Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Οργιάζει η ανιστόρητη προπαγάνδα του καθεστωτικού “Βήματος” κατά της Χρυσής Αυγής




Μια απάντηση στον ανιστόρητο αρθρογράφο του «Βήματος» για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο
Με ένα πολύ επιθετικό κείμενο εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με τον τίτλο «Χρυσή Αυγή και Κύπρος: στο σπίτι του κρεμασμένου…» ο δημοσιογράφος Γιώργος Μαλούχος, διαμέσου της ηλεκτρονικής έκδοσης του ‘‘Βήματος’’, δίνει κι αυτός το δικό του δείγμα στην παραχάραξη της Ιστορικής Αλήθειας. Πατώντας πάνω στα γνώριμα, όσο και βαρετά, στερεότυπα της καθεστωτικής προπαγάνδας ο συγκεκριμένος κονδυλοφόρος αναμασά τα γνωστά ψεύδη και μισές αλήθειες περί αποκλειστικής ευθύνης του Στρατιωτικού καθεστώτος, την πλήρη αθώωση του Καραμανλή, το μη αξιόμαχο του Ελληνικού Στρατού.
Όλα αυτά, βεβαίως, γαρνιρισμένα με μπόλικο αντιναζισμό της κακιάς ώρας, μπαγιάτικο ως συνήθως. Αν πάντως ο δημοσιογράφος αυτός θέλει να απευθυνθεί σε συνεργάτες των Γερμανών ή ανθρώπους της Χούντας δεν χρειάζεται ούτε να ψάξει πολύ ούτε να απομακρυνθεί αρκετά από το γραφείο του. ‘‘Το Βήμα’’ την περίοδο της κατοχής, υπό τον τίτλο ‘‘Ελληνικό Βήμα’’, εξέφραζε τις απόψεις των κατακτητών, ενώ ο εργοδότης του Σταύρος Ψυχάρης μπορεί άνετα και άριστα να τον ενημερώσει τόσο για την θετική στάση των ‘‘Νέων’’ απέναντι στους Συνταγματάρχες όσο και την αγαστή συνεργασία που είχε ο ίδιος μαζί τους. Αυτά, για να μην νομίζει ότι τρώμε κουτόχορτο, όπως κάποιοι άλλοι…
Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ασχέτως αν ενοχλείται ο ‘‘γλείφτης’’ του Καραμανλή. Στις 20 Ιουλίου 1974 οι Τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο. Το καθεστώς Ιωαννίδη καταρρέει και στις 24 Ιουλίου έρχεται ως «Μεσσίας» ο Καραμανλής. Ακολουθούν διπλωματικές συνομιλίες για την αποχώρηση των τούρκων από την Κύπρο, ενώ στις 14 Αυγούστου - και αφού έχει εδραιωθεί ο Καραμανλής - έρχεται η δεύτερη εισβολή των Τούρκων, οι οποίοι μέχρι τότε κατείχαν μόλις το 3% της νήσου. Το υπόλοιπο 35%, που κατέχουν μέχρι σήμερα, το υποδούλωσαν επί διακυβέρνησης «Εθνάρχη».

Τότε ήταν που αυτό το… υπόδειγμα «πατριωτισμού» είπε την φράση «Η Κύπρος κείται μακράν». Φράση, φυσικά, που δεν την είπε ειρωνικά, όπως προσφάτως υποστήριξε στην Βουλή η ανιστόρητη, αναιδής και ανεύθυνη βουλευτής της ΝΔ Σοφία Βούλτεψη. Όταν για τον Κίμωνα τον Αθηναίο τον 5ου αιώνα π.χ. η Κύπρος ήταν κοντά, προκειμένου να πάει εκεί με τριήρεις και να την υπερασπιστεί από τους Πέρσες, φαντάζεστε πόσο κατάπτυστη ήταν η δήλωση του ψευτοεθνάρχη. Ένας ανεκδιήγητος ετοιματζής, ο οποίος «έλλειπε έντεκα χρόνια από την Ελλάδα» - όπως γράφει ο Μαλούχος - ακριβώς επειδή ως φιγουρατζής, ευθυνόφοβος και «παρτάκιας» δεν άντεχε στην ιδέα να συντριβεί στις εκλογές το 1963 και την κοπάνησε σαν κοινός απατεώνας, με το ψεύτικο όνομα Τριανταφυλλίδης, παρατώντας το κόμμα του στα κρύα του λουτρού.
Δικαίωμα του Μαλούχου είναι να εκθειάζει αυτή την πολιτική τηγανίτα. Δικαίωμα, όμως, έχουμε και Εμείς να ξεμπροστιάζουμε αυτή την αρνητική προσωπικότητα, η οποία αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες της Ελληνικής Ιστορίας σε πολλούς τομείς. Ειδικά σε ότι αφορά το Κυπριακό ζήτημα ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο εμπνευστής και ο δημιουργός (μαζί με τους Αβέρωφ και Μακάριο) των κατάπτυστων και εθνοπροδοτικών συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, οι οποίες έθαψαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ για την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα και έβαλαν από το πουθενά την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη για την «ανεξαρτησία» της Κύπρου, στο «κρατικό» έκτρωμα που δημιουργήθηκε.
Για να μην δημιουργούνται, μάλιστα συγχύσεις και ψευδαισθήσεις γύρω από το πόσο αποφασισμένη και μελετημένη ήταν η απόφαση του Καραμανλή γύρω από τις συνθήκες αυτές, αρκεί να πούμε ότι είχε δηλώσει ότι η μέρα που εκείνες υπογράφησαν ήταν «η ευτυχέστερη της ζωής μου», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Αυτόν τον εθνικό ολετήρα θαυμάζει ο Μαλούχος και οι όμοιοι του, τον ηθικό αυτουργό της απόβασης στην Κύπρο το 1974 και τον φυσικό αυτουργό του «Αττίλα 2». Του επιστρέφουμε, λοιπόν, αυτολεξεί την τελευταία σειρά από το άθλιο και προπαγανδιστικό κείμενο του εναντίον της Ιστορικής Αλήθειας και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ: «Ας αφήσει λοιπόν ήσυχη την Κύπρο: στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σκοινί…»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: