Η αίθουσα 54 της Βουλής των Ελλήνων

| Εκτύπωση http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/341353| Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο κυπριακός Ελληνισμός απαιτεί την αλήθεια. Όχι επιλεκτικά ψίχουλα ενός λειψού «πορίσματος», του οποίου ήδη αμφισβητείται η αξιοπιστία και η αντικειμενικότητα.
Πρώτο καθήκον του ιστορικού, έλεγε ο Θουκυδίδης, είναι να αναζητεί την αλήθεια με πείσμονα επιμονή. Η Επιτροπή για το Φάκελο της προδοσίας της Κύπρου αναζήτησε με πείσμονα επιμονή την αλήθεια; Ο Γερμανός ιστορικός Λεόπολντ φον Ράνκε επιδίωξε με πάθος την «αντικειμενικότητα» και υποστήριζε ότι ο ιστορικός οφείλει «να αφηγηθεί τα γεγονότα όπως πράγματι έγιναν». Η Επιτροπή για το Φάκελο της Κύπρου πόσο αντικειμενική είναι στο υπό ετοιμασία «πόρισμα» ή «έκθεση» για όσα αφορούν το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή; Ο Βρετανός ιστορικός Ε.Χ. Καρρ, είπε: «Η ιστορία είναι μια διαδικασία και δεν μπορείς να απομονώσεις ούτε ένα κομμάτι της και να το μελετήσεις μόνο του - όλα είναι πλήρως αλληλεξαρτώμενα».
Η Επιτροπή γνωρίζει όλα τα γεγονότα; Έχει όλα τα έγγραφα; Έχει όλες τις μαρτυρίες; Τις διασταύρωσε; Τις επιβεβαίωσε; Με ποιαν αντικειμενικότητα; Με ποιαν ιστορική ακρίβεια; Βρήκε, επιτέλους, την αλήθεια και είναι έτοιμη να μας διαφωτίσει;
Πρώτα απ’ όλα τα μέλη της Επιτροπής δεν είναι ιστορικοί αλλά πολιτικοί. Δεύτερον, ο πρόεδρός της, συνεπώς, θα παρουσιάσει ένα πολιτικό «πόρισμα» ή «έκθεση». Τρίτον, πριν ακόμα δημοσιοποιηθεί το «πόρισμα», ένα εκ των μελών της Επιτροπής, ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Γ. Γεωργίου, παραιτήθηκε. Και καταγγέλλει σημεία και τέρατα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί δεν το έπραξε προ καιρού, όταν ο Μ. Σιζόπουλος προέβαινε σε δηλώσεις και άφηνε να νοηθεί ότι θα εκδιδόταν «πόρισμα» και όχι μια απλή καταγραφή κάποιων μαρτυριών. Τέταρτον, ποιος λέγει την αλήθεια αν η Επιτροπή νομιμοποιείται να εκδώσει ή όχι «πόρισμα»; Ο Γ. Γεωργίου, που ισχυρίζεται ότι στους όρους εντολής της Επιτροπής δεν περιλαμβάνεται πουθενά πρόνοια για έκδοση πορίσματος; Ή ο Μ. Σιζόπουλος και ο Κοιν. Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ, Ν. Κατσουρίδης, που επιμένουν ότι με απόφαση της Βουλής, στις 30/1/1989, η Επιτροπή πρέπει να εκδώσει πόρισμα; Δεν είναι αυτή η ουσία.
Εκείνο που ενδιαφέρει κάθε Έλληνα της Κύπρου είναι αν διά του πονήματος της Επιτροπής θα μάθουμε, επιτέλους, την αλήθεια για την προδοσία και την καταστροφή. Αλλά πώς θα γίνει αυτό; Ένα σημαντικό τμήμα της αναζητούμενης αλήθειας βρίσκεται καταχωνιασμένο και διπλοκλειδωμένο στην αίθουσα 54 της Βουλής των Ελλήνων. Για λόγους, που οι απλοί πολίτες δεν κατανοούν, η Ελλάδα φέρεται να αρνείται από ετών να παραδώσει στην Επιτροπή έγγραφα, μαρτυρίες και καταθέσεις Ελλήνων πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου. Αφού, λοιπόν, η Επιτροπή δεν έχει και αυτό το σημαντικό μαρτυρικό και αποδεικτικό υλικό, τι είδους αντικειμενικό «πόρισμα» θα εκδώσει; Ο Γ. Γεωργίου υποστηρίζει ότι μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας υπάρχει σύμβαση για την ανταλλαγή πληροφοριών. Ο ΔΗΣΥ, πολιτικοί αρχηγοί και ο Πρόεδρος της Βουλής ζήτησαν την ενεργοποίησή της. Γιατί μέχρι σήμερα δεν συνέβη κάτι τέτοιο;
Ο ΔΗΣΥ, διά του Γ. Γεωργίου υποστηρίζει ότι δεν θα γίνει συνεργός σε βάναυση παραποίηση της ιστορίας. Κι όμως: Ο Ν. Κατσουρίδης ισχυρίζεται ότι «όλη η Κύπρος γνωρίζει την ιστορική αλήθεια». Ποια «όλη Κύπρος»; Και ποιαν «ιστορική αλήθεια» γνωρίζει; Πόσοι Κύπριοι γνωρίζουν -δηλ. έχουν άμεση πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα, μαρτυρίες, αποδείξεις, καταθέσεις- τα πραγματικά γεγονότα εκείνης της ταραγμένης περιόδου; Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει κανέναν πολίτη να σκεφτεί ότι η έκδοση «πορίσματος» στα τέλη Ιανουαρίου ενδέχεται να εξυπηρετήσει πρώτιστα προεκλογικούς σκοπούς, κομματικές σκοπιμότητες, θα αναρριπίσει ξανά πάθη και μίση. Ήδη, ο αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, εκ των πρωταγωνιστών και ηρώων πολεμιστών, που το 1974 έσωσαν τη Λευκωσία, καταγγέλλει προσπάθεια διασυρμού και σπίλωσης της ιστορίας και των αγώνων του. Πώς;
Έγιναν αποδεκτές μαρτυρίες στρατιωτών του αλλ’ ο ίδιος δεν κλήθηκε ενώπιον της Επιτροπής για να δώσει τη δική του εκδοχή! Αυτό είναι αξιόπιστη έρευνα και αυτό λέγεται σοβαρή καταγραφή γεγονότων;
Σε άλλες περιπτώσεις παραγνωρίστηκαν ή υποβαθμίστηκαν κρίσιμα έγγραφα, όπως το ημερολόγιο του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, που καταφερόταν κατά της χούντας ως καταστροφέα της Κύπρου ή έγιναν αποδεκτές μαρτυρίες στρατιωτών, που σπιλώνουν ονόματα και μνήμες Ελλήνων αξιωματικών. Ο κυπριακός Ελληνισμός δικαιούται και αξιώνει να ξέρει ποιοι και γιατί τον πρόδωσαν και τον κατέστρεψαν. Απαιτεί όλη την αλήθεια. Χωρίς ψιμυθιώσεις και διαστρεβλώσεις. Όχι επιλεκτικά ψίχουλα ενός λειψού «πορίσματος», του οποίου ήδη αμφισβητείται η αξιοπιστία και η αντικειμενικότητα.