| Εκτύπωση | 15/05/2011 | ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ο ΛΑΟΣ είναι η μεγαλύτερη πλάνη της πολιτικής, που αξιοποιούν ληστρικά οι πολιτικοί. Κάθε φορά που έχουμε εκλογές, ακούμε δύο τινά: Ο λαός θα κρίνει και θα αποφασίσει ποιος ή ποιοι θα τον κυβερνήσουν. Και η φράση που το ΑΚΕΛ μονότονα επαναλαμβάνει: «Θα μας κρίνει όλους ο λαός». Ο Φωκυλίδης έλεγε: «Μη βάζεις την εμπιστοσύνη σου μέσα στο λαό, είναι πάντα ασταθής: Ο λαός, η φωτιά και το νερό δεν είναι δυνατόν να συμφιλιωθούν». Ο Βολταίρος επισήμανε: «Ο χαρακτήρας του λαού μεταβάλλεται μέσα σε μια μέρα». Αντίθετα, ο Κομφούκιος υποστήριζε: «Αν μπορέσεις να κερδίσεις το λαό, κερδίζεις το βασίλειο. Αν χάσεις το λαό, χάνεις το βασίλειο». Αντί του βασιλείου, προσθέστε τη λέξη «εξουσία» για να αποδώσουμε τη σημερινή πραγματικότητα. Ο λαός, σε προεκλογικές περιόδους και όχι μόνο, διαβουκολείται, παραπλανάται, αποδέχεται, ανέχεται, παρασύρεται, απορρίπτει, συναινεί ή εξομοιώνεται με τους ηγέτες του.
Πότε ένας λαός είναι κυρίαρχος; Όταν συμμετέχει αυτοβούλως, πλήρως και ανελλιπώς στο δημοκρατικό γίγνεσθαι. Όταν αποφασίζει κυρίαρχα και οι αποφάσεις του γίνονται σεβαστές από τους πολιτικούς. Όταν ο πολίτης είναι πραγματικά ενήμερος επειδή φωτίζεται, μορφώνεται, αμφισβητεί, ερευνά, ερωτά, ανανεώνει και εμπλουτίζει συνεχώς τη σκέψη και την κριτική του στάση. Η αθηναϊκή δημοκρατία μακροημέρευσε επειδή στηριζόταν στην αμεσότητα της λαϊκής συμμετοχής με κυριαρχία, αυτοδιαχείριση, ισονομία, ισηγορία, κοινωνική αλληλεγγύη, με πολίτες σε συνεχή εγρήγορση, που αποφάσιζαν για τα κοινά. Ποιος είναι ο ενεργός πολίτης; Ας ανατρέξουμε στον Καντ: «Το δικαίωμα ψήφου», υποστήριζε, «προσδιορίζει την ιδιότητα του πολίτη. Αλλ’ αυτή η ιδιότητα προϋποθέτει την ανεξαρτησία του πολίτη, που όχι μόνο επιθυμεί να συμμετέχει στη δημοκρατία αλλά και να είναι αυτοβούλως μέλος και να ενεργεί επικοινωνώντας με τους άλλους. Αυτή η τελευταία ιδιότητα ξεχωρίζει τον ενεργό από τον παθητικό πολίτη» («Μεταφυσική της Ηθικής»). Αντίθετα, ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι δεν είναι η ανεξαρτησία που καθορίζει τα πολιτικά δικαιώματα και την άσκησή τους αλλά η βιοτική άνεση, που επιτρέπει στο άτομο να ασχολείται με τις δημόσιες υποθέσεις. Εξαθλιωμένο άτομο, λέγει, δεν είναι ελεύθερος πολίτης.
Οι Κύπριοι πολίτες συμμετέχουν στο δημοκρατικό γίγνεσθαι; Στηρίζουν τους θεσμούς; Διεκδικούν δυναμικά τα δικαιώματά τους; Αντιστέκονται στην ασυδοσία, στη δημαγωγία και στην τυραννία του λαϊκισμού; Απορρίπτουν ανεπαρκείς και ανίκανους πολιτικούς; Είναι ίσοι έναντι των νόμων; Έχουν ίσο λόγο στα δημόσια πράγματα; Έχουν αυτονομία αποφάσεων; Όχι, βέβαια! Οι λόγοι είναι πολλοί, ξεκινώντας από τα κόμματα, τους πολιτικούς, το οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο, που καταπνίγει κάθε ζείδωρη δύναμη και δυνατότητα, η διαφθορά εξουσίας και πολιτικών, η διαπλοκή, η πελατειακή συναλλαγή… Αποτέλεσμα: Οι πολίτες αποστασιοποιούνται, απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς, αδιαφορούν, απέχουν, καθίστανται ανενεργοί και αμέτοχοι όσων τους αφορούν. Αφήνουν, έτσι, το πεδίο ελεύθερο σε μετριότητες, σε σπιθαμιαία αναστήματα, σε επιτήδειους δημαγωγούς, σε κύμβαλα και σε λαϊκιστές.
Γιατί η πολιτική ζωή στην Κύπρο δεν ανανεώνεται, δεν εκσυγχρονίζεται; Επειδή καταβαραθρώνεται μέσα σε κομματικά, πολιτικά, οικονομικά, ιδεολογικά στεγανά και εξαρτήσεις, διαπλοκές και συναλλαγές. Δεν πρυτανεύει το δημόσιο αλλά το κομματικό συμφέρον. Το συμφέρον του κόμματος προηγείται εκείνου του τόπου και του λαού. Πότε ο κυπριακός λαός ήταν πραγματικά κυρίαρχος; Μόνο μία φορά! Στο δημοψήφισμα του 2004 για το τερατούργημα Ανάν. Τότε εκτινάχθηκε από την ασφυκτική λαβή των κομμάτων και αποσπάσθηκε από την απάτη πολιτικάντηδων. Κυρίαρχα αποφάσισε ότι δεν θα αυτοκτονούσε βιολογικά, εθνικά, ηθικά, κρατικά, επειδή έτσι απαιτούσαν οι ξένοι, συναινούντων και δικών μας πολιτικών.
Σε αυτές τις εκλογές, δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά. Πρώτον, οι μισοί και πλέον πολίτες θα ψηφίσουν «παραδοσιακά». Δηλ. θα ξανα-ψηφίσουν το κόμμα τους. Δεύτερον, όλα τα κόμματα βάλλουν κατά της αποχής και καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν. Πολλοί, όμως, δεν πείθονται από τα κομματικά μηνύματα και δεν πιστεύουν τους πολιτικούς μαντατοφόρους. Συνειδητοποιούν ότι δεν συμμετέχουν στις τύχες και στο κτίσιμο του μέλλοντος της πατρίδας τους. Ότι δεν αποφασίζουν κυρίαρχα και η βούλησή τους να γίνεται σεβαστή, όπως ακριβώς κόμματα και πολιτικοί δεν σεβάστηκαν το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Όπως δεν τους σεβάστηκαν τόσες δεκαετίες. Παρατηρείται ένα μεγεθυνόμενο χάσμα πολιτών με την πολιτική και τους πολιτικούς, που οι τελευταίοι αδυνατούν να πληρώσουν και να γεφυρώσουν. Αυτή είναι η πιο κραυγαλέα αποτυχία της πολιτικής και των πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου