Ο φτωχούλης του Θεού, Αγιος Τρύφωνας

http://tistheosmegas.blogspot.com/2011/02/blog-post.html#more

Ταπεινός και φτωχούλης του Θεού, ο σημερινός Αγιος, ο Αγιος Τρύφωνας. Από τη Λάμψακο της Φρυγίας, ένα παιδόπουλο που έβοσκε χήνες για να ζήσει και δόξαζε τον Θεό για να κερδίσει την αιωνιότητα. Ο Κύριος έδωσε στον Τρύφωνα την ευλογία να θεραπεύει ασθένειες ανθρώπων και μάλιστα να διώχνει φοβερά δαιμόνια καθώς και ασθένειες των φυτών -γιαυτό και είναι ο προστάτης των γεωργών-. Δίχως θεολογίζουσες εξάρσεις, χωρίς"καινοτόμες" απόψεις, θεολογούσε με την ζωή του, με τον απλούστερο και ασφαλέστερο των τρόπων: Μαρτυρώντας Χριστό σε εποχές ειδωλολατρικές και τελικά, υπογράφοντας την πίστη του με το αίμα των φρικτών βασανιστηρίων και με τον αποκεφαλισμό του. Αγένειος νεαρός εμφανίζεται στις εικόνες, κρατώντας τα "όπλα" που τον αναγόρευσαν νικητή στις μάχες του: Τον Σταυρό για τους δαίμονες και τους πειρασμούς και το κλαδευτήρι για τον άρτον του τον επιούσιον. Η τίμια κάρα του βρίσκεται στην Ι.Μονή Ξενοφώντος και στην έκδοση της Μονής με τίτλο " Αγιος Μάρτυς Τρύφων" διαβάζουμε : "Ἡ παρουσία τῆς τιμίας Κάρας τοῦ πανενδόξου καὶ μακαρίου θείου Τρύφωνος...
... τοῦ Μεγαλομάρτυρος στὴν ἁγία Μονή μας, προσδίδει ἐξαίρετη εὐλογία καὶ τιμὴ σ᾿ Αὐτὴν καὶ ἀποτελεῖ πηγὴ θείων δωρεῶν καὶ χαρισμάτων, ἀλλὰ καὶ φυγαδεύει τὶς ἀσθένειες τῶν ἀγρῶν καὶ κήπων. Ἐπίσης, στὴν Μοναστηριακὴ περιοχὴ διασώζεται ἱερὸ Κελλίο ἀφιερωμένο στὸν μεγάλαθλο Ἅγιο Τρύφωνα τὸν Ἀνάργυρο, στὸ ὁποῖο ἐφησυχάζουν τρεῖς πατέρες, αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεὸ καὶ τὸν θεράποντα Αὐτοῦ ἀξιομακάριστο θεῖο Τρύφωνα. Τὸ σεπτὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος πάντοτε διατηρεῖται στὴν Ἀδελφότητά μας καὶ δίδεται στὴν κουρὰ ἀδελφοῦ πρὸς τιμὴ τοῦ Ἁγίου. Ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ παλαιοὶ πατέρες γνωρίσαμε ἀρκετὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ ἀναφέρονται στὸν ἀμάραντο τῆς Λαμψάκου θεῖο βλαστό, Ἅγιο Τρύφωνα. Ὁ γέροντας Βαρλαὰμ ὁ Ξενοφωντινὸς ἔζησε περίπου 80 χρόνια στὴν Μονή μας. Ἦταν μιὰ κινητὴ ἱστορία. Ἦλθε στὴν Μονή μας τὸ 1908 καὶ κοιμήθηκε τὸ 1983. Κοσμημένος μὲ ἁπλότητα καὶ ταπεινότητα, ἔζησε ὅλα τὰ χρόνια του στὸ Μοναστήρι ὑπομένοντας κάθε δοκιμασία γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Διακόνησε χρόνια πολλὰ στὶς ἀγροτικὲς ἐργασίες τῆς Μονῆς καὶ εἶχε πολλὲς ἐμπειρίες μὲ τὸν Ἅγιο Τρύφωνα, τὸν προστάτη τῶν γεωργῶν. Μᾶς διηγήθηκε πὼς κάποτε, στοὺς ἐπάνω κήπους τῆς Μονῆς, σὲ μιὰ περιοχὴ ποὺ λέγεται «Ζαχαρᾶς», ἔπεσε ἀκρίδα καὶ κάμπιες, μὲ συνέπεια νὰ γίνεται μεγάλη ζημία στὸν λαχανόκηπο. Ὁ γέροντας εἰδοποίησε τὸν ἅγιο Καθηγούμενο γιὰ τὴν συμφορὰ καὶ ζήτησε νὰ ἀνεβάσουν την ἁγία Κάρα τοῦ Μεγαλομάρτυρος Τρύφωνος καὶ νὰ διαβαστεῖ ἁγιασμὸς μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Ἁγίου. Ἀμέσως ἀνταποκρίθηκε ἡ Μονή, καὶ μόλις ἔφθασε ἡ τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου καὶ διαβάστηκε ὁ ἁγιασμὸς καὶ οἱ εὐχές, σὰν ἕνα σύννεφο ἔφυγαν ὅλα τὰ ἔντομα καὶ σώθηκε ἡ σοδειὰ τῶν κήπων μὲ τὴν θαυμαστὴ ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου. Ἀκόμη, μᾶς διηγεῖτο ὁ γέρων Βαρλαὰμ γιὰ τὸν ἐλαιῶνα: «-Ἐμεῖς, πατέρες, δὲν ξέραμε ἀπὸ ραντίσματα καὶ τέτοια πράγματα· ὅταν παρουσιάζονταν ἀσθένειες, παίρναμε τὴν ἁγία Κάρα τοῦ προστάτου μας Ἁγίου Τρύφωνος, κάναμε ἁγιασμὸ καὶ λιτανεύαμε τὸ ἅγιο λείψανο μέσα στὸν ἐλαιῶνα, ραντίζοντας μὲ τὸν ἁγιασμὸ τὰ δένδρα, καὶ ἡ συγκομιδὴ ἦταν θαυμαστή· σκεφθῆτε, ἔσπαζαν τὰ κλαδιὰ ἀπ᾿ τὸν καρπό· εἴκοσι πέντε χιλιάδες ὀκάδες λάδι βγάζαμε τὸν χρόνο ποὺ εἶχε ἐλαιοκαρπία. Δόξα τῷ Θεῷ καὶ στὸν Ἅγιο Τρύφωνα τὸν προστάτη μας!». Ἀλλά, καὶ σὲ σωματικὲς ἀσθένειες ἦταν ἀρωγὸς καὶ ἰατρός, ὁ ἁγιώτατος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Τρύφων, καὶ δὲν παύει νὰ μᾶς προστατεύει ἀπὸ κινδύνους καὶ πειρασμούς. Καὶ ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὸ ἱερὸ ὄνομά Του καὶ ζητοῦν τὴν βοήθειά Του, λαμβάνουν τῶν ἰαμάτων τὴν χάρι ἀπὸ τὸν συνέκδημον τῆς δωδεκάδος τῶν θείων Ἀναργύρων." Στον καιρό των μεγάλων "διανοητών" -ακόμη και στο χώρο της Εκκλησίας-, σχεδόν σκανδαλωδώς, με αναπαύει αυτός ο αγράμματος άγιος που τριγυρνά στους λαχανόκηπους, πού ίσως να πήζει τυρί στο χωριό, που μπορεί να μαζεύει το μαξούλι με τους δικούς μου στους ελαιώνες τους πατρογονικούς και τελικά να δίνει την μηδενική οξύτητα στο λάδι του καντηλιού και της βρώσης μας. Τον σκέπτομαι με τα "Κύριε ελέησον" κρεμασμένα στα χείλη του να χαμογελά στα χιονισμένα δέντρα για να κρατήσουν τον καρπό τους και στους ανθρώπους για να κρατήσουν την πίστη τους. Μάλλον με τα δέντρα τα καταφέρνει καλύτερα.... Εχω και γω στον κήπο μου μια κόκκινη τριανταφυλλιά, που επιμένει στα ερυθρά της άνθη, ακόμη και μεσούντος του χειμώνος. Μπορεί να είναι ο τρόπος του Αγίου αυτός....

Να μένει δηλαδή στα περιβόλια μας μέχρι να ανοίξουν οι καρδιές μας στις άνοιξες του Θεού...

Με την υπομονή του μαρτυρίου του....μέχρι να βλαστήσουν οι άνθρωποι!