Οι αλήθειες των δημοσιογράφων και ο «χειρότερος μαθητής»

http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/346288

| Εκτύπωση | 18/01/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Η ΩΡΑΙΟΤΗΤΑ της Δημοκρατίας διαζωγραφίζεται από το διάλογο, την αντιπαράθεση απόψεων και ιδεών, τη σύγκρουση θέσεων, την κριτική και την επίκριση. Κανείς ηγέτης δεν βλάπτεται από την κριτική του Τύπου. Ο «σιδηρά» Θάτσερ έλεγε πως, «πολιτικός ηγέτης που δεν συμβουλεύεται τον Τύπο είναι καταδικασμένος σε πολιτικό θάνατο». Είπε, όμως, κάτι πιο σημαντικό: «Δεν χρειάζεται να διαψεύδεις τους δημοσιογράφους γι’ αυτά που σου γράφουν αλλά να προσπαθείς να διορθώνεις αυτά που σου επισημαίνουν». Το περ. Σάββατο, ο πρόεδρος Χριστόφιας επιτέθηκε ξανά κατά των δημοσιογράφων. Οι πολιτικοί, είπε, ασκούν πολιτική, αλλά μη μου πείτε, παρατήρησε ειρωνικά, ότι εσείς είστε αθώες περιστερές. Κι εσείς ασκείτε πολιτική. Αφού τους κάλεσε να ανακαλύπτουν την αλήθεια και όχι να την κατασκευάζουν (!), είπε ότι δέχεται σκληρές επιθέσεις και μαθήματα ως εάν να είναι ο χειρότερος μαθητής, αλλ’ αυτό δεν τον ενοχλεί, αφού έχουμε δημοκρατία. Για να προσθέσει, εμφανέστατα ενοχλημένος, «...και νισάφι»!
Ο Πρόεδρος και το κόμμα του, θητεύοντες παλαιόθεν σε ξεπερασμένη ιδεολογία, που θεωρεί ανάθεμα το λόγο, μίασμα τον αντίλογο και έγκλημα το διάλογο και την επίκριση, απέδειξαν κατ΄ επανάληψη ότι δεν ανέχονται κριτική της πολιτικής τους. Όποιος τους επικρίνει, από το Κυπριακό μέχρι την οικονομία, την άμυνα, την παιδεία, το μεταναστευτικό… στιγματίζεται ως υπονομευτής, που επιχειρεί να αποδομήσει τον Πρόεδρο, ένας άθλιος σοβινιστής και ένας αχρείος φασίστας και εθνικιστής. Και όποιος εκφράσει την αγωνία του για τη λαθρομετανάστευση, που είναι η γάγγραινα των περισσότερων εταίρων μας, είναι ένας τιποτένιος ρατσιστής. Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους! Ευτυχώς που κατέρρευσε ο κομμουνισμός και η ΕΣΣΔ διελύθη, διαφορετικά η μισή Κύπρος θα έσπαζε πέτρες στα ρωσικά γκουλάγκ.
Ο Πρόεδρος ενοχλείται επειδή δημοσιογράφοι ασκούν πολιτική. Αλλά κάθε δημοσιογράφος που γράφει, αναλύει, σχολιάζει, αρθρογραφεί, αφ’ εαυτού ασκεί είδος πολιτικής. Απαγορεύεται; Η έκφραση γνώμης συνιστά… υπόσκαψη του Προέδρου και προσπάθεια αποδόμησής του; Είναι ποινικό αδίκημα;
Είναι έγκλημα; Ο μ. Γ. Παπανδρέου, τη δημοκρατικότητα του οποίου δεν νομίζουμε να αμφισβητεί ο Πρόεδρος, είπε: «Η πολιτική γνώμη δεν είναι αδίκημα. Και όχι μόνον δεν είναι αδίκημα, δεν είναι ούτε δικαίωμα. Είναι καθήκον! Διά πάντα πολίτην και πολύ περισσότερον διά πάντα πολιτευόμενον».
Και αφού είναι δικαίωμα των δημοσιογράφων να έχουν άποψη, τολμούν να την εκφράζουν. Κάνουν λάθη; Βεβαίως! Είναι στο απυρόβλητο; Όχι. Αλλ’ ιερά αποστολή τους είναι να καταγράφουν, υπεύθυνα, αλήθειες, όσο πικρές και σκληρές και αν είναι. Ιδού: Ο Πρόεδρος γνωρίζει ότι η διζωνική είναι ανεφάρμοστη. Προέβη σε γενναιόδωρες, μονομερείς παραχωρήσεις στους Τούρκους.
Δέχθηκε παραμονή 50.000 εποίκων, εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφο. Κόμπασε ότι θα διόρθωνε λάθη των προκατόχων του. Απέτυχε. Βοήθησε εκ του μη όντος τον Ταλάτ. Έχει μια κυπραίικη αντίληψη περί πολιτικής: Θέλει να φάει ψάρι στο Βόσπορο με τον Γκιουλ και τον Ερντογάν για να τους… εξηγήσει τι είδους λύση επιδιώκει. Τρέφει ψευδαισθήσεις για τους Τούρκους. Αρνείται να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Αποστρέφεται το ΝΑΤΟ. Ζει στην εποχή των Αδεσμεύτων. Πιστεύει ακόμα στον ήδη τεθνεώτα κομμουνισμό. Θεωρεί την ΕΕ ιμπεριαλιστική. Δεν θέτει θέμα βρετανικών βάσεων. Δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί τις δραματικές εξελίξεις που συντελούνται στην περιοχή μας. Αν, λοιπόν, νιώθει ως ο χειρότερος μαθητής, γιατί του φταίνε πάλι οι δημοσιογράφοι;