Το πολιτικο-οικονομικό μοντέλο σάπισε πριν από χρόνια…

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Γιατί οι Κύπριοι βρίζουμε την Καγκελάριο Μέρκελ, τον Υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε και γενικά τους Γερμανούς; Γιατί κατηγορούμε τους ξένους για τα δεινά μας; Ως λαός δεν έχουμε αυτογνωσία. Μας αρέσει να είμαστε αιωνίως τα καημένα τα θύματα, με επιλεκτική αξιοπρέπεια. Μόνο που λησμονούμε μιαν οδυνηρή πραγματικότητα, που ο μέγας Θουκυδίδης διασάλπισε πριν από 2500 χρόνια:
Ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ πόλεων (σήμερα κρατών) είναι το συμφέρον. Οι Γερμανοί και οι εταίροι μας υπερασπίζονται τα κρατικά και εθνικά συμφέροντά τους. Το απέδειξαν πλειστάκις, ακόμα και με πολέμους. Εναπόκειται στους συνετούς, σώφρονες και αποφασισμένους λαούς να τους ανακόψουν. Οι Γερμανοί, όπως και όλα τα σοβαρά κράτη, πάντοτε προάγουν τα συμφέροντά τους. Σήμερα χρησιμοποιούν την Κύπρο ως προσάναμμα στην αναμέτρησή τους με τους Ρώσους. Εμείς, ως ηγεσία και ως λαός, πώς υπερασπιζόμαστε τα κρατικά συμφέροντά μας;

Χθες, ο Σόιμπλε είπε μιαν οδυνηρή αλήθεια, που οι… πάνσοφοι ηγέτες μας, νυν και πρώην, δεν επιθυμούν να αντιμετωπίσουν: «Το οικονομικό μοντέλο της Κύπρου έχει χρεοκοπήσει». Όσοι διαθέτουν δύο δράμια ψυχραιμία και μυαλό, και δεν παρασύρονται από λαϊκισμούς, τερατολογίες, ψεύδη και ανέξοδες φλυαρίες για να χειροκροτεί η μπλέμπα, γνωρίζουν ότι το πολιτικό και το οικονομικό μοντέλο της νήσου έχει από χρόνια χρεοκοπήσει. Και σαπίσει. Είναι η ρίζα και η φύτρα της σημερινής κακοδαιμονίας μας.
Γιατί κατηγορούνται οι ξένοι για λάθη, ανεπάρκειες, εγκλήματα και ανικανότητες δικών μας ηγετών; Γιατί οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας γίνονται έξω από το Προεδρικό και τη Βουλή; Αυτές έπρεπε να γίνονται έξω από τα γραφεία κάθε κόμματος, επειδή από εκεί ξεκινούν τα προβλήματα του τόπου. Το πολιτικό και οικονομικό μοντέλο της Κύπρου ξεπεράστηκε εδώ και πάνω από 25 τουλάχιστον χρόνια.
Οι ηγέτες μας δεν συνειδητοποίησαν τις τρομακτικές διαστάσεις της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού και τις επιπτώσεις της. Πρόεδροι, κυβερνήσεις και κόμματα δεν αντιλήφθηκαν τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και της αλληλεξάρτησης. Οι τρεις τελευταίες κυβερνήσεις δεν κατανόησαν επακριβώς τι σήμαινε για την Κύπρο η ένταξή της στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Έτσι παρατηρούμε τις ίδιες τριτοκοσμικές, κουτοπόνηρες, γελοίες πρακτικές, στηριγμένες στην άθλια νοοτροπία του «ως τζιείθθεμέρου», ή στην ακόμα αθλιέστατη δικαιολογία, «εγιώ, εν τζιαι…».
Πόσα χρόνια ακούμε από τους ηγήτορες του τόπου για τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας; Πόσες χιλιάδες φορές ακούσαμε τις ίδιες υποσχέσεις και τελευταία δεσμεύσεις για ένα νέο κρατικό και οικονομικό μοντέλο, στηριγμένο σε ευρωπαϊκά πρότυπα; Πόσες φορές ο Διοικητής της ΕΚΤ, αξιωματούχοι του ΔΝΤ και της Κομισιόν, διεθνούς φήμης και σοβαρότητας οικονομολόγοι προέτρεψαν την Κύπρο να επιφέρει τις αναγκαίες αλλαγές, θεσμικές, διοικητικές, διαρθρωτικές, ακόμα και ανατρεπτικές, ώστε το κράτος να εκσυγχρονιστεί και η Δημ. Διοίκηση να γίνει παραγωγική;
Πόσες φορές επισημάνθηκε από εταίρους και άλλους ξένους ειδήμονες το υπερτροφικό μέγεθος του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια εταίροι μας ξανά και ξανά έθεσαν θέμα ξέπλυμα βρόμικου χρήματος; Στο μνημόνιο που ο Δ. Χριστόφιας συμφώνησε πέρσι, το 95% των εισηγήσεων αφορούν μέτρα που τέσσερις, τουλάχιστον, κυβερνήσεις όφειλαν να πάρουν.
Γιατί δεν τα πήραν; Το κυπριακό πολιτικό και οικονομικό μοντέλο σάπισε και βρόμισε πριν από πολλά χρόνια. Απλώς η κρίση έσπασε το απόστημα και διαχύθηκαν όλα τα πυώδη και δυσώδη που σήμερα μας προκαλούν αναγούλα, οργή, αποστροφή και διοχετεύονται εναντίον ξένων αντί κατά των πραγματικών ενόχων.                                                                                          ΠΗΓΗ