Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Επόμενε Πρόεδρε, σας λυπάμαι!..


| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο επόμενος Πρόεδρος να αναζητήσει και να αποδώσει ποινικές ευθύνες για πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα καθοσιώσεως σε βάρος του τόπου

Ποιος τιτάνας θα σώσει την Κύπρο από την οικονομική και πολιτική καταστροφή; Ποιος είναι εκείνος ο αδιάφθορος ηγέτης, που θα αναλάβει το επαχθέστατο έργο να ξελασπώσει τον τόπο από τον φοβερό οικονομικό όλεθρο, όπου τον έσυρε η εγκληματική ανεπάρκεια των κομμουνιστών κυβερνώντων; Και ποιος είναι ο δυνατός ηγέτης, που θα πάρει οδυνηρές αποφάσεις, παραμερίζοντας τη γάγγραινα των κομμάτων και τους εκβιασμούς των συντεχνιών και θα ανορθώσει την οικονομία; Δεν βλέπουμε φως. Δεν πιστεύουμε ότι κάποιος από τους υποψήφιους είναι σε θέση να αναλάβει αυτό το τιτάνιο και σισύφειο έργο της διάσωσης του τόπου από τους πολιτικούς, κομματικούς, τραπεζικούς λυμεώνες, που τον σώρευσαν σε ερείπια. Διότι ακόμα και να είχαμε τέτοιον ήρωα ηγέτη, θα κατακρημνιζόταν πρώτα από τους παρακοιμώμενους κομματικούς και στη συνέχεια θα κατασπαρασσόταν από το αδίστακτο οικονομικό, τραπεζικό και κοινωνικό κατεστημένο που λυμαίνεται τον τόπο.
Ενώ ο υπό πτώχευση και κατάρρευση τόπος οδεύει προς τις κάλπες, ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όποιος και να είναι, καλείται από τώρα, αν δεν το έπραξε ήδη, να επιμετρήσει σε ποιαν απίστευτη -οικονομική, πολιτική, κοινωνική, εργατική- κόλαση θα εισέλθει. Και να προσμετρήσει με ποιους και πόσους σατανάδες θα αναμετρηθεί ώστε να επιδιώξει να επιβληθεί και να σώσει τον τόπο. Τι θα βρει μπροστά του, ο επόμενος Πρόεδρος; Πρώτα απ’ όλα θα βρει μια κατεστραμμένη και ανατιναγμένη οικονομία. Η παγκόσμια κρίση απλώς έσπασε την κυπριακή φούσκα και διέτρησε την εικονική, δηλ. πλασματική, ευμάρεια των Κυπρίων. Όλοι γνώριζαν ότι για πολλά χρόνια ζούσαμε πέραν των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας και επιβιώναμε με δανεικά. Τα γράφαμε, τα αναλύαμε, αλλά κανείς δεν άκουγε. Η μεγαλύτερη τραγωδία της Κύπρου δεν είναι η κρίση αυτή καθαυτή. Είναι ότι στην κρισιμότερη στιγμή του τόπου βρίσκεται στο πηδάλιο, για να διαχειριστεί μια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ένας ανάξιος, ανεπαρκής και ιδεολογικά εγκυστωμένος και ανίκανος Πρόεδρος.

Ο Δ. Χριστόφιας κατ’ επανάληψη δήλωσε δημόσια και καυχήθηκε με έπαρση και αλαζονεία, εντός και εκτός Κύπρου, ότι, κομμουνιστής γεννήθηκε και κομμουνιστής θα πεθάνει. Είναι, λοιπόν, λογικό να αναμένει κανείς από έναν ορκισμένο κομμουνιστή ότι θα επιχειρήσει να διασώσει και να λύσει μια τόσο σοβαρή κρίση; Όχι βέβαια! Θα κάνει, και έκανε, ακριβώς το αντίθετο! Συνέβαλε και επιμένει να συμβάλλει ώστε η κρίση να γίνει βαθύτερη και ακόμα πιο ολέθρια. Θα το ξαναπούμε: Ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και επί σκοπώ, άφησαν ή και συνήργησαν ώστε τα πράγματα με την οικονομία να χειροτερέψουν επειδή, ναι, στόχος τους είναι ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ και το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία. Δεν παραγνωρίζουμε τα εγκλήματα τραπεζιτών όπως δεν υποτιμούμε την παγκόσμια κρίση. Όμως, ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, αν ήθελαν, θα μπορούσαν ΕΓΚΑΙΡΑ, όπως όλοι τους εκλιπαρούσαμε, να είχαν πάρει μέτρα για να προλάβουν και να μειώσουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και στον τόπο.
Αρνήθηκαν ΣΚΟΠΙΜΑ να το πράξουν. Με αποτέλεσμα να μας οδηγήσουν στον Μηχανισμό Στήριξης και στην Τρόικα. Ξέρουμε ότι μετά την κατάθεση του προσχεδίου της Τρόικας, ο Πρόεδρος ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ απαγόρευσε στους, κατ’ αυτόν, «μανδαρίνους» του Υπουργείου Οικονομικών να ετοιμάσουν έγκαιρα τις αντιπροτάσεις μας. Τώρα, ο Δ. Χριστόφιας, με περισσή υποκρισία, διαμηνύει στην Τρόικα ότι… βιάζεται για την υπογραφή του μνημονίου, αυτός που με κωμικότητα την… απειλούσε ότι θα κατεβεί στους δρόμους με τις συντεχνίες για να… διαδηλώσει.
Το δεύτερο μέγιστο πρόβλημα, πέραν του Κυπριακού, που θα βρει μπροστά του ο επόμενος Πρόεδρος, είναι απείρως χειρότερο: Θα έχει να κάνει με μια πλήρως ΑΚΕΛοκρατούμενη, και ελεγχόμενη από την Επαγρύπνηση του ΑΚΕΛ, Δημόσια και Ημικρατική Υπηρεσία και, φυσικά, την Κεντρική Τράπεζα. Ο Δ. Χριστόφιας θα φύγει με τις αρές των πολιτών, ως ο χείριστος των Προέδρων. Όμως, πίσω του θα αφήσει διορισμένα ΑΚΕΛικά παραπούλια. Όλοι αυτοί είναι κυρίως νέοι, 40ρηδες, 45ρηδες ή και 50ρηδες, δηλ. θα έχουν μπροστά τους πάρα πολλά χρόνια για να υπηρετούν το ΑΚΕΛ. Θα πει κανείς: «Μα, και τα άλλα κόμματα δεν έκαναν τα ίδια;». Βεβαίως, αλλά κανένα δεν μπορεί να παραβγεί με τις μεθοδεύσεις του ΑΚΕΛ.
Τελευταία αλλά πειστική απόδειξη, ο διορισμός του νέου υπαρχηγού της Αστυνομίας.
Γι’ αυτό, ειλικρινά λυπούμαστε τον επόμενο Πρόεδρο. Ελπίζουμε, όμως, ότι θα έχει τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και το ηγετικό ανάστημα να αντιμετωπίσει, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και πολιτικούς ενδοιασμούς ή υπολογισμούς, αυτό το φοβερό κατάντημα, στο οποίο μας οδήγησε η ΑΚΕΛική και Χριστόφεια θεομηνία. Και να αναζητήσει αμέσως και να αποδώσει ποινικές ευθύνες για πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα καθοσιώσεως σε βάρος αυτού του τόπου. Αυτό απαιτούν με οργή οι πολίτες.                                                                                                          ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια: