Για τη «γάγγραινα των Κυπριακών Αερογραμμών» και το ΡΙΚ

| Εκτύπωση | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Οι Ημικρατικοί είναι ή οφείλουν να είναι Οργανισμοί δημόσιας ωφελείας. Προεκλογικά και μετεκλογικά γίνεται πολύς λόγος κατά της ιδιωτικοποίησής τους επειδή, λέγεται, είναι «κερδοφόροι». Για ποιους; Όχι βέβαια για τους πολίτες αλλά για το κράτος. Οι πολίτες φορολογούνται για να αιμοδοτούνται Ημικρατικοί που διαρκώς παρουσιάζουν ζημιές.
Η κακοδαιμονία Ημικρατικών Οργανισμών, που κατάντησαν πίθοι των Δαναΐδων, έγκειται και στην κακοδιαχείριση, στο υπεράριθμο προσωπικό και, προπάντων, σε ρουσφετολογικές, διαχρονικά, και αναξιοκρατικές επεμβάσεις κυβερνήσεων και κομμάτων, κυρίως διά των διορισμένων κομματικών Διοικητικών Συμβουλίων. Ο αναγνώστης μας, Ανδρέας Ζένιος, με πολύχρονη προσφορά στο ΡΙΚ και στα κοινά, καταθέτει την άποψή του:

«Η εμφάνιση των συντεχνιακών ηγετών των Κυπριακών Αερογραμμών στη μεσημβρινή εκπομπή του ΡΙΚ (8/3/2013) επιβεβαίωσε την προχωρημένη γάγγραινα, από την οποίαν πάσχει η εταιρεία. Η ουσία του προβλήματος έγκειται στη διαχρονική ανικανότητα των Δ.Σ. να εντοπίσουν τη ρίζα της κακοδαιμονίας και να τροχοδρομήσουν ριζοσπαστικές λύσεις. Ανικανότητα ή κομματικές παρεμβάσεις; Δεν έχει σημασία. Ο ασθενής θα πεθάνει έτσι κι αλλιώς. Η κυπριακή οικονομία αρκετά πλήρωσε για τη γάγγραινα των Κ.Α., την περίθαλψη και ταφή της Eurocypria.
Δεν έχει, πλέον, τη δυνατότητα να κρατεί στη ζωή ετοιμοθάνατους. Είναι, όμως, εκπληκτικό πως, ενώ σαν χώρα διαθέτουμε άριστα καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό, με διεθνή αναγνώριση, δεν αξιοποιείται στις θέσεις-κλειδιά. Είναι φανερό πως τα εκάστοτε Δ.Σ. απέτυχαν να ασκήσουν τις διοικητικές τους αρμοδιότητες, διαφορετικά θα έπρεπε από χρόνια να διαπιστώσουν τη ρίζα του κακού (όχι επιφανειακούς λόγους) και να εισηγηθούν στον ιδιοκτήτη (το Κράτος), τα απαραίτητα διορθωτικά μέτρα και όχι να "κλοτσούν τη μάππαν έξω".
»Καιρός είναι η νέα γενιά να αναλάβει το δύσκολο έργο να σώσει τη χώρα από την κακοδιοίκηση, που η δική μας γενιά (είμαι 80 χρονών) την έχει οδηγήσει. Πριν κλείσω θα ήθελα να κάμω και αναφορά στην εναρκτήρια δήλωση του κειμένου σας, "Δύο είναι οι μεγαλύτερες και διαχρονικά ανίατες γάγγραινες του Δημοσίου. Το ΡΙΚ και οι Κ.Α.". Για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση μπορώ να εκφράσω την άποψη, λόγω της πολύ μακράς ενασχόλησής μου με το θέμα. Η ασθένεια είναι ακόμη ιάσιμη.
Το 1997, με την ευκαιρία της ψήφισης τού περί της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου Νόμου (Ν7/1998), υπέδειξα την άμεση ανάγκη για επαναπροσδιορισμό της αποστολής του ΡΙΚ, λόγω της μετάβασης από το μονοπωλιακό καθεστώς στη φιλελευθεροποίηση του Μέσου και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας της. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Έκτοτε, οι εκάστοτε πρόεδροι των Δ.Σ., λίγους μήνες πριν παραδώσουν τη σκυτάλη, αναφέρονται στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού της αποστολής του ΡΙΚ.
»Η επίσημη αποστολή του ΡΙΚ, "να προσφέρει το ίδιο το πλήρες φάσμα των προγραμμάτων σε όλους του πολίτες", καθορίστηκε το 1959 κάτω από μονοπωλιακό καθεστώς. Από το 1995 ο ιδιωτικός τομέας προσφέρει δωρεάν πολύ μεγάλο ποσοστό τηλεοπτικών προγραμμάτων. Η αποστολή της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης πρέπει να διαφοροποιηθεί ώστε να προσφέρει προγράμματα που η ιδιωτική πρωτοβουλία αδυνατεί να πράξει, και όχι να προσφέρει τα ίδια.
Η νέα οργανωτική δομή του ΡΙΚ θα επιφέρει δραστικές εξοικονομήσεις και το ΡΙΚ θα παύσει να είναι γάγγραινα της οικονομίας. Κάποιος, όμως, πρέπει να κινήσει τη διαδικασία. Ποιος είναι αυτός; Ο αρμόδιος υπουργός ή το Δ.Σ.; Είμαι στη διάθεσή τους για μια πλήρη περιγραφή μιας σύγχρονης Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, που να συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα χάριν του δημοσίου συμφέροντος».                                                                                                   ΠΗΓΗ