Γράφει ο Θάνος
"Ψωμί Παιδεία Ελευθερία".
Ενα σύνθημα που έμεινε στην συλλογική μνημή συνυφασμένο με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Τι εκπροσωπούσε; Γιατί βρισκόταν στα χείλη των φοιτητών εκείνο το φθινόπωρο του 1973;
Αν και την εποχή εκείνη ήμουν προσωπικά
ένα μικρό παιδί εν τούτοις οι μνήμες από τα τεκταινόμενα είναι έντονες. Η
πορεία μου έκτοτε και τα μετέπειτα συμπεράσματά μου διαμορφώθηκαν μέσα
από προσωπικές εμπειρίες (όπως σε όλους μας) για να φτάσουμε στο σήμερα
που θεωρώ ότι πλέον μπορώ να δω ξεκάθαρα και να κατανοήσω πράγματα και
καταστάσεις που τότε δεν μπορούσα να αντιληφθώ....
Οι φοιτητές φώναζαν "Ψωμί"....
Τι εννοούσαν άραγε;
Η επταετής δικτατορία έχει κατηγορηθεί κι όχι αδίκως μερικές φορές, για πολλά πράγματα....
Ομως το "ψωμί" και γενικά το φαγητό που συνεπάγεται δουλειές κι όχι ανεργία δεν μπορεί να είναι ένα από αυτά....
Οι πολίτες ευημερούσαν την εποχή εκείνη και η ανεργία ήταν σχεδόν μηδενική...
Το κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό είχε οριστικά διακοπεί και οι μισθοί είχαν πάρει την ανηφόρα.
Η ελληνική βιομηχανική παραγωγή άκμαζε, η
αγροτική οικονομία άνθιζε και η ναυτιλία έγινε την περίοδο εκείνη πρώτη
παγκόσμια δύναμη...
Συνδικαλισμός με την έννοια που την εννοούμε σήμερα δεν υπήρχε...
Και η λέξη χρέος σε επίπεδο πολιτών και κράτους ήταν μια λέξη άγνωστη....
Γιατί λοιπόν οι φοιτητές φώναζαν "Ψωμί";
Οι φοιτητές φώναζαν "Παιδεία".
Τι συνέβαινε με την παιδεία;
Την εποχή εκείνη ήμουν παιδί δημοτικού.
Σε ολόκληρο το σχολείο μου υπήρχαν ταμπέλες με εθνικό και θρησκευτικό περιεχόμενο με σκοπό την ανύψωση του ηθικού των μαθητών...
Τραγουδούσαμε εθνικά τραγούδια για την Κύπρο, την Β. Ηπειρο, για την Σημαία, τους τσολιάδες κλπ...
Οι δάσκαλοι ήταν πραγματικοί δάσκαλοι. Τα βιβλία ένα κι ένα...
Αυτό μπορείτε να το δείτε απλά αγοράζοντας ένα από τα τότε αναγνωστικά μας και συγκρίνοντάς το με τα σημερινά....
Σπουδαίοι Ελληνες συγγραφείς με
καταπληκτικά κείμενα εθνικού, θρησκευτικού και ηθοπλαστικού
περιεχομένου, που πραγματικά δίδασκαν τα ελληνόπουλα...
(δείτε παλιότερες σχετικές αναρτήσεις μας
Ετσι η επιταγή του Συντάγματος για δωρεάν εθνική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εφαρμοζόταν στην εντέλεια.
Γιατί λοιπόν οι φοιτητές φώναζαν για "Παιδεία";
Οι φοιτητές φώναζαν "Ελευθερία".
Προφανέστατα μετά από τόσα χρόνια πιστεύω ότι αυτό ήταν το μοναδικό σύνθημα που είχε κάποιο νόημα...
Πραγματικά στην επταετία συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα είχαν εξαφανιστεί...
Ομως η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ζώντας μέσα στην κοινωνία υπό τις συθήκες που περιγράψαμε αδιαφορούσε...
Οποιος κοιτούσε το σπίτι του και την δουλειά του δεν κινδύνευε.
Παρόλα αυτά όσοι εναντιώνονταν στην δικτατορική κυβέρνηση διώκονταν και βασανίζονταν...
Ισως θα ήταν σωστότερο το σύνθημα
"Δημοκρατία" αντί του "Ελευθερία". Ομως λόγω των συνθηκών μπορούμε να
πούμε ότι ήταν ένα πετυχημένο σύνθημα τουλάχιστον για όσους
ταλαιπωρούνταν από το καθεστώς..
Υπήρχε σαφώς ένα καθεστώς ρουφιανέματος και παρακολούθησης των πολιτών αλλά αφορούσε κυρίως όσους επεδείκνυαν πολιτική δράση...
Πάντως η ελληνική δικτατορία κατά την
προσωπική μου άποψη, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δικτατορίες άλλων
κρατών και λαών... π.χ. Πινοσέτ (Χιλή), Μπατίστα (Κούβα) στις οποίες
δεκαδες χιλιάδες πολιτών "εξαφανίστηκαν" από προσώπου γής... Τα
βασανιστήρια και οι θάνατοι ήταν στην ημερησία διάταξη κλπ...
Οι κατασκηνωτικές φωτογραφίες των
εξορισμένων στα μακρονήσια αλλά και οι προσωπικές φιλικές σχέσεις που
ανέπτυσαν με τους φύλακές τους, όπως ομολογούν οι ίδιοι, είναι
αδιάψευστος μάρτυρας....
Φυσικά να τονίσω για μια ακόμα φορά ότι στην Ασφάλεια και στο ΕΑΤ-ΕΣΑ έπεφτε πολύ ξύλο...
Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια...
Στην εποχή που πήγαινα στο Λύκειο άρχισε να εορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου...
Ολοι μας σαν παιδιά βλέπαμε με τρομερή
συγκίνηση την "θυσία" των φοιτητών, αυτών των νέων παιδιών για την
δημοκρατία.... τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν.
Πορείες, διαδηλώσεις, στεφάνια...
Μια τρομερή πλύση εγκεφάλου αλλά και ο νεανικός μας ενθουσιασμός δεν μας άφηνε περιθώρια να δούμε την αλήθεια...
Εμελλε όμως με τον χειρότερο τρόπο να διαπιστώσουμε το φρικτό μας λάθος...
Κάποια μέρα (σε μια από τις πορείες)
αναρωτήθηκα τι γράφει επιτέλους το κεφάλι που έχουν βάλει στον χώρο του
προαυλίου του Πολυτεχνείου...
Με έκπληξη διαπίστωσα ότι έγραφε "για τους νεκρούς φοιτητές της περιόδου 1941-1944"!!!!!
Πως, γιατί;
Γιατί δεν έγραφαν τους νεκρούς του 1973;
Αφού υπήρχαν τόσα ονόματα..... Μας τα είχαν δείξει στο "δημοκρατικό" σχολείο...
Η εκπληξή μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο
όταν έμαθα πλέον με κάθε ιστορική επισημότητα ότι ΔΕΝ υπήρξε κανείς
νεκρός εντός του Πολυτεχνείου...
Υπήρξαν θάνατοι σε μια πρωτευουσα που έβραζε αλλά σε άλλα σημεία του κέντρου.
Εξάλλου ήταν μια πόλη που είχε βγεί
εκτός ελέγχου με στρατιώτες και αστυνομικούς να περιφέρονται μέσα στην
νύχτα μαζί με τους διαδηλωτές... Τραμπούκοι και φανατικοί είχαν ανοίξει
πυρ σε μερικές περιπτώσεις αλλά όχι εντός του Πολυτεχνείου.
Μετά ήρθαν κι άλλες ιστορικές σφαλιάρες που τον καιρό εκείνο ήταν αδύνατο να τις αντιληφθώ....
Η εξέγερση είχε ανατρέψει τον δικτάτορα
Συνταγματάρχη Παπαδόπουλο για να ανεβάσει στην εξουσία τον Ταξίαρχο
διοικητή της ΕΣΑ Ιωαννίδη...
Γιατί άραγε;
Ποιος είχε όφελος από αυτό;
Ερωτήματα που ποτέ δεν με απασχόλησαν σαν νέο άρχισαν πλέον να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου...
Τι είχε συμβεί στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη;
Είχε προηγηθεί ένας Αραβοϊσραηλινός πόλεμος το καλοκαίρι του 1973...
Είχε προηγηθεί μια μεγάλη πετρελαϊκή κρίση...
Μετά ήρθε άλλη μια ιστορική σφαλιάρα...
Ο Παπαδόπουλος είχε αρχίσει να μην είναι και τόσο καλό παιδί για τους Αμερικανούς "φίλους" μας...
Είχε τηρήσει ουδέτερη στάση στην
αραβοϊσραηλινή σύγκρουση προσπαθώντας να μην χαλάσει της σχέσης της
Ελλάδας με τους Αραβες. Με αυτό το σκεπτικό δεν "διευκόλυνε" τους
"συμμάχους" μας (όπως πολύ αργότερα οι "δημοκράτες" κατά της Σερβίας,
και της Λιβύης και ο τωρινός πρωθυπουργός κατά της Συρίας)..
Παράλληλα είχε αρχίσει να προσπαθεί
(μέσα στο περιβάλλον πετρελαϊκής κρίσης που προείπα) να εξασφαλίσει την
ενεργειακή αυτοτέλεια της Ελλάδας ψάχνοντας για πετρέλαιο χωρίς να
επιτρέπει κάτι τέτοιο στους Αμερικανούς!!!
Και δεν έφθαναν αυτά. Εφθασε στο σημείο να απελάσει κακήν κακώς καμιά διακοσαριά πράκτορες της Αμερικανικής πρεσβείας!!!!
Αυτό παραήταν....
Επρεπε να "φύγει" νύκτα.
Κι αυτό θα γινόταν μόνο με έναν τρόπο την περίοδο εκείνη με την εξέγερση του Πολυτεχνείου!!!!
Μα πως; Ηταν δυνατόν οι Αμερικανοί να κρύβονται πίσω από τους φοιτητές;
Μα πως; Αφού οι φοιτητές είχαν αντιαμερικανικά και αντινατοϊκά συνθήματα;
Μα πως αφού οι φοιτητές στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση ήταν πάντα με το μέρος των Παλαιστινίων;
Τότε άρχισα για πρωτη φορά να αντιλαμβάνομαι πως ενεργούν οι Αμερικανοί στον διπλωματικό τομέα....
Ο Παπαδόπουλος όντως "έφυγε" νύχτα κι ο Ιωαννίδης ανέλαβε για να αλλάξει το τροπάριο υπέρ της Αμερικής...
Αυτή ήταν η "μεγάλη επιτυχία" των φοιτητών...
Φυσικά οι Αμερικανοί "έβλεπαν" ακόμα μακρύτερα...
Ο Ιωαννίδης όντας προδότης δεν θα στεκόταν στην εξουσία ούτε καν ένα χρόνο...
Ετσι κι αλλοιώς οι Αμερικανοί με τους
Τούρκους είχαν τα σχέδια τους για συρρίκνωση του Ελληνισμού με την
Κυπριακή τραγωδία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους σε βάρος
μας...
Ο Ιωαννίδης πρόδωσε. Η Κύπρος έχασε το
38% του ελληνικού εδάφους της κι η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στην Ελλάδα
με την έλευση του Καραμανλή....
Το τι είδους δημοκρατία θα το διαπιστώναμε οι Ελληνες με τον πιο τραγικό τρόπο στα επόμενα 35 χρόνια...
Τότε όλοι ζητωκραύγαζαν θολωμένοι....
Ο Καραμανλής έπρεπε να κάνει μια κίνηση
"αγάπης" προς την αριστερά που είχε κυρίως μέσω του Πολυτεχνείου
δημιουργήσει την νέα μεταδικτατορική Ελλάδα...
Νομιμοποίησε με τις ευλογίες των Αμερικανών το ΚΚΕ και καθιέρωσε εθνικό εορτασμό για την εξέγερση των φοιτητών....
Εξάλλου ο ερχομός του οφειλόταν εν πολλοίς και σε αυτούς....
Ετσι ξεκίνησε η νέα πορεία του έθνους μας...
Μια πορεία στην οποία ο ύπνος μας συνεχίστηκε ακόμα πιο βαθύς όπως απέδειξε το μέλλον....
Περίεργα πράγματα αδέρφια μου.
Ο χρόνος φέρνει γνώση μαζί με όλα τα άλλα...
Μέσα στις τότε "δημοκρατικές" αλλάγες δεν θα ξεχάσω ποτέ το 1982 όταν ήμουν στην 2α Λυκείου.
Φρέσκια σοσιαλιστική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με κεντρικό προεκλογικό σύνθημα την "Αλλαγή".
Μια εποχή που όπως προείπα παντελώς
τυφλωμένος, έβλεπα τους "μεγάλους ήρωες" του Πολυτεχνείου τα νέα παιδιά
δίπλα στους ήρωες της Επαναστασης του 1821!!!!!!
Ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και το
δεκαπενταμελές συμβούλιο των μαθητών κάθισαν στο σκαμνί την Λυκειάρχη
για φασιστικές μεθόδους....
Η Λυκειάρχης ήταν μια γυναίκα ήθους κι αυστηρότητας...
Το λύκειο που φοιτούσα ήταν πρώτυπο και με αυστηρές αρχές.
Εβγαζε αριστούχους μαθητές με ήθος.
Ομως εγώ τότε (όπως και τα περισσότερα παιδιά) την έβλεπα σαν "Λύκαινα" όπως άλλωστε την αποκαλούσαμε όλοι μας...
Δεν θα ξεχάσω τους εξαγριωμένους γονείς
να φωνάζουν ότι "τώρα τα πράγματα άλλαξαν και θα σε στείλουμε στο
Εβρο..." και "Εμείς κάνουμε τώρα κουμάντο".
Δεν θυμάμαι πολύ καλά τον λόγο που είχε
συγκληθεί η συνέλευση(άτυπο δικαστήριο) μετά από τόσα χρόνια... Ισως
κάποια αποβολή για απρεπή συμπεριφορά μαθητού ή κάτι παρόμοιο...
Θυμάμαι όμως τον τρόμο και την αγωνία στο πρόσωπο της Λυκειάρχου και την τρεμάμενη φωνή της...
Για μας τους τότε μαθητές ήταν στιγμές
θριάμβου αφού την είχαμε συνηθίσει να δίνει κάθε πρωί αποβολές και να
την τρέμουν ακόμα και οι καθηγητές....
Τι λάθος Θεέ μου.
Σίγουρα αν είχα τα σημερινά μυαλά και αν
είχα τραβήξει όσα τραβάω σήμερα εγώ αλλά κι ολόκληρος ο λαός μας από
την κυβερνώσα εδώ και 30 χρόνια "γενιά του Πολυτεχνείου" με την ψήφο μας
(όχι την δική μου προσωπικά -ισως γιατί ίσως άρχισα να ξυπνώ λίγο
νωρίτερα- αλλά της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μου, θα είχα αντιδράσει
πολύ διαφορέτικά σε εκείνους τους "γονείς" με τα τσιγάρα στο χέρι και το
υφάκι του πρασινοφρουρού....
Η γενιά του Πολυτεχνείου...
Η γενιά της προδοσίας.
Η γενιά του εξωτερικού χρέους...
Η γενιά της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Η γενιά της απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας...
Η Δαμανάκη σήμερα φίλοι μου, αυτό το "ίνδαλμα" του Πολυτεχνείου, είναι Ευρωπαία Επίτροπος στις Βρυξέλλες!!!!!
Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Δημόσιοι παράγοντες.... τους "φοιτητές" τους βρίσκεις σήμερα παντού.
Και τι απέγινε άραγε το σύνθημα των φοιτητών;
"Ψωμί"..... υπό εξαφάνιση. Μερικοί
συνάνθρωποί μας το ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών... Δουλειά
τέλος. Οι βιομηχανίες έκλεισαν ή μεταφέρθηκαν.
Οι πλούσιοι πλουτίζουν και η μεγάλη μάζα του λαού εξαθλιώνεται μέρα με την μέρα..
"Παιδεία" υπό διάλυση.... Φυσικά δεν μιλάμε για εθνική.
Με νόμους(!) έφεραν νέα γραμματική και μονοτονικό..
Τώρα θέλουν να εξαφανίσουν και τα φωνήεντα!!!
Τα θρησκευτικά καταργούνται.
Τα εθνικά σύμβολα εξαφανίστηκαν από τα σχολικά βιβλία... Η ιστορία διαστρεβλώνεται...
Η εισβολή των εκατομμυρίων
λαθρομεταναστών που έφερε η γενιά του Πολυτεχνείου στην πατρίδα μας
απαιτεί πολυπολιτισμική παιδεία...
Οι καθηγητές είναι αδιόριστοι, απλήρωτοι
και τα σχολεία υπολειτουργούν την ίδια στιγμή που παρουσιάζονται ακόμα
και λιποθυμίες μαθητών από υποσιτισμό!!!
"Ελευθερία"...
Ποιά ελευθερία; Είναι ελευθερία όταν η Μέρκελ κι ο Σόϊμπλε κανονιζουν την ζωή μας;
Είναι ελευθερία όταν όποιος μιλήσει κατά των τροϊκανών θεωρείται οπισθοδρομικός και αντιαναπτυξιακός;
Είναι ελευθερία όταν γελοιοποιείται και χλευάζεται η Ελλάδα στα σαλόνια των Βρυξελλών;
Είναι ελευθερία όταν η Μέρκελ απαγορεύει τις απεργίες;
Είναι ελευθερία όταν δέρνουν τα περήφανα γηρατεια που διαμαρτύρονται για τις συντάξεις τους;
Είναι ελευθερία η εγκατάλειψη των ακριτὠν Ελλήνων στην Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου;
Εγκληματικότα, αυτοκτονίες και δυστυχία είναι οι σύντροφοί μας....
Η γενιά του Πολυτεχνείου ρήμαξε την χώρα...
Νεοπλουτισμός, πολιτικοί γάμοι και
κηδείες, εκτρώσεις, εθνικές ντροπές, ρουσφέτια, διαφθορά,
εγκληματικότητα, λαθρομετανάστευση, πολυπολιτισμικότητα, μετανάστευση
των Ελλήνων στο εξωτερικό, εξαθλίωση των ελληνικών νοικοκυριών, χρέη...
Απανωτά πλήγματα κατά της οικογένειας.
Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για την είσοδό μας στην ΕΟΚ...
Γέμισαν τα δημόσια κτίρια με μια άλλη σημαία... άγνωστη.
Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για το Μάαστριχτ, την συνθήκη Σένγκεν, την Λισσαβώνα...
Μας έβαλαν να πανηγυρίζουμε για την είσοδό μας στο Ευρώ... (ένα ουσιαστικά ξένο συναλλαγματικό νόμισμα)
Μας μετέτρεψαν σε άβουλους ραγιάδες των ξένων...
Μας έβαλαν να χρωστάμε μέχρι και τα δισέγγονά μας υπονομεύοντας ταυτόχρονα τον εθνικό πλούτο της πατρίδας μας.
Και τώρα απαιτούν τον τριήμερο εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου....
Τι να γιορτάσουμε;
Τι από ολα;
Σε μια τραγική ιστορική ειρωνεία η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση ονομάστηκε 17η Νοέμβρη...
Οχι ότι έκανε και τίποτα αξιόλογο...
Με κανένα τρόπο δεν απείλησε το καθεστώς
και δεν συγκρούστηκε ποτέ με το διεφθαρμένο κατεστημένο γιατί πολύ απλά
προερχόταν από τα σπλάχνα του...
Αποδείχθηκε η πραγματικότητα μετά την σύλληψη των τρομοκρατών.
Ολοι προέρχονταν από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς... ήταν κι αυτοί της "Γενιάς του Πολυτεχνείου"!!!!!
Μερικές φορές ξέρετε τι σκέφτομαι όταν
βλέπω τους σημερινούς φοιτητές να κάνουν κάθε χρόνο την καθιερωμένη
πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία ανήμερα της επετείου της εξέγερσης;
Οτι οι Αμερικανοί κάθονται πίσω από τις
κλειστές κουρτίνες και αλληλοσυγχαίρονται και τρίβουν τα χέρια τους με
το χάος και την δυστυχία που προκάλεσαν με όπλα την δικτατορία αλλά και
την αριστερά στην πατρίδα μας...
Η επταετία έδωσε ένα πλήγμα στην
δημοκρατία από το 1967 μέχρι το 1974 αλλά δημιούργησε οικονομικά
πρωτόγνωρα δεδομένα για μια Ελλάδα που προερχόταν από 2 Παγκ. Πολέμους
μια Μικρασιατική καταστροφή κι έναν εμφύλιο πόλεμο...
Η "δημοκρατία" έδωσε δεκάδες πλήγματα στον ελληνικό λαό τα τελευταία 38 χρόνια.
Τσάκισε τον κοινωνικό ιστό. Διέλυσε την οικονομία. Διέλυσε την Παιδεία.
Διέλυσε ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό...
Ποιος θα περίμενε ότι θα ψηφιστούν πριν
από λίγες μέρες μέτρα ταφόπλακα για τους Ελληνες μόνο και μόνο επειδή ο
"δημοκράτης" κ. Παυλόπουλος ήθελε να δώσει "δημοκρατικό" bonus 50 έδρών
στο πρώτο κόμμα....
Η δημοκρατία υποθήκευσε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας για δεκαετίες...
Ολες οι παροχές που μας έδωσε τα τελευταία 38 χρόνια δεν στηρίζονταν σε δικά μας χρήματα όπως επί δικτατορίας... αλλά σε δανεικά που στο τέλος μας έπνιξαν...
Τα νοικοκυριά καταχρεώθηκαν σε ένα καθεστώς εικονικής ευμάρειας και άκρατου καταναλωτισμού.
Αδέρφια μου πρέπει να αναρρωτηθούμε τι πρέπει να γίνει όχι πλέον για μας αλλά για το μέλλον των παιδιών μας.
Πρέπει να λάβουμε αποφάσεις σαν έθνος αλλά και σαν άτομα ο καθένας μας προσωπικά.
Πρέπει να αλλάξουμε σελίδα.
Κι όταν λέμε να αλλάξουμε σελίδα δεν
εννοώ να φέρουμε στην εξουσία αυτούς που μας προορίζουν οι άλλοι... εν
προκειμένω πάλι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι.
Πρέπει επιτέλους να βρούμε τον δρόμο μας.
Και προπαντώς πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα όσα ήθελαν οι άλλοι να πιστεύουμε μέχρι σήμερα.
Αντί να καταργήσουμε τις παρελάσεις των
εθνικών μας επετείων ας καταργήσουμε την ψευδεπίγραφη επέτειο που μας
οδήγησε στον όλεθρο μιας ψευδεπίγραφης "δημοκρατίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου