Την προηγούμενη εβδομάδα, είδε το φώς της δημοσιότητας, μέσω εκτεταμένου δημοσιεύματος στον “Κόσμο του Επενδυτή” μια λίστα “στόχων” παρακολουθήσεως της ΕΛ.ΑΣ., που αφορούσε την υποτιθέμενη “ακροδεξιά” στην χώρα μας. Από χτες το απόγευμα στην Αθήνα, σκάνε διάφορες βόμβες – επιστολές, σε πρεσβείες, ταχυδρομικά πρακτορεία αλλά ακόμη και μπροστά στην Βουλή. Αποστολέας των βομβών, θα υπέθετε κανείς, σύμφωνα με τις προτεραιότητες της αστυνομίας ότι θα ήταν διάφορες “ακροδεξιές” τρομοκρατικές οργανώσεις. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Για μια ακόμη φορά, στην χώρα μας, η τρομοκρατία προέρχεται από τον αριστερίστικο – αντιεξουσιαστικό χώρο. Τρομοκρατία που δεν αναλώνεται μόνο σε βομβιστικές επιθέσεις, αλλά που έχει κοστίσει στην χώρα και αρκετούς νεκρούς το τελευταίο έτος. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην δολοφονία Γκιόλια που για τους περισσότερους έχει ήδη ξεχαστεί. Μιλάμε και για τους νεκρούς της 5ης Μαϊου μέσα στην Μαρφίν αλλά και για πολλούς ακόμη.
Παρ' όλα αυτά η αστυνομία, υπό την καθοδήγηση φυσικά της πολιτικής εξουσίας, με την οποία διαπλέκεται στα ανώτερα κλιμάκια με ιδιαίτερα σφιχτό εναγκαλισμό, προτιμά να θέτει με διαρροές ζητήματα “ακροδεξιάς” τρομοκρατίας, μην διστάζοντας μάλιστα να θέτει στην ίδια μοίρα το πέταγμα ενός γιαουρτιού ή ενός παππουτσιού με τις δολοφονίες και τις φονικές επιστολές βόμβες. Οι μεγαλοστομίες του κ. Χρυσοχοϊδη αντικαταστάθηκαν από την αφωνία του κ. Παππουτσή. Και οι δύο όμως επί της ουσίας δεν είπαν ποτέ τίποτε.
Στην χώρα μας, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της “εσωτερικής”, πολιτικής αν προτιμάτε τρομοκρατίας, για έναν πολύ απλό λόγο. Αδυνατούμε να την αναγνωρίσουμε και να την καυτηριάσουμε ως πολιτικό φαινόμενο, λόγω ιδεοληψιών. Από την στιγμή που όλοι αρνούνται να “χρωματίσουν” τους τρομοκράτες ως πολιτικές οντότητες και αντ' αυτού κάνουν λόγο για άτομα του “κοινού ποινικού δικαίου” δεν είναι δυνατόν να υπάρξει απάντηση.
Δεν το κάνουν για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί η παραδοχή της αριστερής προέλευσης των τρομοκρατών, θα αφαιρούσε από την αριστερά στην χώρα μας το “μονοπώλιο” της καλοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και γενικά το ύφος “εισαγγελέα” που έχει συνηθίσει να παίρνει σε κάθε είδους πολιτική αντιπαράθεση.
Δυστυχώς, αυτού του είδους η αντιμετώπιση προέρχεται και από την επονομαζόμενη “δεξιά” στην χώρα μας η οποία εμμένει σε αυτού του είδους την αντιμετώπιση είτε διότι διακατέχεται από ιδεολογικά “κόμπλεξ κατωτερότητας”, είτε διότι εμμένει σε μια πεπαλαιωμένη τακτική αναχαίτισης του αριστερισμού, που λέει ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζεις τον εχθρό σου. Και οι δύο αιτίες είναι εξίσου καταστροφικές. Το ίδιο το ελληνικό κράτος παρέχει μέσω της ηθελημένης παραγνώρισης της “αριστερής τρομοκρατίας” τον ζωτικό χώρο που αυτή χρειάζεται για να διαιωνίζεται.
Ας το αναγνωρίσουμε. Οι νεαροί που έβαλαν τις βόμβες, δεν είναι άτομα του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι άνθρωποι που το έκαναν λόγω ιδεολογίας. Και δεν πρόκειται να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία απλά κλείνοντας τους σε ένα κλουβί. Πρέπει να εντοπίσουμε και να νικήσουμε πολιτικά την ίδια τους την ιδεολογία. Και δυστυχώς στην Ελλάδα των Παπουτσήδων και των Χρυσοχοϊδηδων αλλά και των περασμένων Παυλόπουλων, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Γι' αυτό άλλωστε είμαστε και οι τελευταία χώρα στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει το ζήτημα της πολιτικής τρομοκρατίας σε τόσο μεγάλη ένταση. Όσο η επίσημη τακτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της τρομοκρατίας παραμένει το να μας κάνει να πιστεύουμε ότι πρόκειται απλά για “αντικοινωνικά στοιχεία” και όχι οπαδούς κάποιας συγκεκριμένης θεωρίας και τρόπου δράσης, η κατάσταση θα παραμένει η ίδια.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου