| Εκτύπωση | 11/12/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Κάποτε, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ερωτηθείς τι προτιμά η Βρετανία, απάντησε: «Αν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ του ωκεανού (ΗΠΑ) και της ηπείρου (Ευρώπης), επιλέγουμε τον ωκεανό». Προχθές Παρασκευή, τις πρωινές ώρες, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον επιβεβαίωσε τη δήλωση του Τσόρτσιλ, αλλά σε χειρότερη έκδοση: Αρνήθηκε να συναινέσει στην αναθεώρηση της Συνθήκης, προτάσσοντας «απαράδεκτα ανταλλάγματα», κατά τον Γάλλο Πρόεδρο. Η Βρετανία απομονώθηκε από την υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία προχωρεί, με επικεφαλής τις χώρες της Ευρωζώνης, σε μια πιο πειθαρχημένη και σιδηρά δημοσιονομική πολιτική. Έτσι, οι Βρετανοί καταστροφολόγοι, που με πικρόχολες αναλύσεις προέβλεπαν χαιρέκακα την κατάρρευση του ευρώ και τη διαίρεση της Ευρώπης, διαψεύδονται. Η Ευρώπη των 27 δεν διαλύεται. Το ευρώ ενισχύεται. Οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης ανέλαβαν την ευθύνη να προχωρήσουν προς μια ισχυρότερη οικονομική ένωση, μετά τη νομισματική. Η ακεραιότητα της Ε.Ε. διατηρείται, ενώ η συνοχή ανάμεσα στη ζώνη του ευρώ και την Ευρώπη συνολικά, ενισχύεται.
Πρωτεργάτες της ιστορικής συμφωνίας, της 8ης-9ης Δεκεμβρίου 2011, είναι η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί. Σε επιστολή τους προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, την περ. Τετάρτη, Μέρκελ και Σαρκοζί είχαν θέσει τις προϋποθέσεις της νέας Ευρώπης, που καλείται να αντιμετωπίσει την κρίση, να ξεπεράσει τα διαρθρωτικά προβλήματά της, να ενισχύσει και να εμπεδώσει την ενότητά της για να μπορέσει να λειτουργήσει ως μία μεγάλη δύναμη μεταξύ των άλλων μεγάλων του 21ου αιώνα. Η Σύνοδος των Βρυξελλών διέσωσε το ευρώ και έβαλε τα θεμέλια για μια καλύτερη δημοσιονομική διακυβέρνηση. Ουσιαστικά, πρόκειται για σιδηράν δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία στο εξής θα απαιτείται από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, με βούλα Μερκοζική: Μεθοδικότητα Μερκελική και επιδεξιότητα Σαρκοζική.
Τελικά επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι κάθε κρίση είναι και μια κλασική ευκαιρία για σωτήριες αποφάσεις και δράσεις. Κανένας δεν πίστευε ότι οι μεγάλοι της Ευρωζώνης, και δη η Γερμανία, θα επέτρεπαν την κατάρρευση της Ένωσης και του ευρώ. Πρώτον, επειδή η Ένωση, συνολικά, είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη. Δεύτερον, το ευρώ είναι ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα. Τρίτον, επειδή κατάρρευση της Ευρωζώνης και του ευρώ θα είχε εφιαλτικές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία που, ούτε τα πιο διεστραμμένα οικονομικά μυαλά, δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν. Τέταρτον, η Γερμανία είχε περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει. Πέμπτον, ήταν η ευκαιρία οι Ευρωπαίοι να βάλουν, επιτέλους, μια τάξη στον οίκο τους. Και βάζουν! Με την ενίσχυση της Ευρωζώνης. Η υπογραφή του δημοσιονομικού συμβολαίου, που επέβαλαν οι Μέρκελ και Σαρκοζί στα μέλη της Ευρωζώνης, είναι η αρχή μιας πειθαρχημένης, α λα γερμανικά, δημοσιονομικής πολιτικής. Και όχι μόνον. Με θλιβερή περιθωριοποίηση της Βρετανίας.
Με αφορμή όσα συνετελέσθησαν στις Βρυξέλλες, τίθεται ξανά επί τάπητος το θέμα της πολιτικής ενοποίησης και ισχυροποίησης της Ε.Ε. Ποια είναι η φοβερή αδυναμία της έναντι των ΗΠΑ; Ότι δεν ασκεί εξωτερική πολιτική με μια φωνή αλλά με… 27! Δεν έχει μία αμυντική πολιτική, αλλά… 27! Δεν έχει μια οικονομική πολιτική, αλλά… 27! Η Ε.Ε. οφείλει να γίνει μια ομοσπονδία κρατών με περαιτέρω εμβάθυνση, όπως υποστηρίζουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και όχι με συνεχή διεύρυνση, όπως ζητούν οι Βρετανοί. Ο Πρόεδρος Σαρκοζί, μιλώντας στις 9/11/2011 σε φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, είπε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορείς να έχεις κοινό νόμισμα χωρίς οικονομική σύγκλιση και οικονομική εμβάθυνση. Είναι αδύνατον. Αντίθετα, δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίζει ομοσπονδία και ταυτόχρονα διεύρυνση της Ευρώπης. Είναι αδύνατον». Σύμφωνα με τον Σαρκοζί, όταν αποφασίστηκε η δημιουργία του ενιαίου νομίσματος, έγιναν δύο λάθη. Πρώτον, δεν είχε προβλεφθεί μια ενιαία διακυβέρνηση. Δεύτερον, επιτράπηκε η ένταξη στην Ευρωζώνη χωρών, που δεν ήσαν έτοιμες. Γι’ αυτό ζήτησε περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη πειθαρχία και περισσότερη διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη.
Τι σημαίνει για την Κύπρο η νέα Συνθήκη; Πρώτον, στο εξής η Λευκωσία υποχρεούται να ενεργεί στα δημοσιονομικά με σιδηράν πειθαρχία. Δεύτερον, υποχρεούται να ισοσκελίζει τον προϋπολογισμό, χωρίς ελλείμματα, διαφορετικά θα υφίσταται αυτόματα σοβαρές συνέπειες. Τρίτον, θα κληθεί να αντιμετωπίσει, κατεπειγόντως, τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα τής οικονομίας. Τέταρτον, οφείλει να μελετήσει αν το ισχύον, από το 1960, οικονομικό μοντέλο μπορεί ν' αντεπεξέλθει στις σημερινές και αυριανές προκλήσεις. Πέμπτον, καλείται να εγκύψει στο μέγα ζήτημα της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Η εποχή της ολέθριας ανεμελιάς και αχαμπαροσύνης τέλειωσε. Τώρα είναι η ώρα της πειθαρχίας. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου