Μοιραστείτε την ανάρτηση
Το πρόβλημα, δεν έχει εντοπιστεί μόνο στην Ελλάδα. Το αντίθετο: στην Ευρώπη, τέτοια φαινόμενα είναι συχνά. Θυμίζουμε τα φοβερά σκάνδαλα παιδεραστίας που συγκλονίζουν την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και εξωφρενικές καταστάσεις, όπως ήταν ο σχηματισμός κόμματος... παιδόφιλων (!) στην Ολλανδία, που μάλιστα συμμετείχε και σε εκλογές. Φυσικά, έχουν προηγηθεί και άλλα, όπως οι κυνικές παραδοχές του «ήρωα» του γαλλικού Μάη Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στα βιβλία του για τις σχέσεις του με παιδιά σε «εναλλακτικά» νηπιαγωγεία, που μάλιστα πολύ πρόσφατα καταγγέλθηκαν επώνυμα (και αυτή τη φορά αναπάντητα) από τον Ζαν Μαρί Λε Πεν στην Ολόμελεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θυμίζουμε ότι ο «πράσινος» ευρωβουλευτής (Γάλλος ή Γερμανός, δεν έχει κανείς καταλάβει), ο υπέρμαχος του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας, έχει απολογηθεί δημόσια στη γαλλική τηλεόραση, αρνούμενος σε δεύτερη φάση αυτά που ο ίδιος έχει περιγράψει στα γραπτά του!
Εδώ και χρόνια, ακούμε συνεχώς για πολλές συλλήψεις στη χώρα μας, ατόμων που διακινούν υλικό παιδικής πορνογραφίας. Η αρμόδια υπηρεσία της ΕΛΑΣ, δίνει σκληρή μάχη για να σταματήσει αυτή τη μάστιγα, δουλεύοντας νυχθημερόν και έχοντας σημειώσει σπουδαίες επιτυχίες. Όμως, το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις. Και θα παίρνει, όσο κάποιοι συνεχίζουν να προωθούν μοντέλα κοινωνικής ελευθεριότητας, «απελευθερώνοντας» τα πάντα και «θεσμοθετώντας» την κάθε λογής ανωμαλία. Το άτομο έχει πάντα «δικαιώματα», το σύνολο όχι. Δεν έχει καν το δικαίωμα στην προστασία του.
Το ένα πάντως, φέρνει το άλλο, χαλαρώνοντας τις ηθικές αναστολές και η παρακμιακή αριστεριστική υποκουλτούρα θριαμβεύει: η απελευθέρωση της χρήσης ναρκωτικών, η πρόταξη και η (νομοθετική πλέον) προστασία της απόκλισης και της διαστροφής (και η μετονομασία της σε «ιδιαιτερότητα»), η πρόνοια για τα «δικαιώματα» της κάθε υπο-μειονότητας, κατακερματίζουν την κοινωνία και καλλιεργούν το έδαφος για καταχρήσεις και συμπεριφορές που πληγώνουν βαθύτατα το κοινωνικό σώμα.
Εδώ όμως, μιλάμε για τα παιδιά και την προστασία τους. Δεδομένου λοιπόν ότι οι παιδεραστές είναι άτομα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ επικίνδυνα, η αντιμετώπισή τους ΠΡΕΠΕΙ να είναι πολύ σκληρή. Με λίγα λόγια, μόνη ενδεδειγμένη λύση για αυτούς είναι η θανατική ποινή. Και αυτό, γιατί στην Ελλάδα, κανείς πια δεν μένει στη φυλακή πάνω από 20-22 χρόνια, λόγω των συγχωνεύσεων ποινών, λόγω της λογικής της αποσυμφόρησης των φυλακών, λόγω, λόγω, λόγω... Με λίγα λόγια, τα ισόβια δεν είναι ισόβια, εδώ και πολύ καιρό. Και αργά ή γρήγορα, μέσα στη λήθη του χρόνου, οι παιδεραστές ξαναβγαίνουν στην κοινωνία, πιο επικίνδυνοι από ποτέ. Αφήστε που ποτέ δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να αποφασίσει ενδιάμεσα το συμβούλιο αδειών της κάθε φυλακής, χορηγώντας άδεια, ποιος ξέρει σε ποιον και εκθέτοντας έτσι την κοινωνία σε κινδύνους.
Και τώρα πια, οι παιδεραστές τη γλιτώνουν γενικώς, μιας και φτιάχτηκε ειδική φυλακή για αυτούς, στην Τρίπολη, όπου και οδηγήθηκε και το κτήνος της Κρήτης. Γιατί όμως να ταΐζει αυτό το κατακάθι ο Έλληνας φορολογούμενος;
| Επόμενο > |
|---|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου