| Εκτύπωση Με τον Κωστάκη Αντωνίου
«Οικουμενική κυβέρνηση» ζήτησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος στην τελευταία συνάντηση που είχε με τον Νίκο Αναστασιάδη, οι θέσεις του οποίου, στο Κυπριακό και στην οικονομία, «τον εκφράζουν πλήρως», όπως δήλωσε.
Δεν γνωρίζουμε ποιας μορφής «οικουμενική κυβέρνηση» έχει στο μυαλό του ο Μακαριότατος. Αλλά η ορολογία παραπέμπει σε ανεξάρτητο, μη κομματικό Πρόεδρο Δημοκρατίας, στην κυβέρνηση του οποίου θα συμμετέχουν όλα τα πολιτικά κόμματα. Εφαρμόζοντας πρόγραμμα το οποίο ο ίδιος ο ανεξάρτητος Πρόεδρος θα ετοιμάσει.
Συνήθως, οι «οικουμενικές κυβερνήσεις» σχηματίζονται για να αντιμετωπίσουν εθνικές κρίσεις, τις οποίες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν από μόνα τους τα πολιτικά κόμματα. Λόγω των διαφορών που τα χωρίζουν.
Όμως, ελάχιστες φορές τέτοιες κυβερνήσεις επιτυγχάνουν και ελάχιστο χρόνο ζωής έχουν. Συνήθως καταρρέουν, κάτω από τις διαφωνίες που εκδηλώνονται μέσα στους κόλπους τους, ή λόγω αντιδράσεων των πολιτικών κομμάτων, τα οποία βιάζονται να επανέλθουν στο πηδάλιο της εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται από την εμπειρία της Ελλάδας, όπου βραχύβιος και όχι επιτυχής ήταν ο βίος τέτοιων κυβερνήσεων, όποτε κυβέρνησαν τη χώρα.
Η πρόταση, συνεπώς, του Μακαριοτάτου δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στην πράξη. Πρώτον, επειδή τα πολιτικά κόμματα δεν πρόκειται να αποδεχθούν παραχώρηση εξουσίας σε έναν ανεξάρτητο, μη κομματικό Πρόεδρο, και επειδή, με τις υπάρχουσες βαθύτατες διαφορές στο Κυπριακό και στα οικονομικο-κοινωνικά θέματα, οικουμενική κυβέρνηση θα αποδειχθεί κυβέρνηση-βαβέλ.
Εκτός πάλιν και αν ο Αρχιεπίσκοπος, αναφερόμενος σε οικουμενική κυβέρνηση, υπαινίσσετο τον σχηματισμό κυβέρνησης από όλα τα κόμματα, υπό τον Νίκο Αναστασιάδη, με τις θέσεις του οποίου, όπως δήλωσε, συμφωνεί πλήρως. Αλλά και πάλιν το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Το ΑΚΕΛ δεν θα αποδεχόταν ποτέ να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με Πρόεδρο τον ηγέτη του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ούτε και ο ΔΗΣΥ θα αποδεχόταν συμμετοχή σε κυβέρνηση με ακελικό Πρόεδρο.
Στην Κύπρο, και λόγω της αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας στηριζόμενου μόνο σε ψήφους του δικού του κόμματος, καταλήγαμε πάντα σε πολιτικές συμμαχίες άνευ αρχών, οι οποίες ανεδείκνυαν ετερόκλιτες κυβερνήσεις, οι οποίες στο τέλος διελύοντο. Συνήθως, ανεδεικνύοντο Πρόεδροι από το ΔΗΚΟ με στήριξη βασικά του ΑΚΕΛ και άλλων κομμάτων, και σε μία μόνο περίπτωση εξελέγη Πρόεδρος μη κομματικός (Γ. Βασιλείου), με υποστήριξη πάλιν του ΑΚΕΛ. Είχαμε, ακόμη, μία εκλογή Προέδρου του ΔΗΣΥ (Γλ. Κληρίδης) με στήριξη του ΔΗΚΟ, και αργότερα επανεκλογή του με στήριξη αποστατών του ΔΗΚΟ και άλλων δυνάμεων.
Καμία κυβέρνηση ανόμοιων πολιτικών δυνάμεων δεν διατηρήθηκε στην εξουσία πέραν της μίας θητείας. Συνήθως οι συνεργασίες κατέρρεαν μερικούς μήνες προτού εκπνεύσει η θητεία τους, και αφού ένα ή δύο μέρη της συνεργασίας αποχωρούσαν για διάφορους λόγους.
Σήμερα, τα ανεπιτυχή πολιτικά πειράματα συνεχίζονται, με τη συνεργασία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ, υπό τον Νίκο Αναστασιάδη. Εφευρέθηκε ο τίτλος της Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, κατ' απομίμηση της ονομασίας Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με την οποία κατήλθαν στις εκλογές το 1993, πάλιν ο ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ με υποψήφιο τον Γλαύκο Κληρίδη.
Η τότε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας διαλύθηκε λίγους μήνες προτού εκπνεύσει η θητεία της. Σήμερα, οι Νίκος Αναστασιάδης και Μάριος Καρογιάν μιλούν για κυβέρνηση «μακράς πνοής». Η προϊστορία, όπως την προδιαγράψαμε, δεν επιβεβαιώνει αυτήν την προσδοκία. Πολύ περισσότερο όταν θα κληθεί να λειτουργήσει σε ένα ταραγμένο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, όπου θα χρειαστούν τεράστιοι συμβιβασμοί από τους δύο εταίρους και πολλή ικανότητα, για να υπάρξει σωστή διαχείριση των μεγάλων προβλημάτων που θα προκύψουν.
Το θετικό είναι όμως ότι, ύστερα από μια περίοδο διακυβερνήσεων, «μιξ» ιδεολογικής ταυτότητας, ή μάλλον διακυβερνήσεων αριστεράς-κεντροδεξιάς, αυτή η κυβέρνηση θα έχει καθαρό στίγμα Κεντροδεξιάς. Εφόσον, βέβαια, εκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης. Θα εισέλθουμε σε μια περίοδο διακυβερνήσεως κατά την οποία θα δοκιμαστούν και οι επιλογές ενός καθαρού κεντροδεξιού σχήματος, με αντιπολίτευση αμιγώς αριστερή.
Θα δοκιμαστούν και τα δύο σχήματα, τόσο σε επιλογές στο εθνικό θέμα, όσο και στα οικονομικο-κοινωνικά προβλήματα. Οι προκλήσεις θα είναι τεράστιες και στα δύο θέματα, όπως φυσικά και στα θέματα εκσυγχρονισμού του κράτους και των δημοκρατικών θεσμών. Και ακόμη, στο κατά πόσο η κεντροδεξιά κυβέρνηση και η αριστερή κυβέρνηση θα μπορέσουν να βρουν κοινούς παρονομαστές, για την από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων. Γιατί χωρίς αυτήν τη συνεργασία, δεν πρόκειται να βγούμε από τα αδιέξοδα που θα βρούμε μπροστά μας. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου