| Εκτύπωση | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Πρώτα απ’ όλα είναι η εμπλοκή μεγάλων δυνάμεων και οι μεταξύ τους ενεργειακές και άλλες αντιπαραθέσεις. Και, φυσικά, είναι η έντονη προσπάθεια της Ευρώπης να απεξαρτηθεί από τον ρωσικό ενεργειακό συσφιγκτήρα βόα. Πρόσφατα διάβασα με πολλή προσοχή μιαν ανάλυση του δρα Κωνσταντίνου Φίλη, Διευθυντή Προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (Ι.ΔΙ.Σ., συνδεδεμένου με το Πάντειο Πανεπιστήμιο), με τίτλο: «Ο ρόλος της Ανατολικής Μεσογείου στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης».
Ο δρ Φίλης, αφού αναφέρεται στη ρευστότητα και στις εξελίξεις στην περιοχή, επισημαίνει πως «πρέπει να επιδιωχθεί η επίτευξη ευρύτερων συνεργασιών των κρατών της περιοχής, στη βάση του κοινού συμφέροντος που αναδύεται συνάμα με την υπερπήδηση ή έστω τον μετριασμό των υφιστάμενων εχθροτήτων που μαστίζουν τους λαούς, χάριν της μεγαλύτερης δυνατής περιφερειακής σταθερότητας στην Α. Μεσόγειο».
Ο δρ Φίλης υποστηρίζει ότι «στο αμέσως επόμενο διάστημα, ακόμη και προτού διατεθεί απευθείας φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν (το πρώτο μη ρωσικό στον νότιο ευρωπαϊκό ενεργειακό διάδρομο, μεταξύ 2018 και 2020)», πρέπει να ληφθούν αποφάσεις «ώστε, αφενός το αέριο της Α. Μεσογείου να αποκτήσει το στρατηγικό πλεονέκτημα να μπει πρώτο στην ευρωπαϊκή αγορά και να καταλάβει τον απαραίτητο οικονομικό χώρο (όσο ο ανταγωνισμός είναι χαμηλός) και αφετέρου να προσελκυσθεί το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, αλλά και οι απαραίτητες επενδύσεις για την υλοποίηση των έργων».
«Το Ισραήλ και η Κύπρος», παρατηρεί ο δρ Φίλης, «οι οποίες διαθέτουν τον πρώτο λόγο στις ενεργειακές εξελίξεις της περιοχής, καθότι οι πλέον ώριμες χώρες, με ευρήματα ικανά να οδηγήσουν σε εξαγωγές, κατέχουν σημαντικό πολιτικό, οικονομικό και ευρύτερα στρατηγικό όφελος να προσανατολιστούν προς την ευρωπαϊκή αγορά, διαχέοντας τον γκρίζο χρυσό τους στη βέλτιστη περίπτωση από κοινού μέσω υποθαλάσσιου αγωγού, που να διέρχεται από την Ελλάδα. Μάλιστα, η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού όχι μόνο δεν είναι αδύνατη, αλλά μπορεί να χαρακτηριστεί, τόσο από οικονομικής όσο και από απόψεως ασφάλειας, ως η πιο συμφέρουσα επιλογή.
Σε ό,τι αφορά τον μεσάζοντα, η Ελλάδα αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο διαμετακομιστή, αλλά και την ασφαλέστερη δίοδο για το φυσικό αέριο της Α. Μεσογείου προς την ευρωπαϊκή αγορά. Προοπτική, η οποία -αν τελικά τελεσφορήσει- θα επιτρέψει στη χώρα να αποκομίσει πληθώρα οφελών σε εθνικό επίπεδο. Ενώ η δυνατότητα δημιουργίας αγωγού αντίστροφης ροής είναι κρίσιμη για την ασφάλεια τροφοδοσίας, τόσο της Ευρώπης όσο και της Α. Μεσογείου».
Τι πρέπει να κάνουν Ελλάδα και Κύπρος, το ταχύτερο δυνατόν, με σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και αξιοπιστία; Να επιδιώξουν στρατηγικές συνεργασίες και συμμαχίες, σοβαρές οικονομικές συνέργειες και πολιτικές, αμυντικές συμφωνίες με χώρες με τις οποίες έχουμε σύγκλιση συμφερόντων, όπως Ισραήλ, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία, Βρετανία…
Αυτά, βέβαια, προϋποθέτουν μιαν αξιόπιστη και ισχυρή κυβέρνηση στην Ελλάδα και στην Κύπρο, με σαφείς πολιτικούς, στρατηγικούς, πολιτικούς και οικονομικούς προσανατολισμούς, και με μία μόνο πυξίδα: Το συμφέρον και η σωτηρία της Κύπρου και της Ελλάδας. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου