Στου Μάη τις 23 του 2006 ένα παιχνίδι άδικο η μοίρα σου 'χε παίξει, μαχόμενος στους ουρανούς ηρωικέ Χανιώτη, έπνιξες στα βαθιά νερά την ακριβή σου νιότη. Στάσου διαβάτη, κοίταξε τον αετό της Κρήτης, που φώλιασε στην Κάρπαθο απ' τα βουνά της Οίτης, πάντα πετά πολύ ψηλά την Κρήτη ν'αγναντεύει, βρέχεται μες στο πέλαγος κι εκείνο γαληνεύει.
Στον ουρανό, στη θάλασσα, στη σκέψη, στην καρδιά μας όπου κι αν είναι το κορμί, θα 'ναι η ψυχή κοντά μας. Η μάνα Κρήτη δεν ξεχνά, πάντα θα σου θυμάται, γιατί αντρειωμένου θάνατος, θάνατος δεν λογάται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου