Τα βροντερά μηνύματα της αποχής, η πολιτική και οι πολιτικοί

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/385663

| Εκτύπωση | 24/05/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΓΙΑΤΙ οι πολίτες απέχουν από εκλογικές διαδικασίες; Οι λόγοι είναι πολλοί και εκκινούν από ποικίλα κριτήρια, και φτάνουν μέχρι την άσκηση της πολιτικής. Σε συνάρτηση πάντα με την τεχνοτροπία των πολιτικών. Στις προχθεσινές βουλευτικές εκλογές, η αποχή ήταν ο τρίτος νικητής. Πέραν του 21% του εκλογικού σώματος, δηλαδή πέραν των 113.000 ψηφοφόρων, αποφάσισαν ότι δεν θα μεταβούν στις κάλπες. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η αποχή φάνταζε ως τέρας προς εξορκισμό. Σήμερα επιβεβαιώθηκαν οι διαστάσεις και οι επιπτώσεις του στο πολιτικό σκηνικό. Από προψές, όλα τα κόμματα διετύπωσαν την ετοιμότητά τους να αναλύσουν τους λόγους, που οδηγούν δεκάδες χιλιάδες πολίτες στην άρνηση ή σε αδιαφορία να ασκήσουν τα εκλογικά δικαιώματά τους.
Αυτό, όμως, έπρεπε να το πράξουν πριν από εφτά χρόνια! Στις πρώτες Ευρωεκλογές, γύρω στο 40% των εκλογέων προτίμησαν τις παραλίες παρά τις κάλπες. Σήμερα, οι λόγοι είναι διαφορετικοί και σύνθετοι. Υπάρχει μια κατηγορία πολιτών, ιδιαίτερα νέων, που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την πολιτική. Πρόκειται για μη συνειδητοποιημένους και αδιάφορους νέους, που έχουν άλλα ενδιαφέροντα. Είναι και μια άλλη μερίδα πολιτών, που είναι ενεργοί αλλ’ αποστασιοποιούνται και αντιδρούν κατά της πολιτικής και των πολιτικών. Δεν πείθονται από τον πολιτικό λόγο που θεωρούν κούφιο, φλύαρο, ανούσιο και εξ αυτού προκλητικό για τη νοημοσύνη και την παιδεία τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ιδωθεί και η δημιουργία κινημάτων, που εξελίχθηκαν σε κόμματα, επειδή πιστεύουν ότι οι κομματικοί μαντατοφόροι δεν έχουν πια σοβαρά πολιτικά μηνύματα να μεταδώσουν.
Παράλληλα, η κομματική και πολιτική πρακτική, το ισχύον σύστημα πελατειακών σχέσεων, τα κομματικά μικρομάγαζα και κυκλώματα, η φθορά και η διαφθορά της κομματικής και πολιτικής εξουσίας, τα συχνά σπιθαμιαία αναστήματα που δεν εμπνέουν, η ανυπαρξία καθαρού και εύτολμου πολιτικού λόγου, η εξάρτηση και η διαπλοκή με συμφέροντα, ο λαϊκισμός και η ατάκα, διώχνουν ιδιαίτερα τους νέους. Οι περισσότεροι από αυτούς, με τρανταχτά πτυχία και με τον αέρα της πνευματικής και ιδεολογικής αυτοπεποίθησης, δεν ανέχονται πρακτικές και πολιτικές που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και την υπομονή τους. Οι περισσότεροι νέοι είναι άνεργοι. Δεν άκουσαν κανέναν να εγκύπτει στο πρόβλημά τους, ούτε βλέπουν δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Εκτός και αν ενταχθούν σε κόμμα, με αυξημένες πιθανότητες να βολευτούν. Αλλ’ αυτή η κατάσταση πραγμάτων ενοχλεί και εξοργίζει τους νέους, που διεκδικούν μοίρα στον κυπριακό ήλιο.
Γι’ αυτό και απέχουν από τις εκλογές, από τα κόμματα και από την πολιτική. Λένε με οργή: «Όλοι το ίδιο είναι, σκέφτονται πρώτα το κόμμα και τα συμφέροντά τους, όχι εμάς και τον τόπο». Οι πολίτες και δη οι νέοι απέχουν από αδιαφορία, ανία, απαξίωση, οργή, θυμό, ευαισθησία, αποστροφή, με την οξεία αίσθηση του ανικανοποίητου. Η πολιτική, πιστεύουν, δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στα όνειρά τους για έναν καινούργιο κόσμο. Η πολιτική και οι πολιτικοί δεν τους εμπνέουν, τους προκαλούν βαρεμάρα, συχνά αναγούλα, εξ ου και η άρνηση να εμπλακούν στα κομματικά γρανάζια, επειδή δεν θέλουν να αλεστούν στις μυλόπετρες της εσωκομματικής κραιπάλης, των υπονομεύσεων, της διαβολής και των μαχαιρωμάτων. Οι πολίτες απαιτούν μια νέα πολιτική, μακριά από τον αποτυχημένο και ξεπερασμένο παλαιοκομματισμό. Θέλουν μια πολιτική με όρους αφύπνισης, εξανάστασης, διεκδίκησης, ανασύνταξης και υπεράσπισης των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων και συμφερόντων. Αμφιβάλλουμε αν τα κυπριακά κόμματα μπορούν να ανταποκριθούν.