Η ιστορία με το μικρό κοριτσάκι, που προβλήθηκε σήμερα το πρωί στο Άλτερ, είναι χαρακτηριστική. (Πιστοποιήθηκε η αναπηρία της μετά από χρόνια ταλαιπωρίας και, επειδή την πήρε τελικά αναδρομικά και εμφανίστηκε στην φορολογική δήλωση το ποσό, θεωρήθηκε ότι αυξήθηκε το εισόδημά της και… μαντέψτε! Ναι, της έκοψαν την σύνταξη!) Άσχετα αν εγώ ξέρω πάμπολλες τέτοιες παρόμοιες ιστορίες. Ιστορίες που δείχνουν το σαδιστικό πρόσωπο της κοινωνικής δημοκρατίας που οι κλέφτες έχουν φτιάξει για εμάς. Ένας συνάνθρωπος, με βαριά ή ανίατη ασθένεια, μη αναστρέψιμη ιατρική κατάσταση, πρέπει να εξευτελίζεται και να σέρνεται κάθε χρόνο σε επιστροπές για να αποδεικνύει το οφθαλμοφανές: ότι είναι άρρωστος, ότι χρήζει κοινωνικής μέριμνας και προστασίας. Αντί τούτου, για να πάρει ένα επίδομα των διακοσίων ή κάτι παραπάνω ευρώ, πρέπει να υπομένει την δημόσια διαπόμπευση και ταλαιπωρία των επιτροπών με τις αναμονές στους διαδρόμους των κολαστηρίων (συγγνώμη, κοινωνικών ιδρυμάτων εννοούσα) του ΙΚΑ. Όταν το περάσει αυτό (μια ή και δύο φορές τον χρόνο), θα πρέπει να αναμένει πέντε, έξι, επτά, οκτώ και δεν ξέρω πόσους μήνες για το βοήθημα (σύνταξη ή ΕΚΑΣ ή όπως αλλιώς λέγεται). Φυσικά, κανέναν δεν ενδιαφέρει το πώς θα επιβιώσει αυτό το διάστημα. Τί θα φάει, πώς θα πληρώσει το νοίκι του ή την γυναίκα που τον φροντίζει.
Καιάδας λένε οι δημοκράτες ότι υπήρχαν στην μοναδική ιδεατή κοινωνία, στην αρχαία Σπάρτη. Μόνο που, επειδή τελικά ουδέποτε υπήρξε αυτό (ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά ψέμματα και αλλοίωση της ιστορίας), δημιούργησαν Καιάδες εδώ, στην Ελλάδα της γενιάς του Πολυτεχνείου και του ζιβάγκο. Της γενιάς που σιχαινόμαστε όσο τίποτα άλλο και τώρα τελευταία ο απλός κοσμάκης, και όχι μόνο οι ψαγμένοι, αντιλαμβάνεται ότι είναι η γενιά της Μίζας, της Κλεψιάς, της Εθνικής ταπείνωσης, της Προδοσίας.
Από τους απλούς ταλαιπωρημένους ανθρώπους, τους συνταξιούχους, τους ασθενείς και τους αρρώστους ζητούν – λάθος. Δεν ζητούν. Αφαιμάζουν. ληστεύουν. Για να πληρώσουν δήθεν οι κλέφτες τα κλεμμένα, διαπράττουν και πάλι κλοπή. Μετά φόνου. Αυτουργοί είναι όλοι τους. Και για τους τέσσερις της Μάρφιν και για τον απελπισμένο που αυτοπυρπολήθηκε στο κατάστημα της τράπεζας Πειραιώς στη Θεσσαλονίκη. Για αυτούς και για χιλιάδες άλλους, που είτε αφαίρεσαν τη ζωή τους είτε το σκέφτοναι όλο και πιο συχνά.
Σύγχρονο φαινόμενο, σου λένε οι ειδικοί, η κατάθλιψη. Σου αναλύουν τα αίτιά της, σου παρουσιάζουν και φάρμακα εναντίον της. Για την κατάθλιψη με αιτία σαν την παραπάνω, ή και χιλιάδες παρόμοιες αιτίες, έχουμε και εμείς ένα φάρμακο: ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!
Έλα κοντά μας σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε δρόμο. Εκεί που ισχύει ο δικός μας νόμος. Ο νόμος της πειθαρχίας, της ηθικής και της αξιοπρέπειας. Ο νόμος του κάθε πραγματικού Έλληνα, μόνο για κάθε γνήσιο Έλληνα. Πιστέψτε το. Το καλύτερο φάρμακο βρίσκεται εκεί. Μόνο εκεί. Οι έχοντες και κατέχοντες το γνωρίζουν καλά και το τρέμουν. Έλα κοντά μας. Μεγάλωσε τον φόβο τους. Καλό μας αγώνα.
Τ.Ο. Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου