| Εκτύπωση | 04/12/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Αδιόρθωτοι κυβερνώντες…Έπρεπε να κατεδαφίσουν την οικονομία για να εξαναγκασθούν, κυριολεκτικά, να πάρουν μέτρα για την οικονομία; Δυστυχώς για όλους μας, ναι. Διερωτάται κάθε εχέφρων πολίτης, που επιμένει να διατηρεί σώας τας φρένας, μέσα σε όλη αυτήν την ασύλληπτη παράνοια γύρω από την οικονομία, που παρατηρείται τα τελευταία τρία χρόνια:
Έπρεπε να φτάσουμε στο αμήν για να συνέλθουν οι κυβερνώντες και δη ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ; Δεν θα συνέρχονταν αν, την υστάτην, και σε μια δραματική κίνηση, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, δεν ζητούσε κατεπειγόντως συνάντηση με τον Δ. Χριστόφια, για να συζητήσουν μέτρα ανακοπής της ολέθριας κατολίσθησης της οικονομίας προς το βάραθρο. Την εβδομάδα που πέρασε έγιναν ενέργειες, που έπρεπε να είχαν γίνει πριν από δύο ή και τρία χρόνια. Γιατί δεν έγιναν; Ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ είπε τα εξής σοφά: «Όταν υπάρχει ανάγκη να πάρεις μιαν απόφαση, το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο απ’ όλα είναι να μην κάνεις τίποτα».
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας και ο τότε υπουργός Οικονομικών δεν έκαναν το σωστό, όταν αποφάσιζαν για την οικονομία. Ενεργούσαν στη βάση κομματικών κριτηρίων, ιδεολογικών αγκυλώσεων και ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων. Ακόμα και προχθές, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, με αφορμή τη σύσκεψη στο Προεδρικό, καλούσε τα συνδικάτα σε δυναμικές αντιδράσεις επειδή, είπε, το κόμμα, σεβόμενο την ιστορία του και καθοδηγούμενο από τη φιλοσοφία του, δεν πρόκειται να αποδεχθεί την οποιαδήποτε καταστρατήγηση δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ποιος; Το ΑΚΕΛ, που διά της επικίνδυνης πολιτικής Χριστόφια, την οποία στηρίζει, οδήγησε στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και κατεδάφισε και ανατίναξε την οικονομία του τόπου. Ακόμα και την υστάτην, και ενώ όλα τα κόμματα συναινούσαν στη λήψη οδυνηρών μέτρων, το ΑΚΕΛ έπαιζε άθλια κομματικά παιγνίδια για να προσποριστεί, νομίζει, ψήφους και ερείσματα.
Ο Δ. Χριστόφιας και ο πρώην υπουργός Οικονομικών, συνεπικουρούμενοι από το ΑΚΕΛ, υποτίμησαν πλήρως τους κινδύνους από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο μ. Τάσσος τους άφησε ένα γερό κομπόδεμα πέραν του μισού δισεκατομμυρίου. Το εξανέμισαν σε αχρείαστες παροχές και επιδόματα, ακόμα και σε εκατομμυριούχους! Γιατί; Για να αποδείξουν ότι ασκούν, τάχα, φιλολαϊκή πολιτική με ανθρώπινο πρόσωπο. Γονάτισαν την οικονομία. Όλοι τούς προέτρεπαν να πάρουν έγκαιρα μέτρα, που η μικρή οικονομία μας θα τα άντεχε και οι πολίτες δεν θα δυσανασχετούσαν. Δεν άκουσαν κανέναν! Εκείνοι ήξεραν καλύτερα και κατηγορούσαν όσους αιτιολογημένα ανησυχούσαν, ως «κινδυνολόγους» και καταστροφολόγους, που υπονόμευαν την… ψυχολογία των πολιτών. Σε τέτοιο σημείο υπερφίαλης αλαζονείας έφτασαν, που κοκορεύονταν ότι «κέρδισαν το στοίχημα», έστω και αν ο Πρόεδρος Χριστόφιας, σε μιαν αναλαμπή συνειδητοποίησης του επερχόμενου τσουναμιού, αναφώνησε ότι «καιγόμαστε όλοι».
Φυσικά και δεν κάηκαν όλοι από την πυρκαγιά της κρίσης. Κάηκαν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που κλείνουν 100 κάθε μήνα. Το στοίχημα που οι Χριστόφιας, Σταυράκης και ΑΚΕΛ κέρδισαν δεν ήταν άλλο από τις απανωτές υποβαθμίσεις της οικονομίας και των τραπεζών μας. Η Κυβέρνηση πέτυχε το πρωτοφανές και ασύλληπτο:
Με λιγότερο, συγκριτικά, εξωτερικό χρέος και έλλειμμα από τους εταίρους μας, κατάντησε την οικονομία σκουπίδι, ώστε η ΕΕ να μας προειδοποιήσει για τελευταία φορά να πάρουμε μέτρα. Η Κυβέρνηση υπέπεσε σε ασύγγνωστα λάθη. Ναι μεν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα σειόταν συθέμελα, αλλ’ η χειροτέρευση της κυπριακής οικονομίας οφειλόταν και στην απραξία, στην αναβλητικότητα, στην ανεπάρκεια, στην ανευθυνότητα και στην επιπολαιότητα της Κυβέρνησης. Αν ο Ν. Αναστασιάδης δεν αναλάμβανε δραματική πρωτοβουλία να συναντηθεί με τον Δ. Χριστόφια και να ταράξει τα βαλτωμένα μυαλά των κυβερνώντων, σήμερα θα αναμέναμε την άφιξη της τρόικας και την επιβολή σκληρών μέτρων, που θα έπλητταν όλους ανεξαίρετα.
Γλιτώνουμε τον Μηχανισμό Στήριξης; Μακάρι. Αυτή φαίνεται να είναι η προσπάθεια τουλάχιστον των κομμάτων και της Κυβέρνησης που, επιτέλους, κατάλαβε πού οδήγησε την οικονομία τα τρία τελευταία χρόνια. Αν τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί εφαρμοστούν με κοινωνική δικαιοσύνη και τάχιστα, χωρίς άλλες αχρείαστες αντιπαραθέσεις και στόχευση την ανάπτυξη, τότε μάλλον μπορεί να γλιτώσουμε τα χειρότερα. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι η Κύπρος δεν μπορεί να περιπέσει στην κατάσταση της Ελλάδας. Θα είναι το τέλος της, οικονομικό, πολιτικό και ενεργειακό και, φυσικά, βιολογικό.ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου