«Ένας Πλαστήρας δεν φτάνει! Θέλουμε έναν Πλαστήρα ψυχίατρο»!

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Έχω έναν κάλλιστο φίλο στη Φλόριδα των ΗΠΑ. Πρόκειται για τον δρα Παναγιώτη Κωνσταντά, κάτοχο διδακτορικού στη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Διάβασε το κείμενό μου του περ. Σαββάτου και ιδού η αντίδρασή του. «Όπως γνωρίζετε, αρχίζω τη μέρα μου, για πολλά χρόνια τώρα, απολαμβάνοντας τις εύστοχες και καυστικές παρατηρήσεις των κειμένων σας στη "Σ".
Αυτοί οι εγκληματίες, οι τραπεζίτες και μαζί οι ψυχολογικά ασθενείς πολιτικοί, πήραν το χαμόγελο από τα πρόσωπα του κόσμου. Θα χρειαστεί μια κοινωνική, πολιτική και οικονομική επανάσταση για να αλλάξουμε τα τεκταινόμενα. Πρώτα απ’ όλα, όμως, χρειάζεται μια εσωτερική επανάσταση στον καθένα από εμάς για να ανακτήσουμε την ελευθερία μας. Τις προάλλες διάβαζα το πιο κάτω κείμενο σε μια ελληνική ιστοσελίδα: "Επιστήμονες επισημαίνουν πως οι Έλληνες πολιτικοί χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης αφού παρουσιάζουν διαταραγμένη συμπεριφορά, παθολογικό ναρκισσισμό, αλαζονεία και ανασφάλεια".

»"Γνωστοί επιστήμονες όπως ο Διευθυντής της ψυχιατρικής κλινικής του νοσοκομείου 'Ευαγγελισμός', Κώστας Αλεξανδρόπουλος και ο Διευθυντής της ψυχιατρικής κλινικής τού 'Σωτηρία', Γιώργος Μούσσας, αφού μελέτησαν κινήσεις, ομιλίες, συμπεριφορές και στάσεις των Ελλήνων πολιτικών, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, στην πλειοψηφία τους, χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης". Θυμάστε τι σας έγραψα πριν από περίπου πέντε χρόνια; "Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1, οι επιστήμονες κρίνουν πως οι πολιτικοί μας πάσχουν από παθολογικό ναρκισσισμό, αλαζονεία, διαταραγμένη συμπεριφορά, ψυχική κόπωση και ανασφάλεια.
Όπως τονίζουν οι ψυχίατροι, η διγλωσσία που εντοπίζεται σε αρκετούς Έλληνες πολιτικούς δείχνει ότι κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν σωστά την πραγματικότητα και έχουν κάνει μία δική τους προσέγγιση. Μάλιστα, σημειώνουν πως το συγκεκριμένο φαινόμενο, εάν παρατηρείτο σε ένα μέλος μιας οικογένειας, τότε αυτό το μέλος θα έχρηζε ψυχιατρικής παρακολούθησης.
»Σχετικά με το φαινόμενο των πρόσφατων πολυάριθμων παραιτήσεων, οι ψυχίατροι δηλώνουν πως αυτό δείχνει ψυχική κόπωση. Πάντως, το καθόλου ενθαρρυντικό στοιχείο για εμάς τους πολίτες είναι πως, σύμφωνα πάντα με τους ψυχιάτρους, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτικών αποτελούν κλινική περίπτωση". Αυτό κι αν δεν το ξέραμε... Τώρα, αν πραγματικά ισχύουν αυτά για τους Έλληνες πολιτικούς, εμείς πρέπει να φοβόμαστε διπλά και τριπλά για τους Κύπριους πολιτικούς.
Εκτός από τις πιο πάνω ψυχικές διαταράξεις που αναφέρονται, και που, χωρίς καμίαν αμφιβολία, ισχύουν και γι’ αυτούς, έχουν να κάνουν και με το μετατραυματικό σύνδρομο του 1974. Όλοι οι Κύπριοι, που ζήσαμε και θυμόμαστε τον όλεθρο και την καταστροφή του μαύρου Ιουλίου το ’74, πάσχουμε από το γνωστό, πλέον, μετατραυματικό σύνδρομο.
»Δυστυχώς δεν έγιναν εμπεριστατωμένες επιστημονικές έρευνες επί του θέματος εκτός, αν δεν κάνω λάθος, από μια μικρή έρευνα το Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αυτές οι έρευνες πρέπει απαραίτητα, κάποτε, να γίνουν για να αναδείξουν το εύρος της ψυχολογικής φθοράς και πώς επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή, το μέλλον, και το μέλλον των παιδιών μας. Όπως είναι γνωστό σε ψυχιάτρους, ψυχολόγους και άλλους ειδικούς, το μετατραυματικό σύνδρομο είναι όπως μια αρρώστια, που δεν δείχνει συμπτώματα και δύσκολα θεραπεύεται.
Ανά πάσα στιγμή και ιδίως σε στιγμές πίεσης και ψυχολογικής κόπωσης μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα, με απρόβλεπτες και εκτός ελέγχου διαστάσεις. Γι’ αυτό πρέπει να φοβόμαστε και γι’ αυτό χρειαζόμαστε όχι μόνο έναν Πλαστήρα, αλλά έναν Πλαστήρα με βαθιές γνώσεις στις ψυχιατρικές επιστήμες».                                                                                                            ΠΗΓΗ