηκε μια ημέρα προς Τιμήν του Έφεδρου Πολεμιστού, ο οποίος δια μέσω των αιώνων υπεράσπισε την Ελλάδα και τα Ιδεώδη της. Η ίδια μέρα είναι αφιερωμένη και στην Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. Οι Έλληνες δεν είναι απλά οι γενναιότεροι πολεμιστές, είναι επίσης εκείνοι οι οποίοι πάντοτε πολέμησαν για την Ελευθερία και τον Πολιτισμό. Η Ελλάς ήταν πάντοτε υπέρ της δικαίας ειρήνης εν ελευθερία και ισοτιμία. Βεβαίως, όμως, υπεράνω της ειρήνης θέτει την Ελευθερία. Και οσάκις πολέμησε, το έπραξε, για να την σώσει. Για αυτό η πολεμική ικανότητα των Ελλήνων, ευρισκόμενη πάντοτε στην υπηρεσία ανώτερων Ιδανικών, αποτελεί «Αρετή». Ορθώς λοιπόν ορίστηκε μια ημέρα για να  αποδίδεται φόρος Τιμής σε αυτή την Αρετή. Και η ημέρα αυτή, θαυμάσια συνδυάστηκε με εκείνη του Έφεδρου Πολεμιστού.
Η 29η Αυγούστου επελέγη γιατί εκείνη την ημέρα, κατά το 1949, το Έθνος έδωσε μία μεγάλη μάχη της Ιστορίας του και επισφράγισε με μια σωτήρια Νίκη όλους τους αγώνες του. Την ημέρα εκείνη οι Έλληνες συνέτριψαν την ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία. Δεν επρόκειτο μόνο περί εσωτερικής υπόθεσης. Επρόκειτο περί επιδρομής του σλαβισμού και του διεθνούς κομμουνισμού. Δεν αντιμετωπίζαμε το Κ.Κ.Ε. Εναντίον του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού και του σλαβικού επεκτατισμού μαχόμασταν. Τον σλαβοκομμουνιστικό νεοϊμπεριαλισμό κατανικήσαμε στο Γράμμο και στο Βίτσι. Και επιτύχαμε παγκοσμίως την πρώτη Νίκη κατά του τότε συνεχώς προελαύνοντος κομμουνιστικού ιμπεριαλισμού. Με τη Νίκη αυτή η Ελλάδα διεσώθη από τη μεγαλύτερη και πλέον θανάσιμη απειλή που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της Ιστορίας της. Διότι ο κομμουνιστικός ιμπεριαλισμός για εμάς αντιπροσωπεύει συν τοις άλλοις και εθνοφυλετικό κίνδυνο.
Το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας προπαρασκευάζει τη «νέα επανάσταση»
Η υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας από το Κ.Κ.Ε δεν αποτέλεσε για αυτό παραίτηση από τους σκοπούς του για τη βίαιη κατάληψη της αρχής, αλλά επιτακτική ανάγκη και απαραίτητο ελιγμό για τη διάσωση της πολιτικής  και  στρατιωτικής ηγεσίας του καθώς επίσης και εξασφάλιση του απαιτούμενου χρόνου για την αναδιοργάνωση και ανασυγκρότηση των στρατιωτικών και πολιτικών του δυνάμεων. Και ενώ αποδέχτηκε τη διάλυση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ(κομμουνιστικής αστυνομίας) και την παράδοση του οπλισμού του, την ίδια στιγμή διέσωσε την ηγεσία του, αναγνωρισθέν ως πολιτικό κόμμα, δια της αμνήστευσης των πολιτικών αδικημάτων. Απόδειξη των υστερόβουλων προθέσεών του υπήρξε ότι παρέδωσε μεν τον καθορισθέντα αριθμό του οπλισμού του, ο οποίος όμως δεν ήταν ούτε ο πραγματικός αλλά ούτε ο καινούριος και εύχρηστος. Αυτός διετάχθη και αποκρύφτηκε επιμελώς στην ύπαιθρο. Παράλληλα, προς αποφυγή των συνεπειών του νόμου περί μη αμνηστευθέντων εγκληματιών, διέταξε αυτούς να καταφύγουν στην ορεινή ύπαιθρο σχηματίζοντας μικρές ένοπλες ληστρικές ομάδες ή να κατευθυνθούν προς τα όμορα κομμουνιστικά κράτη ( Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία). Τις ομάδες αυτές, για προπαγανδιστικούς σκοπούς, το Κ.Κ.Ε τις ονόμασε «Ομάδας καταδιωκομένων ενόπλων δημοκρατικών». Προς κατασίγαση της κατακραυγής για τα διαπραχθέντα ειδεχθή εγκλήματα κατά την κατοχή και το Δεκεμβριανό κομμουνιστικό κίνημα από τους οπαδούς του, έδειξε κατά τους πρώτους μήνες του 1945, νομιμόφρονα στάση. Εκμεταλλευόμενο τους όρους της συμφωνίας και την ανοχή του επίσημου κράτους για τη λήθη του εφιαλτικού παρελθόντος, επιδόθηκε μετά ζήλου στην αναθέρμανση του ηθικού των οπαδών του και την προπαρασκευή των συνθηκών οι οποίες θα του επέτρεπαν να εκδηλώσει τις επαναστατικές του προθέσεις. Ίδρυσε δήθεν «Συλλόγους Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης», επανασυγκρότησε και έθεσε σε δράση τις κομματικές και εξωκομματικές οργανώσεις του και πέτυχε τη μη πλήρη εκκαθάριση των κρατικών υπηρεσιών. Ήρθε σε συνεννόηση με τα κομμουνιστικά Βαλκανικά κράτη για τη συγκέντρωση ελασιτών και εγκληματιών στο γιουγκοσλαβικό στρατόπεδο Μπούλκες, το οποίο κατέστη το φυτώριο των καπεταναίων και στρατιωτικών αρχηγών του υπό οργάνωση νέου κομμουνιστικού στρατού.
Στο εσωτερικό και υπό το πρόσχημα της προστασίας των καταδυναστευομένων «δημοκρατικών» οπαδών του, οργάνωσε τη λεγόμενη «αυτοάμυνα» με την οποία άρχισε συστηματική προπαγάνδα κατασυκοφάντησης της χώρας στο εξωτερικό. Με τη βοήθεια και του διεθνούς κομμουνισμού, κατόρθωσε να πείσει την διεθνή κοινή γνώμη ότι η επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα ήταν αφόρητη για τους δημοκρατικούς πολίτες για αυτό και αναγκάζονται, για να προστατευτούν και να αμυνθούν, να καταφύγουν στα βουνά. Αλλά και η Ελληνική κυβέρνηση εφάρμοσε μέτρα επιείκειας εξυπηρετώντας έτσι τους προδοτικούς σκοπούς του Κ.Κ.Ε. Με την «αποσυμφόρηση» εξήλθε από τις φυλακές μεγάλος αριθμός εγκληματιών οι οποίοι αμέσως μετά έσπευσαν να ενισχύσουν τις ληστρικές ομάδες. Η προπαρασκευή αυτή του Κ.Κ.Ε διήρκησε μέχρι τις αρχές του 1946. Μέχρι τότε σε ολόκληρη την Ελλάδα ενεργούσαν ομάδες ενόπλων κομμουνιστών, διεσπαρμένες και ασύνδετες μεταξύ τους και οι οποίες λεηλατούσαν, σκότωναν, επιτίθονταν και τρομοκρατούσαν τους κατοίκους της υπαίθρου. Η σημαντικότερη ενέργεια τους έλαβε χώρα τη νύχτα της 31ης Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών, με την επίθεση κατά του σταθμού Χωροφυλακής του χωριού Λιτόχωρο Ολύμπου, στην Κατερίνη, η οποία αποτέλεσε και την έναρξη της «δραστηριότητας» του Κ.Κ.Ε και η οποία θεωρείται η απαρχή του συμμοριτοπόλεμου 1946-1949.
Η ανορθόδοξος τακτική των Κομμουνιστοσυμμοριτών
Μέχρι τέλους του 1946, η τακτική που ακολούθησαν οι συμμορίτες, υπήρξε η τακτική του ανταρτοπόλεμου. Αυτή συνίσταται στην αποφυγή της μάχης , με τον Εθνικό στρατό, τη διασπορά τους σε μικρές ομάδες, την απόκρυψη τους σε ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές και τις αιφνιδιαστικές προσβολές αρχικά κατά απομονωμένων σταθμών Χωροφυλακής και χωριών και στη συνέχεια και κατά σοβαρότερων στατικών δυνάμεων Χωροφυλακής και τμημάτων Στρατού, με τη συρροή μεγαλύτερων συμμοριακών δυνάμεων. Με καταλήψεις επίκαιρων θέσεων επεδίωκαν την απομόνωση του στόχου, την ναρκοθέτηση αυτού και την διακοπή της επικοινωνίας. Μετά την προσβολή φρόντιζαν για την έγκαιρη αναχώρησή τους, αποκομίζοντας και τη «λεία» τους. Κατά το έτος 1947 συμμοριακά τμήματα στη Βόρειο Ελλάδα, άρχισαν να δέχονται τη μάχη και οι επιθέσεις τους λάμβαναν μορφή τακτικών επιχειρήσεων. Σκληρές μάχες έλαβαν χώρα κατά την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1947 με τον Εθνικό στρατό για την διεκδίκηση χώρων εγκατάστασης και προστασίας, στις παραμεθόριες περιοχές, βάσεων εφοδιασμού από τα κομμουνιστικά κράτη. Γενικά η τακτική που εφαρμόστηκε προσανατολιζόταν προς τον ορθόδοξο τακτικό τρόπο του μάχεσθαι ( συγκέντρωση δυνάμεων, αντιπερισπαστικές ενέργειες, άμυνα, αντεπίθεση κ.λ.π). Αρχές του 1948, λόγω της περαιτέρω αύξησης των Κ/Σ δυνάμεων και του άφθονου εφοδιασμού τους με πολεμικό υλικό από τους βόρειους γείτονές τους, ο προσανατολισμός προς τις ορθόδοξες αρχές της τακτικής του τακτικού στρατού, έλαβε γρηγορότερο ρυθμό, ώστε τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο 1948, και στη συνέχεια κατά το μήνα Οκτώβριο, να γίνουν οι πολύνεκρες μάχες του Γράμμου και του Βίτσι. Τέλος του ίδιου έτους εφαρμόστηκε προοδευτικά από την ηγεσία των Κ/Σ, και η τακτική των καταδρομικών επιχειρήσεων με σοβαρές δυνάμεις κρούσεως, οι οποίες διήρκησαν και κατά τους πρώτους μήνες του 1949. Κύριος σκοπός του είδους αυτού των επιχειρήσεων ήταν η εκμηδένιση των προσβαλλόμενων δυνάμεων του Εθνικού στρατού, η λεηλασία και η βίαιη στρατολογία. Μέγιστη επίσης σημασία δόθηκε καθ΄ όλη τη διάρκεια του συμμοριτισμού, στη δράση των ανταρτοομάδων, των σαμποτέρ και των ελεύθερων σκοπευτών, για την πρόκληση απωλειών, την τρομοκράτηση του πληθυσμού και την καταστροφή των συγκοινωνιών.
Η Ελλάς μάχεται εναντίον όλου του σλαβισμού
Σε καθένα από τα κομμουνιστικά κράτη, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, κατά την περίοδο της προπαρασκευής του συμμοριτοπόλεμου και εν συνεχεία κατά την έναρξη και διάρκεια αυτού, οργανώθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης Κ/Σ. Οι κυβερνήσεις τους για την επιτυχία του συμμοριτοπόλεμου έθεσαν στη διάθεση των Κ/Σ τεράστιες ποσότητες υλικού σε πυροβόλα, ατομικά και βαρέα όπλα, νάρκες και πυρομαχικά, μέχρι και τρόφιμα, υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό. Οι κυριότερες αποθήκες ανεφοδιασμού των συμμοριτών βρίσκονταν εντός του εδάφους των κομμουνιστικών κρατών. Η περίθαλψη και αποθεραπεία των ασθενών και τραυματιών γινόταν σε νοσοκομεία τα οποία είχαν παραχωρηθεί στους προδότες της Πατρίδας. Επί πλέον διέθεσαν απροκάλυπτα, κατά το σύνηθες του σλαβισμού, τα εδάφη τους για την είσοδο και έξοδο των Κ/Σ Ελλήνων και την ενέργεια εκ τούτων των ελιγμών και επιθέσεων κατά της Ελλάδας, με την υποστήριξή τους με όπλα, από τον σλαβικό στρατό. Μετά την συντριβή των συμμοριτών, το 1949, για να σώσουν το τομάρι τους, κατέφυγαν στις Ανατολικές χώρες περίπου 40.000 αντάρτες του «δημοκρατικού Στρατού».
Η σημασία της Νίκης κατά του ξενοκίνητου Κομμουνιστοσυμμοριτισμού
Στις 29 Αυγούστου 1949 ένα νέο κεφάλαιο ανοίχτηκε στη χρυσότομη Ιστορία του Ελληνισμού, η οποία φέρει σαν επικεφαλίδα τις λέξεις ΓΡΑΜΜΟΣ-ΒΙΤΣΙ=Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Πάνω στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι γράφτηκαν αθάνατες σελίδες Δόξας και Αυτοθυσίας. Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι η πρώτη αποφασιστική νίκη του στρατού μας κατά τη μακρά πολεμική περίοδο, η οποία αρχίζει τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, κερδήθηκε στο Γράμμο και στη Πίνδο και η τελευταία επίσης, εννέα χρόνια αργότερα το 1949, στο Γράμμο. Η ιστορική αυτή επανάληψη συμβολίζει από κάθε αφηρημένο συλλογισμό, την ουσιαστική ταυτότητα του Αγώνα. Πρόκειται περί εισβολής του κομμουνισμού διότι η αποφασιστική μάχη δόθηκε στην ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΕΙΣΒΟΛΕΑ!
Πάνω στα άγρια βουνά του Γράμμου και του Βίτσι η Ελληνική ψυχή έδειξε για άλλη μια φορά το μεγαλείο της. Πολέμησε και νίκησε! Οι ήρωες , που έβαζαν με τη θυσία τους το μεγάλο φλογισμένο θαυμαστικό του έπους της μεγαλειώδους πορείας του Ελληνισμού ανά τους αιώνες, ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΔΙΚΑ! Σαν άλλοι Μαραθωνομάχοι, έφραξαν για μια ακόμη φορά το δρόμο στην Ασιατική προέλαση στην Ευρώπη. Και είναι ΝΙΚΗ αυτό! Και ο λαός μας σίγουρα δεν θα ξεχάσει αυτό το φοβερό έγκλημα των συμμοριτών του Κ.Κ.Ε («πολιτικών προσφύγων» μετά τη συντριβή τους), το οποίο με εντολή της Μόσχας  και της Σόφιας και με την ολόπλευρη συμπαράσταση και κάλυψη των εδώ συνοδοιπόρων του, κατέστρεψε την Πατρίδα μας, κατέσφαξε το λαό μας, επώνυμα και ενυπόγραφα και παραχώρησε τη Μακεδονία και τη Θράκη μας στους «γείτονές» μας. Δεν θα ξεχάσει τη «γενναιοδωρία» που παρείχαν οι δεξιοί πολιτικοί στους προδότες με την παραγραφή των αδικημάτων και την νομιμοποίηση των εγκλημάτων, πράξεις που συνετέλεσαν στην έναρξη της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς. Και ούτε θα συγχωρέσει …. Και αν κάποτε χρειαστεί θα ανέβει άλλη μια φορά στο Γράμμο και στο Βίτσι!
Ελένη Κλαπανάρα
Τ.Ο Τρικάλων

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-hmera-ths-polemikhs-areths-twn-ellhnwn-29-augoustou-1949-grammos-bitsi#.Uh-b7H_9VFs#ixzz2dOAT6WbQ

ΠΗΓΗ

Η Μεγάλη Ληστεία της Ελλάδας 1981-2011

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ !!!!

Από τον Αθανάσιο Χ. Παπανδρόπουλο

Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).

«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.

«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότιστην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.




Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο!

Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ελεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη τουOικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτοριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται
μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Όλος αυτός δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

Παραπομπές:


[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.                                                                                                                                                                       ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ     ΕΔΩ

Στράτος

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ; Δολοφονήθηκε ο πρώην αρχηγός του FBI που ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ τους αεροψεκασμούς

ΟΧΙ ΘΑ ΓΛΙΤΩΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΑΜΕΡΙΚΑ...ΣΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ....

Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ FBI ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ,ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΡΣΕΝΙΚΟ!!!! 
ΕΣΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ΣΤΙΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΡΕΣ;

 Ο Ted L. Gunderson, πρώην υψηλόβαθμος αρχηγός του FBI*, κάνει μια δήλωση στο παρακάτω βίντεο, σχετικά με τα chemtrails ή όπως τα λέει "χωματερές του θανάτου", στις 12 Ιανουαρίου του 2011. 

Ο Ted λέει τα εξής: «Οι χωματερές του θανάτου, αλλιώς γνωστές ως ‘chemical trails’ – ‘Χημικές Ουρές’, πέφτουν και ψεκάζονται σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία, τη Σκωτία, την Ιρλανδία και τη Βόρεια Ευρώπη
Τα έχω δει, προσωπικά, όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και στο Μεξικό και στον Καναδά. Τα πτηνά πεθαίνουν σε όλο τον κόσμο. Τα ψάρια πεθαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι γενοκτονία. Αυτό είναι δηλητήριο. Αυτό είναι δολοφονία από τα Ηνωμένα Έθνη...


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Όποιο στοιχείο μέσα στην κοινωνία μας το κάνει αυτό πρέπει να σταματήσει. Τυχαίνει να γνωρίζω δύο από τους τόπους όπου τα αεροπλάνα που αδειάζουν αυτά τα χάλια σε εμάς. Τέσσερα από τα αεροπλάνα είναι έξω από το Air National Guard (Εθνική Φρουρά Αέρα) στο Λίνκολν, της Νεμπράσκα. Και τα άλλα αεροπλάνα είναι έξω από το Fort Sill της Οκλαχόμα. Προσωπικά, έχω παρατηρήσει τα αεροπλάνα που ήταν ακόμη στη Nebraska – Lincoln, Νεμπράσκα - στο Air National Guard. Δεν έχουν διακριτικά πάνω τους. Πρόκειται για τεράστια, σαν βομβαρδιστικά -όπως χωρίς επιγραφές. Αυτό είναι ένα έγκλημα: ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, έγκλημα κατά της Αμερικής, ένα έγκλημα εις βάρος των πολιτών αυτής της μεγάλης χώρας. Πρέπει να σταματήσει. Τι πρόβλημα έχει το Κογκρέσο;


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ



Αυτό επηρεάζει τον πληθυσμό της χώρας τους, και τους ανθρώπους τους, και τους φίλους τους, και τους συγγενείς τους, και τους ίδιους. Τι συμβαίνει με αυτούς; Τι συμβαίνει με τους πιλότους οι οποίοι πετάνε αυτά τα αεροπλάνα και το διοχετεύουν αυτήν την ανοησία, αυτό το δηλητήριο, στις δικές τους οικογένειες; Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για αυτό. Κάποιος στο Κογκρέσο θα πρέπει να προχωρήσει μπροστά και να το σταματήσει τώρα. Σας ευχαριστώ. Είμαι ο Ted Gunderson».


                                                                                    


Πηγή

  
                                            ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ            ΕΔΩ
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Η αλήθεια και οι κατασκευασμένοι μύθοι για τον πόλεμο των Ελλήνων ενάντια στον κομμουνισμό

του Αντισυνταγματάρχη (ε.α.) Πολύβιου Ζησιμόπουλου - βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης του Λαϊκού Συνδέσμου
Με την ευκαιρία της επετείου της νίκης των δυνάμεων του έθνους επί του κομμουνισμού την 29η Αυγούστου 1949 καλό θα είναι να θυμηθούμε τα πραγματικά ιστορικά περιστατικά που οδήγησαν την Ελλάδα στην πολυετή και πολύνεκρη σύγκρουση που ονομάζουμε ανταρτοπόλεμο.
Μετά την κατάληψη της χώρας από τις δυνάμεις κατοχής την άνοιξη του 1941 το ΚΚΕ αποφάσισε να ιδρύσει το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) χρησιμοποιώντας τη λέξη ‘’εθνικό’’ προκειμένου να παρασύρει πατριώτες και να αποκρύψει αρχικά ποιος πραγματικά κρυβόταν στο παρασκήνιο. Το καλοκαίρι του 1942 άρχισε η συγκρότηση του ένοπλου τμήματος του ΕΑΜ του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) με πρωτοβουλίες του Άρη Βελoυχιώτη. Παράλληλα σε όλες της περιοχές της Ελλάδας ιδρύονταν και πολλές άλλες αντιστασιακές οργανώσεις οι οποίες όμως δεν είχαν κομμουνιστικά ιδεώδη και προσανατολισμό (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΠΑΟ κλπ). Μέχρι το τέλος του 1942 δεν υπήρξε καμία αξιόλογη δράση των ανταρτικών σωμάτων πλην της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Από το καλοκαίρι ιδίως του 1943 γενικεύονται οι επιθέσεις τμημάτων του ΕΛΑΣ εναντίον διάσπαρτων ανά την Ελλάδα εθνικών ανταρτικών ομάδων με σκοπό τη διάλυσή τους. Με τον τρόπο αυτό ο ΕΛΑΣ φιλοδοξούσε να μονοπωλήσει την "αντίσταση" κατά των Γερμανών αλλά απέβλεπε και στο να είναι η μόνη ένοπλη δύναμη που θα έλεγχε το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας μετά την απελευθέρωση. Οι συγκρούσεις αυτές, οι απαγωγές και δολοφονίες μη κομμουνιστών πολιτών αλλά και η συνεργασία κομμουνιστικών τμημάτων με Βουλγαρικά ιδίως στρατεύματα κορύφωσε την κατάσταση διχασμού και τρομοκρατίας στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Η επίθεση τμημάτων του ΕΛΑΣ εναντίον πόλεων αλλά και αντικομμουνιστών κορυφώθηκε με την αποχώρηση από τις αντίστοιχες περιοχές των δυνάμεων κατοχής χωρίς καν να τις παρενοχλήσουν κατά την απαγκίστρωσή τους. Με αυτή την πρωτοφανή επίθεση ο ΕΛΑΣ προσπάθησε να καλύψει το κενό εξουσίας που προέκυψε αφού δεν υπήρχε επίσημη Ελληνική αρχή προκειμένου να είναι εύκολη η κομμουνιστοποίηση της χώρας. Έτσι τελειώνει ο πρώτος γύρος μέσα σε λουτρό αίματος και το ΚΚΕ ετοιμάζεται πυρετωδώς για την πρεμιέρα του δεύτερου γύρου αφού αρνήθηκαν να αφοπλίσουν τα ανταρτικά τους σώματα. Με προσχήματα και συνεχείς αντιδράσεις προς την κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρά τις υποχωρήσεις προς το ΚΚΕ, υποβάλλονταν συνεχώς όλο και πιο παράλογες απαιτήσεις προκειμένου να μην ευοδωθεί καμία απολύτως συμβιβαστική προσπάθεια. Τελικά τον Δεκέμβριο του 1944 ξεσπούν σφοδρές μάχες για την κατάληψη και έλεγχο της Αθήνας όπου επικρατεί φοβερή τρομοκρατία, λεηλασίες και μαζικές δολοφονίες κυρίως από την ΟΠΛΑ (αστυνομική δύναμη του ΕΛΑΣ). Ο ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να αποσυρθούν αλλά 25.000 πολίτες οδηγήθηκαν σε ομηρία ενώ η Αττική μετρούσε περί τους 15.000 νεκρούς. Στις 2 Φεβρουαρίου 1945 υπογράφεται η συμφωνία της Βάρκιζας μεταξύ κυβερνήσεως Πλαστήρα και ΕΑΜ. Δυστυχώς όμως ο δεύτερος γύρος δεν θα ήταν και ο τελευταίος αφού το ΚΚΕ εφάρμοσε την στρατηγική του υποχωρητικού ελιγμού, προς διατήρηση και αναδιοργάνωση των κυρίων δυνάμεών του και εφεδρειών για το πέρασμα στην καινούργια επίθεση. Με πρόσχημα τις ‘’διώξεις των αγωνιστών από τους μοναρχοφασίστες’’ οι κομμουνιστές άρχισαν πάλι να συγκεντρώνονται στα βουνά μαζί με μεγάλο αριθμό που είχε καταφύγει σε γειτονικές κομμουνιστικές χώρες συγκροτώντας εκ νέου ανταρτικά σώματα. Αρχίζει έτσι άτυπα η νέα ένοπλη σύγκρουση, γενικευμένη και ανελέητη. Επίσημα ο τρίτος γύρος ξεκινά με την αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές της του 1946 και την προσβολή του Σταθμού χωροφυλακής στο Λιτόχωρο.

Ο νέος γύρος περιλαμβάνει συγκρούσεις στρατιωτικές για τον έλεγχο τόσο της υπαίθρου όσο και για την κατάληψη σημαντικών πόλεων προκειμένου να ιδρύσουν πρωτεύουσα της ‘’κυβέρνησης του βουνού’’. Το 1948 και ενώ η κατάσταση είναι έκρυθμη, ο φόβος εξαπλωμένος σε όλη τη χώρα και η οικονομική καταστροφή υπαρκτή ο Τίτο στην προσπάθειά του για ανεξαρτητοποίηση από τη Σοβιετική Ένωση, κλείνει τα σύνορά του με την Ελλάδα αποκόπτοντας έτσι τους αντάρτες από τα ορμητήριά τους αλλά και από σοβαρές πηγές ανεφοδιασμού. Με τον ‘’εξοστρακισμό’’ του Βαφειάδη από τον Ζαχαριάδη στο ΚΚΕ, αλλά και την ανάληψη της ηγεσίας του στρατού από τον Αλέξανδρο Παπάγο αρχίζουν μεγάλης κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και οι αντάρτες περιορίζονται στο ορεινό συγκρότημα Βίτσι-Γράμμος. Εκεί γράφηκε η τελευταία σελίδα του δράματος και οι κομμουνιστές ηττήθηκαν οριστικά από τον εθνικό στρατό καταφεύγοντας στην Αλβανία προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη. Αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα και η ‘’εθνική αντίσταση’’ 1941-49 για την οποία κομπάζει ξεδιάντροπα το ΚΚΕ ακόμη και σήμερα.

Μέχρι το 1974 η πολιτεία απέδιδε τιμή σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για να σταματήσουν την εξάπλωση του ‘’σιδηρούν παραπετάσματος’’ και στη χώρα μας. Δυστυχώς μετά τη μεταπολίτευση και ιδίως μετά το 1982 η ιστορία στην Ελλάδα άλλαξε και αντικαταστάθηκε από τα μυθεύματα των ηττημένων σε σημείο χλευασμού και διαπόμπευσης των νικητών. Με αποκορύφωμα την κυβέρνηση ‘’εθνικής ενότητας’’ του 1989 αναγνωρίστηκε η ‘’εθνική αντίσταση’’, στα πλαίσια της εθνικής συμφιλίωσης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις που οδήγησε στην πλήρη διαστρέβλωση των γεγονότων και στην εξύμνηση των αριστερών ανταρτών ως ‘’υπερηρώων’’, οι οποίοι όμως σκοπίμως δεν αναφέρεται με ποιους πολεμούσαν. Όλοι οι πολιτικοί ταγοί έκλιναν το γόνυ σε κομμουνιστικά μνημεία γυρνώντας την πλάτη στους τόπους θυσίας όπου σκοτώθηκαν ή μαρτύρησαν χιλιάδες εθνικά σκεπτόμενοι Έλληνες. Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής ή τύψεων το σύνθημα ‘’ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ’’ και να μη διαμαρτύρεται κανείς από την επίσημη πολιτεία ή τις τόσο ευαίσθητες δημοσιογραφικές ή εισαγγελικές αρχές.
Η ιθύνουσα πολιτική τάξη παρέδωσε τoν πολιτιστικό και ιδεολογικό χώρο αμαχητί στην αριστερά διανόηση έτσι ώστε οι παλαiοί να ξεχάσουν και οι νέοι να μη μάθουν ποτέ την αλήθεια. Επιτράπηκε σε όσους ηττήθηκαν ενόπλως, να νικήσουν μέσα από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα βιβλία, τα ΜΜΕ τους ένδοξους νικητές. Αυτά όμως μέχρι εδώ. Φτάνει πια το ψέμα  και η πολιτική απάθεια ή ανεπάρκεια. Το ΚΚΕ ακόμη και σήμερα δεν αναγνωρίζει τα εγκληματικά του λάθη και δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει, έστω και ετεροχρονισμένα, συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό. Η Νέα Δημοκρατία και οι λοιποί του ‘’συνταγματικού τόξου’’ τι γνώμη έχουν για όλα αυτά; Καμία απολύτως αφού επέτρεψαν ή ενορχήστρωσαν την σημερινή επικρατούσα κατάσταση. Τα μεγάλα όμως ψέματα δεν κρατούν αιωνίως. Ήδη άρχισε η αμφισβήτηση του ψεύδους και αυτό τους ενοχλεί αφάνταστα. Διότι η αλήθεια είναι μια και μοναδική!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-alhtheia-h-lhthh-kai-oi-kataskeuasmenoi-muthoi#.Uh-DdX_9VFs#ixzz2dNgIV5zw

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ           ΕΔΩ

Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1999 ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ *

ZHTA blog ➤ ΝΙΚΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
Δημοσιογράφου-Συγγραφέως-Τουρκολόγου

Τον Δεκέμβριο του 1998, λίγους μήνες πριν από τον μεγάλο σεισμό της Τουρκίας στις 17/8/1999, το
νησί των Πριγκιποννήσων Burgaz, η Αντιγόνη στα ελληνικά, είχε συγκλονιστεί από ένα καταπληκτικό γεγονός. Το νησί αυτό ήταν κάποτε καθαρά ελληνικό, αλλά σήμερα υπάρχουν λίγοι Έλληνες και Τούρκοι από διάφορες περιοχές της Τουρκίας. Το νησί έχει μια ορθόδοξη εκκλησία, τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, που δεσπόζει μπροστά σου καθώς πλησιάζεις στο νησί από την θάλασσα.

 Την περίοδο εκείνη κάθε βράδυ έξω από την εκκλησία και σε όλη την γύρω περιοχή, ακούγονταν έντονα μια αναπνοή αγωνίας η οποία φούσκωνε και ξεφούσκωνε σαν να αναστέναζε. Οι Τούρκοι κάτοικοι της περιοχής, είχαν ανησυχήσει αλλά δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να πάρουν… ιατρικά ακουστικά και αφού πλησίαζαν τους εξωτερικούς τοίχους της εκκλησίας, προσπαθούσαν να αποκαλύψουν την πηγή των ηχηρών αυτών αναστεναγμών, που τους είχαν αναστατώσει.

Η φημολογία είχε οργιάσει στο νησί και οι ίδιοι οι Τούρκοι μιλούσαν ότι ο αναστεναγμούς αυτός επρόκειτο για την φωνή της Παναγιάς, της Αννέ Μαριάμ στα τουρκικά, που ήθελε να προειδοποιήσει ότι επέκειτο μια μεγάλη καταστροφή. Το νέο έφτασε και στην Κωνσταντινούπολη και ένας γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος, ο Sadettin Teksoy από το τουρκικό κανάλι STAR, αποφάσισε να πάει στο νησί να ερευνήσει την υπόθεση. Αφού έφτασε εκεί, πήγε στην εκκλησία την ώρα που ο ελληνορθόδοξος ιερέας τελούσε σχεδόν μόνος του τη λειτουργία.

 Ο Τούρκος δημοσιογράφος αφού περίμενε να τελειώσει η τελετή, τον πλησίασε και τον ρώτησε τι νομίζει πως συμβαίνει. Ο ιερέας απάντησε πως πραγματικά ακούγεται κάθε βράδυ ένας ηχηρός αναστεναγμός, αλλά δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει την πραγματική αιτία, ενώ από το ύφος του έδειχνε πως δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε πιθανή πρόκληση προς το θρησκευτικό αίσθημα των μουσουλμάνων Τούρκων. Ο δημοσιογράφος όμως επέμενε και κατάφερε να μαγνητοφωνήσει το αναστεναγμό, ενώ πήρε αρκετές συνεντεύξεις από Τούρκους κατοίκους του νησιού.

 Ένας από αυτούς δήλωσε μπροστά στην κάμερα ότι εδώ και πολλά χρόνια στο Μπουργάζ ζούσαν πολλοί Έλληνες και το νησί ήταν καθαρά ορθόδοξο χριστιανικό, γι’ αυτό έχει και μια μεγάλη χριστιανική παράδοση. «Τώρα, ίσως η Παναγία των χριστιανών ήρθε ξανά πιθανώς θέλοντας να κάνει μια παρέμβαση και να προειδοποιήσει ότι έρχονταν μια μεγάλη συμφορά Αυτά από ένα Τούρκο. Οχτώ μήνες αργότερα ο μεγάλος σεισμός στις 17 Αυγούστου του 1999 έπληξε την Τουρκία με πολλές χιλιάδες θύματα. Για τους Τούρκους της Αντιγόνης ο «αναστεναγμός της Παναγίας» ήταν μια μεγάλη προειδοποίηση γι’ αυτή την επερχόμενη μεγάλη φονική καταστροφή.

Να θυμηθούμε ότι την περίοδο εκείνη, παραμονές του σεισμού, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν στο ναδίρ. Είχε προηγηθεί η κρίση των Ιμίων το 1996 και στη συνέχεια η μεγάλη κρίση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Πολλοί πίστευαν τότε ότι οι Τούρκοι ετοίμαζαν μεγάλη επιχείρηση πρόκληση στο Αιγαίο με «αιχμή του δόρατος» για την πρόκληση το τουρκικό ναυτικό. Αυτό όμως που επακολούθησε σίγουρα τους χάλασε τα όποια σχέδιά τους. Και πράγματι, ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ ήταν πολύ σημαδιακό.

Στις 16 Αυγούστου 1999, δηλαδή το βράδυ του μεγάλου σεισμού, στην ναυτική βάση του Gölcük, γίνονταν μεγάλη τελετή αλλαγής της ηγεσίας του Επιτελείου Ναυτικού της Τουρκίας και ήταν συγκεντρωμένες αρκετές τουρκικές φρεγάτες, ενώ μεγάλος αριθμός ανωτάτων αξιωματικών του τουρκικού ναυτικού παρακολουθούσαν την τελετή.

 Γύρω στις 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα άρχισαν οι σεισμικές δονήσεις. Εκείνη την στιγμή και ενώ οι περισσότεροι στην βάση ησύχαζαν μετά τις τελετές, αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι είχε παρατηρηθεί μια μεγάλη πηγή φωτιάς να ξεπηδάει από το έδαφος σε μεγάλο ύψος κοντά στην ναυτική βάση. Μέχρι σήμερα κανείς από τους ερευνητές δεν μπόρεσε να εξηγήσει την αιτία και την προέλευση αυτής της φωτιάς.

 Το κτίριο της βάσης κατέρρευσε και στα ερείπιά του έθαψε ένα μεγάλο μέρος της αφρόκρεμας του τούρκικου ναυτικού. Όπως ανέφερε με επίσημη ανακοίνωση το τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού από τον σεισμό και την κατάρρευση της βάσης βρήκαν ακαριαίο θάνατο δυο ναύαρχοι, 27 ανώτεροι αξιωματικοί, 136 υπαξιωματικοί, 82 ναύτες, 9 ναυτικοί εμπειρογνώμονες, ένας μαθητής της σχολής Δοκίμων και 126 ειδικοί εργάτες της βάσης.

 Σύνολο 441 άτομα θαφτήκαν κάτω από τα ερείπια της μεγαλύτερης ναυτικής βάσης της Τουρκίας εκείνης της εποχής. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το χτύπημα ήταν καίριο σε μια περίοδο που το τουρκικό ναυτικό ετοιμάζονταν για την μεγάλη εξόρμηση της πλήρης επικράτησής του στο Αιγαίο και σίγουρα θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να ανακτήσει τις δυνάμεις του από το χτύπημα αυτό.

 Τα ερωτήματα όμως παρέμειναν για την ναυτική βάση του Gölcük και την παράξενη μεγάλη λάμψη που προηγήθηκε δευτερόλεπτα μετά την κατάρρευση μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο του κεντρικού κτιρίου της βάσης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι Τούρκοι δεν επέτρεψαν κανένα ξένο σωστικό συνεργείο να πλησιάσει στην βάση, ενώ είχαν μεγάλη ανάγκη καθώς κάτω από τα ερείπια της βάσης ακόμα αγωνίζονταν να σωθούν εκατοντάδες αξιωματικοί και ναύτες και φυσικά κανέναν δημοσιογράφο να βγάλει φωτογραφίες από την καταστροφή.

 Μόνο ορισμένα Ισραηλινά, «ειδικά εξοπλισμένα» συνεργεία, είχαν τότε την δυνατότητα πρόσβασης. Οι εξηγήσεις που είχαν δοθεί αλλά δεν έγιναν πιστευτές, ήταν ότι δεν ήθελαν να δούνε ξένες κάμερες τις εγκαταστάσεις της βάσης. Τα ερωτήματα γι’ αυτή την στάση των Τούρκων ήταν και παραμένουν πολλά.

Πηγή ➤ triklopodia                
                                                                                                                ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ      ΕΔΩ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ....ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ!!

Ο ερευνητής δρ Μηνάς Τσικριτσής ανέσυρε από τα αρχεία του Μουσείου Ηρακλείου ένα εύρημα που αλλάζει τη γνώση μας για τον μινωικό πολιτισμό: το πρώτο ηλιακό ρολόι και αναλογικό υπολογιστή γεωγραφικού πλάτους και εκλείψεων, που προηγείται του μηχανισμού των Αντικυθήρων κατά 1.400 χρόνια. Είναι διαστάσεων πυξίδας, αλλά έχει και «γιγάντιο αδελφό»: το πασίγνωστο Στόουνχεντζ!

Αστρονομικό «γκάτζετ» του Μινωικού πολιτισμού εντόπισε έλληνας ερευνητής σε ξεχασμένα πλακίδια του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.

Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, κρατώντας στα χέρια του ένα ομοίωμα του «Υπολογιστή του Παλαιοκάστρου»
Στα τέλη Φεβρουαρίου μια παρουσίαση βιβλίου έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα «Ανδρόγεω» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Αναλύοντας εκεί το περιεχόμενο του βιβλίου του, «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ Μηνάς Τσικριτσής προέβη σε πρωτότυπες παγκοσμίως αποκαλύψεις, που αφορούν την τεχνολογία και την επιστημονική γνώση των Μινωιτών. Αποκαλύψεις οι οποίες προέκυψαν από την ερμηνεία παραστάσεων που απεικονίζονται σε δύο πλακίδια, από το Παλαίκαστρο Σητείας.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ρωτήσαμε τον ερευνητή:
- Κύριε Τσικριτσή, πώς φθάσατε στη μελέτη αυτών των ευρημάτων;
«Τα τελευταία δύο χρόνια, ασχολούμενος με μινωικά ευρήματα που έχουν σχέση με την αστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού, έχω έλθει σε επαφή με πολλά ευρήματα αστρονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία περιγράφω στο πρόσφατο βιβλίο μου. Τις εικόνες της μήτρας από το Παλαίκαστρο τις βρήκα δημοσιευμένες στην "Αρχαιολογική Εφημερίδα" του 1900, αλλά και ως σκίτσα στο βιβλίο του ανασκαφέα της Κνωσού, Εβανς, "The palace of Minos, etc.". Ο Εβανς αναφέρει ότι οι εικόνες _ που βρέθηκαν χαραγμένες σε πλακίδια αργιλικού σχιστόλιθου του 15ου αι. π.Χ. _ εμφανίζουν σύμβολα της Σελήνης και του Ηλίου. Επειδή οι εικόνες δεν ήταν ευκρινείς, ζήτησα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου την άδεια να μελετήσω το εύρημα. Ο διευθυντής κ. Γ. Ρεθεμνιωτάκης και η αρχαιολόγος Κ. Αθανασάκη με έφεραν σε επαφή με εικόνες υψηλής ανάλυσης. Με βάση αυτές και τη συσχέτιση με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και ιστορικά και αστρονομικά στοιχεία που αφορούν μονάδες μέτρησης χρόνου και πρόβλεψη εκλείψεων Σελήνης και Ηλίου, κατέληξα σε μία ερμηνεία για τη χρήση της μοναδικής αυτής μήτρας».
- Η οποία ερμηνεία, συνοπτικά, είναι;
«Οτι μέσω της μήτρας αυτής περιγράφεται αναλογικός υπολογιστής που μετρά χρόνο, προσδιορίζει γεωγραφικό πλάτος και προβλέπει σεληνιακές εκλείψεις!».
- Ενα τέτοιο επίτευγμα, στην εποχή των Αργοναυτών, ακούγεται αδιανόητο. Πώς οδηγηθήκατε σε μια τέτοια ερμηνεία;
«Αρχικά μελέτησα και κατανόησα το πώς λειτουργεί ο δίσκος που αποτυπώνεται αριστερά στη μήτρα και έπειτα μελέτησα τον ακτινωτό δίσκο που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της. Στο κέντρο του δίσκου εμφανίζεται ένας σταυρός _ ο οποίος παγκοσμίως θεωρείται σύμβολο απεικόνισης του Ηλίου. Μεγεθύνοντας το εύρημα, απαρίθμησα 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του σταυρού και, κάτω από τον κύκλο, διέκρινα το σύμβολο της Σελήνης (με μορφή μηνίσκου) και 28 αριθμημένες στιγμές στον εξωτερικό κύκλο. Αν οι 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του Ηλίου αντιπροσωπεύουν 18 χρόνια, τότε σωστά ο δημιουργός αυτής της εικόνας τοποθέτησε 28 στιγμές γύρω από το σύμβολο της Σελήνης, καθώς το πλήθος των σεληνιακών εκλείψεων ανά 18 χρόνια και 11 ημέρες είναι 28. Το φαινόμενο της επανάληψης των σεληνιακών εκλείψεων κάθε 18 χρόνια και 11 ημέρες ήταν γνωστό στους Χαλδαίους και το αποκαλούσαν "Σάρο"».
- Ομως… τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα αναφοράς του Σάρου από τους Χαλδαίους εντοπίζονται στο 750 π.Χ. Μια τέτοια γνώση της περιοδικότητας των εκλείψεων προϋποθέτει είτε ότι οι Μινωίτες είχαν προπορευθεί αστρονομικά ή ότι η γνώση αυτή προϋπήρχε στους Βαβυλώνιους ή τους Σουμέριους και την είχαν δανειστεί από εκεί. Επιπλέον, υπάρχει ένα deja vu: την ίδια πρόβλεψη βάσει του Σάρου την είδαμε και στον μηχανισμό των Αντικυθήρων!
«Είμαι πλέον βέβαιος ότι οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους _ αν όχι οι πρώτοι _ που ανακάλυψαν την έννοια του Σάρου. Οσο για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ορθά επισημαίνετε τον παραλληλισμό. Θεωρώ ότι το "νέο" αυτό εύρημα δεν μειώνει την αξία του ευρήματος των Αντικυθήρων, αλλά μετατοπίζει τον χρόνο δημιουργίας 14 αιώνες πίσω. Ξαναγράφουμε έτσι το κεφάλαιο εισαγωγής στην ιστορία των επιστημών, με αρχή τον "υπολογιστή του Παλαίκαστρου", του 1500 π.Χ.».
- Για να προβλέψουν τις σεληνιακές εκλείψεις, οι κατασκευαστές του μηχανισμού των Αντικυθήρων χρησιμοποιούσαν έναν, απίστευτο για την εποχή τους, συνδυασμό γραναζιών. Σε αυτή τη μήτρα βλέπουμε να απεικονίζεται απλά ένα εγχάραγμα με κουκκίδες. Πώς καταφέρνει να επιτελεί τον υπολογισμό;
«Είναι όντως ένα θαύμα κομψής λύσης στη μέγιστη απλότητα κατασκευής. Δείτε: Ο εσωτερικός κύκλος χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες, 29 και 30 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο. Αν, κάθε ημέρα, μετακινούμε δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο και κάθε 15 ημέρες μετακινούμε μια άλλη βελόνα αριστερόστροφα στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια, παίρνουμε την πορεία της Σελήνης ως προς την πορεία του Ηλίου».

- Και γιατί αντιστοιχίζεται αυτή η διττή πορεία με τις σεληνιακές εκλείψεις;
«Αναλογισθείτε ότι έκλειψη σημαίνει στην πράξη "εξαφάνιση στη σκιά". Αν το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης και της Γης συνέπιπταν, τότε θα είχαμε κάθε μήνα μια έκλειψη Ηλίου και μια έκλειψη Σελήνης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι οι τροχιές Σελήνης και Γης βρίσκονται σε επίπεδα που έχουν μεταξύ τους μια κλίση 5 μοιρών. Τα σημεία όπου το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης τέμνει το επίπεδο της γήινης τροχιάς λέγονται "σεληνιακοί δεσμοί". Οταν η Σελήνη βρίσκεται στη θέση της πανσελήνου και ο Ηλιος κοντά στη θέση ενός από τους δύο σεληνιακούς δεσμούς, τότε έχουμε έκλειψη Σελήνης. Αυτά τα δύο σημεία (οι δεσμοί) ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά κάθε 18 χρόνια. Ετσι, κάθε 12 μήνες, οι κόμβοι μετακινούνται τρεις θέσεις κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού, πάντα σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Ο κύκλος της περιφέρειας με τις 58 οπές στον "υπολογιστή του Παλαικάστρου" αντιπροσωπεύει την περιστροφή των δεσμών. Μετά το πέρας αυτής της περιόδου των 18,5 ετών επαναλαμβανόταν ο ίδιος κύκλος των σεληνιακών εκλείψεων. Τα στοιχεία πείθουν ότι οι κατασκευαστές της μήτρας είχαν ανακαλύψει αυτόν τον κύκλο κίνησης των δεσμών».
- Επαληθεύσατε στην πράξη ότι ο «υπολογιστής» αυτός βρίσκει σωστά τις εκλείψεις;
«Βεβαιότατα! Υπολόγισα την πρόσφατη ολική σεληνιακή έκλειψη, που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2010, και έπειτα βρήκα ότι με την ίδια λογική λειτουργίας μπορούσα να προβλέψω τις εκλείψεις που θα συμβούν το 2011, όπως και άλλες που θα συμβούν τα έτη 2015, 2017 και 2018».
- Συναρπαστικό… Αλλά μιλήσατε και για υπολογισμό ωρών και γεωγραφικού πλάτους. Αυτοί οι υπολογισμοί πώς γίνονται;
«Δείτε: Αν προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε κατεύθυνση Βορρά – Νότου και τοποθετήσουμε στο κεντρικό βαθούλωμα μια βελόνα κατακόρυφα, τότε η σκιά της βελόνας δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της παρατήρησης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ημερήσιο "ηλιακό ρολόι χειρός", με ώρα που αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά _ δηλαδή, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται σήμερα. Θεωρώντας ότι κάθε τριγωνικός δείκτης του ακτινωτού τμήματος αντιστοιχεί σε περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκκίδες του κάθε δείκτη τον χωρίζουν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών λεπτών».
- Εφόσον αυτά επαρκούν για τον υπολογισμό της ώρας, τα υπόλοιπα σύμβολα της μήτρας τι σημαίνουν;
«Σωστά το παρατηρήσατε: στη μήτρα, πάνω από τον δίσκο, υπάρχουν τρία εργαλεία για τον προσδιορισμό του γεωγραφικού πλάτους. Αν ο χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα τις δύο βελόνες και την ημικυκλική λαβίδα που υπάρχει στο αποτύπωμα της πίσω πλευράς της μήτρας, και σημείωνε ανά εβδομάδα την άκρη της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ηλιος, τότε μπορούσε _ με τη γωνία ω που σχηματίζουν οι βελόνες _ να καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου όπου βρίσκεται. Σε μελλοντική μετατόπισή του, δεν είχε παρά να μετρήσει τη σκιά της βελόνας στην αντίστοιχη εβδομάδα για να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει!».
- Κύριε Τσικριτσή, η ερμηνεία αυτή που δίνετε στη μήτρα πιστεύετε ότι είναι και η μοναδική;
«Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η λογική της ερμηνείας μου στέφθηκε με επιτυχείς μετρήσεις τόσο των εκλείψεων όσο και της ώρας και του γεωγραφικού πλάτους. Ωστόσο το θέμα παραμένει ανοιχτό, διότι μπορεί κάποιος άλλος να προτείνει μια άλλη χρήση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της ανθρωπότητας _ και αυτός έχει μινωική προέλευση».

Τσικριτσή, ότι αυτή η ερμηνεία σας ανατρέπει πολλά από όσα πιστεύονται ως σήμερα για τον μινωικό πολιτισμό;..
«Θεωρώ ότι πρέπει να απεμπλακούμε από τις αγκυλώσεις που έχουν δημιουργήσει οι έως τώρα παραδοχές ότι αυτός ο πολιτισμός οικοδομήθηκε αντλώντας στοιχεία και γνώσεις του βαβυλωνιακού και του αιγυπτιακού. Η κατανόησή του οφείλει να γίνεται με μια διαθεματική προσέγγιση στα λιγοστά καμένα ευρήματά του. Χαρακτηριστικά, θα αναφερθώ σε δύο γνωστές φωτογραφίες που εμφανίζουν μινωικά καράβια. Το πρώτο καράβι απεικονίζεται σε ένα κυκλαδικό "τηγανόσχημο" σκεύος του 2300 π.Χ., με 14 ζεύγη κουπιών, πράγμα που μας παραπέμπει σε σκάφος μήκους 32 μέτρων. Σε μια άλλη παράσταση, από την τοιχογραφία της Σαντορίνης του 1640 π.Χ., διακρίνουμε ένα μεγάλο καράβι, με 26 ζεύγη κουπιών, που κατά τον συγγραφέα Cavin Menzies αντιστοιχεί σε σκάφος 54 μέτρων. Η ναυτική αυτή εξέλιξη ακούγεται λογική για χρονική περίοδο 700 χρόνων. Δεν είναι όμως λογικό ένας πολιτισμός που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο από το 2800 π.Χ. έως το 1200 π.Χ. να μην είχε αναπτύξει αντίστοιχη επιστήμη και για τις ανάγκες του. Θα έπρεπε, εκτός των άλλων, να είχε αναπτύξει τα μαθηματικά και την αστρονομία. Πράγμα που αποδεικνύουν αυτά τα ευρήματα!».
- Υπάρχει κάτι, κατά την όλη μελέτη σας, που σας εξέπληξε προς άλλη κατεύθυνση;
«Οντως, προέκυψε κάτι το συγκλονιστικό: Οτι υπάρχει μεγάλη σύμπτωση της μήτρας με τον μεγαλιθικό σχηματισμό του Στόουνχεντζ! Την ιδέα μού την έβαλε ο γιος μου Δημήτρης, που σπουδάζει στην Αγγλία, ο οποίος παρατήρησε ότι η μήτρα έχει τον ίδιο αριθμό οπών (29 + 30 στον εσωτερικό κύκλο και 57 στον εξωτερικό) με αυτές του Στόουνχεντζ. Εκεί, υπάρχει ο λεγόμενος "Κύκλος Ζ" από 29 οπές και γύρω από αυτόν ο "Κύκλος Υ" με 30 οπές. O εξωτερικός τελικός κύκλος, που περιβάλλει όλο το Στόουνχεντζ, αποτελείται από 57 οπές και ονομάζεται Κύκλος Ομπρι (Aubrey Holes). Επίσης, στο κέντρο του "ναού" υπάρχουν 19 πέτρες (το λεγόμενο Πέταλο από Γαλαζόπετρες), αλλά το ίδιο πλήθος μικρών οπών υπάρχει σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού της μήτρας του Παλαικάστρου».
- Αν αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση και πράγματι το Στόουνχεντζ ήταν μια «μεγέθυνση» της μήτρας του Παλαικάστρου, πώς αιτιολογείτε τη συσχέτιση των δύο πολιτισμών;
«Η κατασκευή του Στόουνχεντζ είχε αποδοθεί στους αρχαίους Κέλτες και στους Δρυίδες τους, αλλά τα ανασκαφικά ευρήματα τη χρονολογούν στη 2η χιλιετία π.Χ. Την εποχή του Χαλκού, οι γνωστοί πολιτισμοί που θα μπορούσαν να σχετισθούν με τέτοιον "ναό" θα ήταν οι μεσοποτάμιοι, ο αιγυπτιακός και ο κρητομυκηναϊκός. Ωστόσο τα μόνα κυκλικά κατασκευάσματα που έχουμε σε όλους αυτούς είναι οι τύμβοι των Μυκηνών (του 16ου αι. π.Χ.) _ που όμως είναι τάφοι και όχι ναοί _ και το… λεγόμενο "δαχτυλίδι του Μίνωα". Στο δαχτυλίδι αυτό διακρίνουμε ένα κυκλοτερές κτίσμα στην κορυφή ενός λόφου, που περιβάλλεται από ορθόλιθους. Αν η κατασκευή αντιπροσώπευε ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, θα μπορούσαμε να το συσχετίσουμε με την κυκλική δομή κατασκευής του Στόουνχεντζ. Ισως, τελικά, ο μινωικός πολιτισμός να είχε σχέση με τους "Υπερβόρειους" της Βρετανίας, όπως είχε γράψει ο Διόδωρος Σικελιώτης
Τον αποχαιρέτισα «ζαλισμένος». Στον νου μου φτερούγιζαν εικόνες από τον στρογγυλό ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το «τέμενος Απόλλωνος μεγαλοπρεπές, σφαιροειδές τω σχήματι» των Υπερβορείων, που περιέγραφε ο Διόδωρος. Μα… από εκεί δεν ήρθε ο Αβαρις ο Υπερβόρειος που έγινε φίλος του Πυθαγόρα; Και ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, που περιέπλευσε το 331 π.Χ. τη Βρετανία και «υπολόγισε το μέγεθός της»… μήπως είχε έναν μινωικό υπολογιστή για να βρίσκει τη θέση του πλοίου του στην ομίχλη; Μύρια απίστευτα κατορθώματα της ναυτικής μαεστρίας Ελλήνων και Φοινίκων θα έβρισκαν την εξήγησή τους αν μια τέτοια «πολυπυξίδα» ήταν το μυστικό των καπετάνιων από την εποχή των Αργοναυτών ως εκείνη του Αρχιμήδη (212 π.Χ.). Σίγουρα ο Αρχιμήδης και οι σοφοί της Αλεξάνδρειας και της Ρόδου βρίσκονταν πίσω από τη μετεξέλιξή της στον «μηχανισμό των Αντικυθήρων», με όλη τη μικρομηχανική τελειότητα εκείνου. Αλλά αν η γνώση είχε τον σπόρο της στους Μινωίτες, τότε… μας μένουν πολλά ακόμη να ανακαλύψουμε για εκείνα που χάθηκαν στον ελληνικό Μεσαίωνα, στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής, των σεισμών και των λιμών μετά τον Πόλεμο της Τροίας.
Κοίταξα στον ορίζοντα την Ακρόπολη με νέα μάτια: Αυτή η χώρα είναι τελικά ανεξάντλητη σε εκπλήξεις. Για την αποδοχή ή όχι της ερμηνείας του κ. Τσικριτσή μένει να αποφανθεί η επιστημονική κοινότητα. Αν τελικά ευσταθεί, ένας νέος πρόλογος θα έχει γραφτεί για την Ιστορία των Επιστημών, με κρητική υπογραφή!

Επάνω, μία «αναστήλωση» της εικαζόμενης αρχικής μορφής του Stonehenge και, κάτω, η αντιπαραβολή των ερειπίων με τον μινωικό υπολογιστή

ΤΟ ΒΗΜΑ Science 

olympia.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2012/05/blog-post_09.html#ixzz2dIWt0IMZ                                                                                                                                                                      ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ        ΕΔΩ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Άρθρο του Σ. Καλεντερίδη για τα σχέδια του Ερντογάν για κατάληψη νησιών του Αιγαίου

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, το φρενοκομείο και τα σχέδια του Ερντογάν για την κατάληψη νησιών του Αιγαίου

(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/)

Του Σάββα Καλεντερίδη
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1989, εν μέσω πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στη χώρα, και ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να «παίξει» με το θυμικό των οπαδών της Αριστεράς και της …Προόδου για να τον στηρίξουν εκλογικά, τον είχε αποκαθηλώσει από το θρόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας (1985), είχε κάνει την εξής δήλωση που πραγματικά έχει μείνει στην ιστορία:
«Η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο».
Πριν επανέλθουμε στα περί φρενοκομείου, για να μην παρεξηγηθούμε, να αναφερθούμε και στον ορισμό του «χρήσιμου ηλίθιου», όπως τον δίνει η ιστοσελίδα slang.gr:
Με τον όρο αυτό χαρακτήριζε ο Βλαντίμιρ Λένιν τους διανοουμένους και άλλους ανένταχτους συναγωνιστές και συνοδοιπόρους, και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που συνεπικουρούσαν το μπολσεβικικό κίνημα, χωρίς να αποτελούν μέλη του. Τι σημαίνει να είσαι (ή να γίνεσαι) χρήσιμος ηλίθιος; Ότι απλά γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης πιστεύοντας και υπηρετώντας έναν σκοπό που καπελώνουν άλλοι και που απλά σε ανέχονται για όσο τους προσφέρεις αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες σου, ενώ όταν πάψουν να σε χρειάζονται παίρνεις πόδι.
Να εξηγήσουμε τώρα γιατί η αναφορά μας σε φρενοκομείο και χρήσιμους ηλίθιους.
Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία-επιχειρηματολογία γύρω από το ζήτημα του Αιγαίου, που μόνο από τους δυο προαναφερθέντες όρους μπορεί να εξηγηθεί!
Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.
Πολιτικοί και διανοούμενοι κάνουν λόγο συχνά-πυκνά στις "δυο πλευρές του Αιγαίου", εξομοιώνοντας έτσι τα δικαιώματα της Ελλάδας με αυτά της Τουρκίας στο Αιγαίο, λες και έχουν πάθει ολική τύφλωση και δεν βλέπουν ότι στο Αιγαίο υπάρχει η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως, η Ρόδος και άλλα πόσα κατοικημένα αλλά και ακατοίκητα νησία! Άρα, ποιες "δυο πλευρές του Αιγαίου"; Υπάρχει η Ελλάδα, που είναι Αιγαίο, και η Τουρκία,με τις ακτές της που κοιτούν στην Ελλάδα, δηλαδή στο Αιγαίο.
Επίσης, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που για να ξεπεράσουν ακόπως τη σκόπελο των προβλημάτων που δημιουργεί η Τουρκία στο Αιγαίο με την επιθετική-επεκτατική της πολιτική, χαρίζουν το Αιγαίο στα ψάρια του, με τη δήλωση «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»!
Ένα άλλο επιχείρημα για το Αιγαίο, πιο …κυριλέ και σοφιστικέ, είναι αυτό που επικαλούνται οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που μπορεί στην περίπτωση του Λένιν να ήταν χρήσιμοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, στην περίπτωσή μας, αν και ορφανά του Λένιν, είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στην επιθετική-επεκτατική πολιτική του Ερντογάν στο Αιγαίο (ο οποίος μάλλον δεν συμφωνεί με τη δήλωση «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» αφού θεωρεί ότι ανήκει στην Άγκυρα). Πρόκειται για την χιλιοειπωμένη άποψη, που χρεώνει την ένταση που προκαλείται στο Αιγαίο από ασκήσεις και παραβιάσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στους στρατοκράτες της Άγκυρας και της Αθήνας. Για να κάνουν μάλιστα πιο …προοδευτικό το επιχείρημά τους, οι «ειρηνόφιλοι» νεροκουβαλητές της Άγκυρας συμπληρώνουν ότι οι στρατοκράτες υπηρετούν, εκτός των άλλων, και τα συμφέροντα των εμπόρων όπλων, που ασφαλώς και υπάρχουν, όπου υπάρχει ένταση και κρίση.
Επειδή, όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη -στον περίπτωσή μας ο Αλλάχ τον βάρβαρο Τούρκο σφετεριστή-, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, η σύλληψη του Γερμανού υπηκόου στη Χίο, με πολλά καυτά ντοκουμέντα στοχοποίησης ολόκληρης της Χίου, απόδειξη καραμπινάτης επιθετικής κατασκοπίας εις βάρος της Ελλάδος, μας δείχνει ορισμένα πράγματα, στα οποία πρέπει να κάνουμε μια σχετικά εξειδικευμένη αναφορά.
Να υπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Γερμανός είχε στρατολογηθεί από τη μονάδα της ΜΙΤ που έχει έδρα τη Μαρμαρίδα, η οποία έχει τομέα ευθύνης τη Ρόδο και τα παρακείμενα σ' αυτήν νησιά. Παρ' όλα αυτά, του ανατέθηκε αποστολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να στοχοποιήσει επί δυο χρόνια το σύνολο του μαρτυρικού νησιού.
Όμως εδώ τα ενδιαφέροντα είναι δυο.
Πρώτον, ότι η Χίος είναι στο στόχαστρο της Τουρκίας και
Δεύτερον, ότι την εντολή να εγκατασταθεί στη Χίο και να ασκεί επιθετική κατασκοπία δεν μπορεί να την έδωσε ο προϊστάμενος της ΜΙΤ στη Μαρμαρίδα και θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι την έδωσε ο ίδιος ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος δεν είναι ενεργούμενο των στρατοκρατών, αφού είναι το alter ego και άρα απολύτως ελεγχόμενος από τον Ερντογάν.
Άρα, το επιχείρημα των εθελοτυφλούντων εθνομηδενιστών της Αριστεράς και της ...Προόδου, ότι αυτά που γίνονται στο Αιγαίο είναι παιχνίδια των ακραίων και των στρατοκρατών της Ελλάδας και της Τουρκίας, πάει περίπατο. Τα επιθετικά σχέδια των Τούρκων για κατάληψη νησιών στο Αιγαίο είναι ζωντανά και είναι αποτέλεσμα ξεκάθαρης πολιτικής στόχευσης των τουρκικών κυβερνήσεων και εν προκειμένω του Ερντογάν!
Οπότε, αφήνουμε τους αναγνώστες μας να κρίνουν μόνοι τους τις αναφορές μας για τους χρήσιμους ηλίθιους και για το φρενοκομείο της Αριστεράς και της …Προόδου!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

(Εικόνα από φάση μεγάλης διακλαδικής αποβατικής άσκησης των Τούρκων σε ακτή του Σεφερίχισαρ, που απεικονίζει ακτή κάποιου ελληνικού νησιού. Το σενάριο και η διεξαγωγή προϋποθέτει την ΕΓΚΡΙΣΗ του πρωθυπουργού Ερντογάν!)                      ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ          ΕΔΩ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ