| Εκτύπωση Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Η παιδεία είναι ο ανεκτίμητος πλούτος των κρατών, των λαών και των εθνών. Επένδυση στην παιδεία σημαίνει επένδυση στην πρόοδο, στην ανάπτυξη και στην ευημερία των πολιτών. Σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ υπάρχει στενότατη διασύνδεση μεταξύ Πανεπιστημίων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέων. Πόσες φορές ακούσαμε από Κυπρίους φοιτητές, που σπούδασαν στο εξωτερικό, να λένε ότι μεγάλες επιχειρήσεις, που συνεργάζονται με τα Πανεπιστήμια, πρότειναν εργοδότηση σε άριστους φοιτητές τους πριν ακόμα περατώσουν τις σπουδές τους; Είναι σύνηθες φαινόμενο σε ξένες χώρες, ένα άτομο που εργοδοτείται από το δημόσιο, στη συνέχεια να μεταπηδά σε ένα Πανεπιστήμιο και ακολούθως να αναλαμβάνει σημαντική θέση στον ιδιωτικό τομέα. Στην Κύπρο, που καυχάται ότι, κατ’ αναλογίαν πληθυσμού, κατατάσσεται στις 5-6 πρώτες χώρες του κόσμου σε πτυχιούχους ή και με περισσότερα ακαδημαϊκά προσόντα, δεν ισχύουν τέτοιοι… νεωτερισμοί. Όνειρο της πλειοψηφίας των νέων πτυχιούχων είναι μια παχυλά αμειβόμενη και διά βίου εγγυημένη εργασία στο δημόσιο.
Ποιος γνωρίζει ότι, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, η Κύπρος βρίσκεται στην τελευταία θέση όσον αφορά τεχνικά επαγγέλματα; Και πόσοι γνωρίζουν τον αριθμό ανέργων πτυχιούχων στην Κύπρο; Κρατηθείτε: Οκτώ χιλιάδες πεντακόσιοι άνεργοι πτυχιούχοι! Ποιες είναι οι προοπτικές απασχόλησής τους στους τομείς για τους οποίους σπούδασαν και οι γονείς τους εκταμίευσαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ; Ανύπαρκτες! Τα Πανεπιστήμια και τα κολέγιά μας παράγουν στρατιές ανέργων με αστραφτερά πτυχία. Η ανεργία των νέων άγγιξε το 30%! Τις προάλλες έγινε συζήτηση υψηλού επιπέδου στο ΤΕΠΑΚ για το μέλλον της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Έγινε λόγος για ενίσχυση της συνεργασίας με τους παραγωγικούς φορείς του τόπου, για ενισχυμένα κονδύλια για ερευνητικά προγράμματα και επισημάνθηκε ότι η Κύπρος διαθέτει το μικρότερο κονδύλι από όλες τις χώρες της Ε.Ε. Πού είναι οι μεγαλόστομες διακηρύξεις τεσσάρων Προέδρων ότι θα έκαναν την Κύπρο κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στην παιδεία, στην τεχνολογία, στα χρηματοπιστωτικά και στην ιατρική; Φούμαρα και λήροι…
Η καθηγήτρια Ελπίδα Κεραυνού αναφέρθηκε στη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας και στις ευκαιρίες που προσφέρει στα Πανεπιστήμια σε προγράμματα συνεργασίας μεταξύ ακαδημίας και βιομηχανίας, υποστηρίζοντας έτσι τη δημιουργία μιας νέας γενιάς ταλαντούχων ερευνητών. Πού είναι οι Κύπριοι ταλαντούχοι νέοι ερευνητές; Υπάρχουν αλλά… δεν αξιοποιούνται από τη μίζερη και αφιλόξενη πατρίδα τους. Γι’ αυτό διαπρέπουν σε ξένα Πανεπιστήμια και σε ξένες επιχειρήσεις! Γιατί; Διότι η Κύπρος δεν τους αντέχει και δεν τους ανέχεται! Παράδειγμα: Πριν από καιρό ανακοινώθηκε με φανφάρες η λειτουργία ενός γραφείου διασύνδεσης Πανεπιστημίων, ιδιωτικού τομέα και Υπουργείου Εργασίας. Ξέρετε πόσος καιρός χρειάστηκε για να στηθεί αυτό το γραφείο; Τέσσερα ολόκληρα χρόνια! Το ίδιο γραφείο στην… καθυστερημένη Φινλανδία στήθηκε σε ένα μήνα! Αυτά είναι ενδεικτικά μιας ολέθριας νοοτροπίας, που συνθλίβεται από την αήττητη γραφειοκρατία και την ανυπαρξία πολιτειακής και πολιτικής βούλησης ώστε τα πράγματα να εκτιναχθούν προς τα εμπρός, ακόμα και με τον βούρδουλα.
Έχουμε 8.500 άνεργους πτυχιούχους. Τι κάνουμε γι’ αυτούς; Υποτίθεται ότι η ευθύνη κάθε σοβαρού κράτους και κάθε υπεύθυνης κυβέρνησης είναι να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των νέων ανθρώπων. Πώς αυτή η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε σε αυτές τις προσδοκίες και στις ελπίδες τους για απασχόληση και, κυρίως, για αξιοποίηση των γνώσεων και των ικανοτήτων τους; Αυτά δεν μετρούν στην κυπριακή μπανανία. Εκείνα που λαμβάνονται υπόψη είναι το ρουσφέτι, το βόλεμα, η αναξιοκρατία, η κομματοκρατία και η αναξιοκρατία. Αν έχεις μπάρμπα σε κόμμα, πορεύεσαι. Διαφορετικά… Αυτός ο τόπος τρώει κυριολεκτικά την αξιοσύνη και την ικανότητα των παιδιών του και αναδεικνύει τη μετριότητα και την ευθυνόφοβη ανευθυνότητα. Πώς να πάει μπροστά;
Έρευνα, καινοτομία, διασύνδεση του ακαδημαϊκού με τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομείς, με στόχευση την οικονομία και την πρόοδο. Χρειαζόμαστε κατεπειγόντως εκτίναξη προς τα εμπρός και αυτήν τη σωτήρια ώθηση θα την δώσουν οι νέοι μας. Αντ’ αυτών, επιστρατεύονται συνταξιούχοι, φίλοι και κομματόσκυλα. Για να δώσεις δουλειά στον νέο πρέπει να αξιοποιήσεις αυτά που διδάχθηκε να κάνει καλύτερα από άλλους. Γιατί τόσοι πολλοί Κύπριοι διαπρέπουν στην αλλοδαπή; Διότι εκεί αναγνωρίζουν την αξία τους και την αξιοποιούν, ανταμείβοντάς τους με ανώτατα ακαδημαϊκά, ερευνητικά, πολιτειακά, πολιτικά και άλλα αξιώματα. Τι θα ήταν ο Χριστόφορος Πισσαρίδης αν έμενε στην Κύπρο; Σκεφτείτε… Οι νέοι είναι το παρόν και το μέλλον μας. Να τους δώσουμε την ευκαιρία να το κτίσουν! πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου