Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Ὁ Γέροντας Παΐσιος καὶ οἱ νέοι


http://tistheosmegas.blogspot.com/2010/08/blog-post_2245.html

Ὁ Γέροντας εἶχε ἰδιαίτερη πνευματικὴ σχέση μὲ τοὺς νέους. Τοὺς ἀγαποῦσε πραγματικὰ σὰν παιδιά του, ἐνδιαφερόταν νὰ βροῦν τὸν δρόμο τους καὶ προσευχόταν γι' αὐτούς. Τοὺς βοηθοῦσε νὰ ὑπερβοῦν τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματά τους. Συνέπασχε καὶ συμπονοῦσε μαζί τους. Αὐτοὶ διαισθανόμενοι τὴν μεγάλη του ἀγάπη, τοῦ εἶχαν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη, τοῦ ἔκαναν ὑπακοή, καὶ κυριολεκτικὰ τὸν λάτρευαν...

Έβλεπες στὸ Κελλὶ τοῦ νέους ποῦ ζοῦσαν πνευματικὰ καὶ ἤθελαν νὰ ἀφιερωθοῦν στὸν Θεὸ καὶ ἄλλους ποῦ ἤθελαν νὰ κάνουν οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ ναρκομανεῖς, ἀναρχικούς, παραστρατημένους, ψυχασθενεῖς, μπερδεμένους, ἀπελπισμένους μέχρι αὐτοκτονίας. Ἀφοῦ μὲ τὶς συμβουλὲς τοῦ Γέροντα μετανοοῦσαν καὶ συνέρχονταν, στὴν συνέχεια τὸν ἐπισκέπτονταν ἀλλοιωμένοι πνευματικὰ ἀλλὰ καὶ κήρυκες μετανοίας στοὺς φίλους τους, ποῦ τοὺς ἔφερναν μαζί τους στὸν Γέροντα. Γιὰ νὰ φανεῖ ὁ τρόπος...
... βοηθείας, σημειώνονται ἐνδεικτικῶς λίγα...περιστατικά:

*Βοήθησε πολλοὺς τοξικομανεῖς νὰ ἀποτοξινωθοῦν. Στὴν ἀρχὴ κατόρθωνε νὰ ξυπνήσει τὸ ἐνδιαφέρον τους, νὰ ἐπικοινωνήσει μαζί τους κερδίζοντας τὴν ἐμπιστοσύνη τους. Τὸν παρακολουθοῦσαν μὲ προσοχὴ καὶ δέχονταν τὶς συμβουλές του. Πολλοὶ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν βοήθειά του ἀπελευθερώθηκαν ἀπὸ τὸ πάθος καὶ ἔγιναν θερμοὶ Χριστιανοὶ καὶ καλοὶ οἰκογενειάρχες. Ἔλεγε μὲ συμπόνια: «Τὰ καημένα, δὲν μποροῦν νὰ συμμαζευτοῦν. Ἡ νεολαία σήμερα ἀχρηστεύεται μόνη της». Ὁ ἴδιος τους ἔδενε τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ παπούτσια, ἐδίωχνε τὶς μύγες ποῦ τοὺς ἐνοχλοῦσαν καὶ τακτοποιοῦσε τὰ μαλλιά τους ποὺ ἔπεφταν στὰ μάτια τους. Τοὺς συμβούλευε νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ ζοῦν πνευματικὴ ζωή, νὰ βροῦν μία ἁπλὴ ἐργασία, γιὰ νὰ ἀπασχολοῦνται. Συνιστοῦσε νὰ τρῶνε καρότα καὶ τοὺς ἔδινε καὶ ἄλλες πρακτικὲς ὁδηγίες. Τοὺς ἔστελνε σὲ κατάλληλο περιβάλλον γιὰ ἀποτοξίνωση, τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἐνταχθοῦν στὴν κοινωνία καὶ νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια.

Κάποιος ναρκομανὴς νέος προσπαθοῦσε νὰ κόψει τὸ πάθος του ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὑπέφερε ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἰκογένειά του. Ἂν καὶ μέσα τοῦ εἶχε μία ἀμυδρὰ καὶ ἀκαθόριστη εἰκόνα γιὰ τὸν π. Παΐσιο, ἐν τούτοις στήριξε σ' αὐτὸν τὴν τελευταία του ἐλπίδα. «Θάχει αὐτὸς κανένα φάρμακο γιὰ νὰ τὰ κόψω», σκεφτόταν κατηφορίζοντας πρὸς τὴν "Παναγούδα". Μόλις τὸν εἶδε ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε χαμογελώντας: «Ἔλα, ἔλα• ἔχω κάτι καλὰ χάπια γιὰ σένα», καὶ τοῦ ἔβαλε στὴν φούχτα τοῦ λίγα φουντούκια.

Πράγματι τὰ «χάπια» τοῦ ἀποδείχθηκαν ἀποτελεσματικὰ καὶ ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἡ ἐξάρτηση τοῦ νέου ἀπὸ τὰ ναρκωτικὰ κόπηκε «μαχαίρι»!

*Μαρτυρία ἀνωνύμου: «Κάποτε εἶδα ἕνα φοιτητῆ, γνωστὸ ὁμοφυλόφιλο, ποῦ ἦρθε νὰ δεῖ τὸν π. Παΐσιο. Μὲ τὴν συζήτηση ἦρθε σὲ μετάνοια καὶ ἄλλαξε ἡ ζωή του. Μετὰ τὸν συναντοῦσα σὲ ἀγρυπνίες στὴν Θεσσαλονίκη. Στεκόταν πίσω ἀπὸ μία κολώνα καὶ ἔχυνε ἄφθονα δάκρυα. Ἔκλαιγε βουβὰ καὶ ἤρεμα. Θαύμασα τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μετάνοια τοῦ ἄνθρωπου, ἀλλὰ καὶ τὴν χάρη τοῦ Γέροντα ποῦ κατάφερνε "νὰ ἐξαγάγη τίμιον ἀπὸ ἀναξίου". Τὸν συνάντησα πάλι στὴν "Παναγούδα" νὰ φέρνει καὶ ἄλλους ὁμοίους παραστρατημένους νέους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν καὶ αὐτοί».

Ὁ Γέροντας τόνιζε ἰδιαίτερα στοὺς νέους τὴν ἁγνότητα λέγοντας: «Νὰ ξέρετε, οἱ νέοι ποῦ θὰ κρατηθοῦν σήμερα καθαροὶ θὰ ἀριθμηθοῦν μὲ τοὺς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν ὥρα τῆς κρίσεως».

*Εἶναι πολλὲς οἱ περιπτώσεις ποῦ μανιώδεις καπνιστὲς ἔκοψαν τὸ τσιγάρο χάρη στὸν Γέροντα. Τὰ λόγια του δὲν ἦταν ἁπλὲς συμβουλὲς ἀλλὰ εἶχαν δύναμη. Ἔφερναν διάθεση ἀποστροφῆς πρὸς τὸ τσιγάρο καὶ κοβόταν ἢ ἐπιθυμία νὰ καπνίσουν. Ἀλλὰ περισσότερο βοηθοῦσε μὲ τὴν προσευχή του.

Μαρτυρία ἀνωνύμου: «Ἦρθα, γιὰ νὰ γίνω μοναχός. Δὲν φόρεσα σκοῦφο, γιατί ἀκόμη δὲν μποροῦσα νὰ κόψω τὸ τσιγάρο. Κάπνιζα τότε δύο πακέτα τὴν ἡμέρα. Προσπαθοῦσα. Τὰ ἔσχιζα, τὰ πετοῦσα, καὶ ὕστερα τὴν ἄλλη ἡμέρα πήγαινα, τὰ εὕρισκα καὶ κάπνιζα. Ἂν καὶ ντρεπόμουν, πῆγα καὶ τὸ εἶπα στὸν Γέροντα. Μοῦ ἀπάντησε:

-Θὰ σηκωθεῖς, μὴ φοβᾶσαι, καὶ μὲ χτυποῦσε παρηγορητικὰ στὸν ὦμο.

»Ἦταν ἡ ὥρα δέκα τὸ πρωί. Μέχρι τὸ βράδυ δὲν σκέφθηκα καθόλου τὸ τσιγάρο. Ἀπὸ τότε τὸ ἔκοψα μὲ τὶς προσευχές του καὶ ἔγινα μοναχός. Γιὰ μένα αὐτὸ ἦταν θαῦμα».

Διηγεῖται ἄλλος προσκυνητής: «Ἐπισκεφθήκαμε τὸν Γέροντα καὶ ἐκεῖ ποῦ καθίσαμε, ἔβγαλα νὰ καπνίσω. Ἄναψα τὸ τσιγάρο ἀσυναίσθητα, γιατί κάπνιζα τρία πακέτα τὴν ἡμέρα. Ὁ Γέροντάς μου παίρνει τὸ τσιγάρο ἀπὸ τὸ στόμα καὶ μοῦ λέει: "Δὲν θὰ ξανακαπνίσεις μέχρι νὰ βγάλουν οἱ Γερμανοὶ τὸ μηχάνημα ποὺ καθαρίζει τοὺς πνεύμονες". Στὸ Μοναστήρι ποῦ διανυκτερεύσαμε συνειδητοποίησα μετὰ ἀπὸ τρεῖς ὧρες ὅτι δὲν κάπνισα, ἀλλὰ οὔτε καὶ εἶχα ἐπιθυμία πλέον νὰ καπνίσω. "Ἔκοψα τὸ τσιγάρο τελείως»…

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου» τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαὰκ

Πηγή:Ἑλληνισμὸς-Ὀρθοδοξία

Δεν υπάρχουν σχόλια: