| Εκτύπωση Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ο Γκαίτε διασάλπισε κάποτε πως «η τύχη των εθνών, οποιαδήποτε εποχή, εξαρτιέται από τις ιδέες των νέων, που είναι κάτω των είκοσι πέντε χρονών». Για να προσθέσει: «Πρέπει να είναι κανείς νέος για να κάνει μεγάλα έργα». Μα… πού είναι οι νέοι της Κύπρου; Καθ’ όλην την αχρείαστα μακρά και κουραστική προεκλογική εκστρατεία για τις σημερινές προεδρικές εκλογές, οι τρεις κυριότεροι υποψήφιοι για την Προεδρία της Δημοκρατίας επιδόθηκαν σε έναν πλεονασμό υποσχέσεων και διακηρύξεων για τους νέους. Κυρίως επικεντρώθηκαν στην επιχειρηματικότητα, με τη σκέψη να αντιμετωπίσουν την ανεργία που μαστίζει τη νεολαία μας και φτάνει μέχρι το 30%. Κατά την άποψή μας, δεν είναι αυτή η ουσία, επειδή δεν πρόκειται όλοι ή οι περισσότεροι νέοι μας να γίνουν επιχειρηματίες. Θα το ξαναπούμε, με την ελπίδα κάποιος να το κατανοήσει: Συγκριτικά και κατ΄ αναλογίαν πληθυσμού, η Κύπρος κατατάσσεται μεταξύ των 5-6 χωρών παγκοσμίως σε πτυχιούχους, κατόχους μάστερ και διδακτορικών. Λογικά, με τέτοια πνευματική δύναμη, ο τόπος θα έπρεπε να κάνει άλματα προόδου και ανάπτυξης.
Αν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αξιοποιούσαν αποφασιστικά και μεθοδικά όλο αυτό το πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό στους τομείς της έρευνας, της καινοτομίας και της οικονομικής δραστηριότητας, δεν θα φτάναμε στο σημερινό κατάντημα. Κι όμως: Παρατηρούμε στρατιές νέων ανέργων, που συνεχώς διογκώνονται χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αξιοποίησης των ειδικοτήτων και της επιστημοσύνης τους. Οι υποψήφιοι επικεντρώθηκαν στην καταπολέμηση της ανεργίας διά της επιχειρηματικότητας. Πού είναι, όμως, οι σχεδιασμοί για τεχνολογίες αιχμής, για έρευνα, καινοτομίες, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο καταπληκτικός επιστημονικός πλούτος και η κατά κεφαλήν πνευματική καλλιέργεια; Ο Γ. Βασιλείου, όταν εξελέγη Πρόεδρος, το 1988, υποσχέθηκε να κάνει την Κύπρο Σιγκαπούρη της Μεσογείου. Δεν τα κατάφερε. Ο Γλ. Κληρίδης και ο μ. Τάσσος διακήρυξαν ότι θα κάνουν το νησί κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στους τομείς της παιδείας, της τεχνολογίας, της υγείας και των χρηματοπιστωτικών. Πέτυχαν εν πολλοίς στον τελευταίο τομέα και είδαμε πού κατέληξε…
Σήμερα, δόθηκαν νέες υποσχέσεις. Οι υποψήφιοι οργάνωσαν συνάξεις με νέους, κουβέντιασαν μαζί τους, τους έταξαν λαγούς με πετραχήλια, απλώς και μόνο για να τους πείσουν να τους ψηφίσουν. Όσοι νέοι εντάσσονται στις κομματικές νεολαίες ουσιαστικά αυτοφιμώνονται και αυτοϋποδουλώνονται στις κομματικές ντιρεκτίβες, χάνουν την ανεξαρτησία γνώμης και την ελευθερία έκφρασης και δράσης. Καταντούν κράχτες και κομματικά ενεργούμενα στην υπηρεσία μιας πολιτικής που είναι στηριγμένη, συνήθως, στο βόλεμα, στο ρουσφέτι και στη διαπλοκή. Οι νέοι μετατρέπονται, έτσι, όπως οι μεγαλύτεροί τους και η μόνη έγνοια τους είναι να βολευτούν. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που η πλειοψηφία των νέων, καθ’ υπαγόρευση ή υποβολή από τους γονείς, μόνη έγνοια έχει το βόλεμά τους σε μια θέση στο Δημόσιο. Ο Μπίρκε (Ιρλανδός πολιτικός, συγγραφέας και φιλόσοφος) είπε κάποτε: «Πες μου ποια αισθήματα κυριαρχούν στη νεολαία σας και θα σου πω τον χαρακτήρα που θα έχει η επόμενη γενιά».
Ποια είναι τα αισθήματα της σημερινής νεολαίας του τόπου; Σύμφωνα με παγκύπρια έρευνα, που ο Οργανισμός Κέντρων Νεότητας διενήργησε πρόσφατα, το 90% και πλέον των νέων συμφωνούν ότι το πολιτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από συγγένειες και ρουσφέτι, και εξ αυτών στερεί ευκαιρίες στους νέους. Επίσης, το 85% σχεδόν συμφωνούν πως οι πολιτικοί λένε «τα ίδια και τα ίδια», και εκφράζουν το κατεστημένο. Το 72,4% συμφωνούν ότι οι πολιτικοί είναι αναξιόπιστοι, γι’ αυτό και το 78% και πλέον διαφωνούν ότι οι νέοι χρειάζεται να είναι ενταγμένοι σε κόμματα για να θεωρούνται ενεργοί πολίτες. Επίσης, το 73% συμφώνησαν πως οι κομματικές νεολαίες ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των κομμάτων, χωρίς δική τους άποψη. Πολύ σημαντικό ποσοστό - 77,6% των νέων - συμφώνησαν πως η εκάστοτε κυβέρνηση και τα κόμματα δεν πράττουν αρκετά για τους νέους. Και το 61,5% των νέων συμφωνούν πως δεν υπάρχουν πολιτικοί που να τους εμπνέουν. Τέλος, το 64,7% των νέων συμφωνούν ότι για τη σημερινή οικονομική κατάσταση φταίνε όλα τα πολιτικά κόμματα.
Πώς αντέδρασαν τα κόμματα και οι υποψήφιοι σε αυτά τα σοβαρά, αλλά καταθλιπτικά ευρήματα; Μα… δεν ασχολήθηκαν! Τα αγνόησαν! Είχαν πιο σοβαρή δουλειά, να μαζεύουν ψήφους και ψηφοφόρους. Σήμερα εκλέγεται πιθανόν νέος Πρόεδρος - αν δεν πάμε σε δεύτερο γύρο. Θα σχηματίσει κυβέρνηση τάχιστα. Μια από τις πρώτες προτεραιότητές της πρέπει να είναι η μέριμνα και η φροντίδα της για τους νέους, η αξιοποίηση των δεξιοτήτων και των επιστημονικών γνώσεων και ικανοτήτων τους. Ο Ρούζβελτ είπε: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποχρέωση για μια κυβέρνηση από το να δικαιώσει τους πόθους των νέων ανθρώπων». Η νέα κυβέρνηση θα τους δικαιώσει και θα τους δώσει την ευκαιρία να οικοδομήσουν τον τόπο, που κατασπάραξε και καταβαράθρωσε μια γερασμένη, αρτηριοσκληρωμένη και ανεπαρκής ηγεσία; ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου